Słowianie to językowo i etnicznie najbardziej liczna indoeuropejska grupa ludności w Europie, zamieszkująca przede wszystkim środkową, wschodnią i południowo - wschodnią część tego kontynentu. Słowianie dzielą się na wschodnich (Rosjanie, Ukraińcy, Białorusini), zachodnich (Polacy, Czesi, Słowacy) i południowych (Serbowie, Chorwaci, Słoweńcy, Macedończycy, Bułgarzy).
Według istniejących hipotez ludy słowiańskie powstały w I wieku naszej ery na wschodzie Europy, nad Morzem Czarnym, Morzem Kaspijskim, na pograniczu leśno - stepowej strefy. W V wieku Słowianie osiadli nad Dnieprem, a później rozpoczęli wędrówkę w kierunku Odry, Łaby i Półwyspu Jutlandzkiego na zachodzie oraz Bałkanów na południu. Z tego czasu pochodzi pierwsza, do dzisiaj zachowana wzmianka o Słowianach, jaką sporządził Germański historyka i geografa Jordanes.
Słowianie nie budowali obiektów sakralnych, czcili natomiast wyznaczone miejsca na przykład w lasach i na szczytach gór, drzewa, rzeki, skały. Dopiero potem, dzięki wpływom chrześcijaństwa zaczęto wznosić świątynie, takie jak w Radogoszczy, gdzie czczono Swarożyca, w Arkonie (Świętowit), Szczecinie i na wyspie Wolin.
Stosunkowo późno Słowianie zaczęli organizować się w państwa. W IX wieku plemiona zamieszkujące tereny dzisiejszej Bułgarii zaczęły się jednoczyć. Ale poważną, pierwszą organizacją państwową było Państwo Wielkomorawskie. Do końca wieku IX państwo to obejmowało obszary Moraw, Czech, zachodnich Węgier, Łużyc, Śląska jak również jedną z dwóch krain, z jakiej następnie powstała Polska, kraju Wiślan. Władcy Państwa Wielkomorawskiego pozostawali pod wpływami państwa wschodniofrankijskiego. W 835r. morawski książę przyjął chrzest. W 863 roku Rościsław kolejny władca Państwa Wielkomorawskiego przyjął z Bizancjum 2 misjonarzy: Cyryla i Metodego. Mieli oni szerzenia wśród ludu wiarę chrześcijańską. Metody, występując w swoim imieniu a także następcy Rościsława - Świętopełka I radził księciu Wiślan, aby przyjął chrzest, w przeciwnym zaś razie jego kraj zaatakowany zostanie przez Morawian. Wówczas książę odmówił ochrzczenia swego państwa co spowodowało zajęcie kraju Wiślan przez Państwo Wielkomorawskie.
Czas prosperity Morawian jednak nie trwał długo. W 906 roku w trakcie wielkich, trwających prawie 50 lat podbojów, jakie doszły aż nad rzekę Lech (na zachód od obecnego Monachium), pogańskie nadal plemiona Madziarskie podbiły Państwo Wielkomorawskie.
Węgrzy tocząc dalsze podboje nie zauważyli, że na morawskich gruzach dynastia Przemyślidów organizuje kraj, który uznawał zależność od Rzeszy Niemieckiej oraz wchodził w pewnego rodzaju sojusz z cesarzem. Kraj ten mógł poważnie zagrozić Madziarom. W 955r. Ottonem I w bitwie na Lechowym Polu rozbił ostatecznie oddziały Węgrów. Osłabionych i wycofujących się Węgrów zaatakowali Czesi zajmując Morawy, Słowację, Śląsk i kraj Wiślan. Utworzyli tym samym bardzo potężne słowiańskie państwo.
Niedługo po klęsce, w 974 roku książę węgierski Gejza y przyjął chrześcijaństwo.
Cywilizacja zachodnia i chrześcijaństwo ogarnęły praktycznie cały zamieszkiwany przez Słowian obszar. Jedynie "białą plamą" pod tym względem pozostawał teren między krajem Przemyślidów a Morzem Bałtyckim. Na tych ziemiach rozciągał się kraj Polan.
Czechom udało się bez przelewu krwi schrystianizować księstwo Polan. Książę Bolesław władca Przemyślidów oddał swą córkę Dobrawę księciu Polan Mieszkowi I za żonę. W ten sposób zmusił go, a z nim poddanych do przyjęcia katolickiej wiary i porzucenia pogańskiego kultu. Stało się to w 966 roku. Data ta jest uznawana za początek powstania państwa polskiego.
Polanie, których odtąd możemy nazwać już Polakami, wraz z innymi państwami przyjęli politykę nawracania niewiernych. W 988 roku chrześcijaństwo uznane zostało za obowiązującą religię w Rusi Kijowskiej.
Słowianie są najpóźniej powstałą grupą etniczną w Europie. Istnieje niewiele pisanych źródeł na temat ich życia. Liczne są natomiast wykopaliska archeologiczne, które potwierdzają istnienie osad, będących siedzibami terytorialnych wspólnot.
