Początkowy okres panowania Otto von Bismarcka nie wzbudzał strachu na kontynencie europejskim. Bismarckowi zależało wyłącznie na konsolidacji Niemiec pod panowaniem państwa pruskiego. Niemniej jednak z dnia na dzień ekspansjonistyczne zakusy Bismarcka stawały się coraz większe i obejmowały także terytorium całego kontynentu europejskiego.

Pierwotny plan Bismarcka polegał na utworzeniu potężnego i wyspecjalizowanego wojska , budzącego swym ogromem i przewaga lęk w oczach przeciwnika. W następstwie tego młodzi mężczyźni , którzy kończyli obowiązkową służbę pozostawali w stanie 4letniej gotowości wojskowej w przypadku niespodziewanej ofensywna Prusy.

Następnym posunięciem Bismarcka , które miało w celu "zjednoczenie" państwa niemieckiego było zdeprecjonowanie istoty i roli wiary chrześcijańskiej w Związku Niemieckim. Niemieccy wyznawcy chrześcijaństwa byli bardziej posłuszni słowom zwierzchnika Stolicy Apostolskiej aniżeli poleceniom Wilhelma I. Bismarck pragnął skutecznie zwalczać supremację Kościoła.

W nowo utworzonej II Rzeszy począł rozpowszechniać przekonania nacjonalistyczne. Składały się one na światopogląd, który głosił ideę państwa narodowego. Było to jednoznaczne z tym ,że nacjonaliści chcieli aby sprawujący władzę i im podlegli byli tej samej narodowości. Trzeba jednak podkreślić, że ów ideał państwa pociągał za sobą poglądy rasistowskie i antysemickie. Ludzie innych narodowości bądź też o innym typie karnacji byli szykanowani, a co gorsza- brutalnie mordowani. Pozbawiani byli życia za coś, na co nie mogli mieć żadnego wpływu.

II Rzesza jako organizm państwowy przybierała stale na sile, stając się coraz potężna i odporna, co wywoływało strach w dotychczasowych potęgach kontynentu europejskiego.

W niedługim czasie po wzmocnieniu pozycji II Rzeszy doszło do zatargu pomiędzy nią a jedną z ówczesnych potęg politycznych i militarnych w ówczesnej Europie - Francją. Bitwa toczyła się pod Sedanem, a działo się to w 1870 roku. Wojsko pruskie po raz wtóry dało świadectwo swojej nieskazitelności.

Ten fakt w sposób najbardziej widoczny ukazywał, jak potężna rewolta przeszła przez Związek Niemiecki. W przeciągu kilkunastu lat II Rzesza urosła do rangi najpotężniejszego państwa europejskiego.

Wówczas uzasadnione było postawienie pytania "czy dla Bismarcka wystarczająca będzie przemiana Niemiec, czy też być może rozpocznie on realizację swych ekspansjonistycznych zakusów na terenie kontynentu europejskiego zaszczepiając w nim poglądy o zabarwieniu nacjonalistycznym, rasistowskim i antysemickim.

Zbiorowościom społecznym pozostałych krajów nie przeszkadzał rodzaj sprawowanych nad nimi rządów . W przeciwieństwie do władzy panującej w II Rzeszy zbiorowości społeczne owych państw mogły cieszyć się "autonomią", której w państwie niemieckim ewidentnie nie było .

Sukcesorzy Bismarcka kontynuowali i rozwijali jego ideologię, żądając przy tym coraz większego "miejsca pod słońcem". Za cel obrali sobie doprowadzenie do tego, aby "promienie wolności" nie padały na terytorium kontynentu europejskiego . Ale czy aby pragnienia ich nie okazały się zbyt odważne ? Czy nie było zbyt wielką przesadą, aby rozpowszechniać swój światopogląd, który był przecież bezsprzecznie paradoksalny i sprzeniewierzający się jakimkolwiek prawom logiki ?

W encyklopedii można odnaleźć następujący biogram Ottona von Bismarcka :

"Otto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen, książę von Bismarck-Schönhausen, książę von Lauenburg, zwany Żelaznym Kanclerzem, (urodzony 1 kwietnia 1815 w Schönhausen - zmarł 30 lipca 1898 w Friedrichsruh) - niemiecki polityk, mąż stanu. Za jego rządów Prusy stały się jednym z najpotężniejszych państw Europy. Przyczynił się do zjednoczenia Niemiec. Był nieprzejednanym wrogiem Polski i Polaków, których porównywał do zwierząt.

Życiorys

* 1815 urodził się w junkierskiej rodzinie pruskiej, w Schönhausen

* Studiował prawo w Getyndze. W służbie dyplomatycznej w Związku Niemieckim (Deutscher Bund).

* 1847 zawarł w Kołczygłowach koło Bytowa związek małżeński z Johanną von Puttkamer.

* 1862 premier i minister spraw zagranicznych Prus.

* 1867 otrzymał majątek nieopodal Kołczygłów w Wierszynie.

* 1867 zakupił też dużą posiadłość wraz z pałacem w niedalekim Warcinie.

* 1867 powstał Związek Północnoniemiecki (Norddeutscher Bund), gdzie Bismarck został powołany na kanclerza ('Bundeskanzler).

* W 1870 sfałszował słynną depeszę z Ems, która doprowadziła do wojny prusko-francuskiej i w efekcie do zjednoczenia Niemiec.

* 18 stycznia 1871 powstała II Rzesza określana jako Cesarstwo Niemieckie (Deutsches Kaiserreich), a Bismarck został kanclerzem Rzeszy; otrzymał przydomek Żelazny Kanclerz.

* 1871 do 1887 Bismarck prowadził tak zwany Kulturkampf (walkę o kulturę), co faktycznie oznaczało walkę rządu pruskiego z kościołem katolickim, a w zaborze pruskim jednocześnie intensywną germanizację ludności polskiej.

* 20 maja 1890 Wilhelm II odwołał Bismarcka z urzędu kanclerza."