Włodzimierz Lenin, a faktycznie Włodzimierz Ilicz Uljanow, urodził się w 1870 roku w Symbirsku, a zmarł w 1924 roku pod Moskwą. Stworzył partię bolszewicką, a w 1917 roku staną na czele rewolucji październikowej. W jej wyniku powstała Rosja Radziecka, której był dyktatorem.
Urodził się w nauczycielskiej rodzinie i szybko zetknął się z teorią marksizmu. Za głoszenie jego haseł został wyrzucony z uczelni. Później jednak ukończył studia prawnicze. Był czynnym politykiem, głosząc w ukryciu marksizm. Za tę działalność został aresztowany i zesłany na Syberię, ale nawet po opuszczeniu jej nie myślał rezygnować ze swojej działalności. Założył gazetę i wysyłając ją do Rosji z Niemiec, gdzie trafił, w ten sposób mógł wpływać na większe rzesze głównie robotników i studentów.
Zdobywał coraz większe znaczenie i w 1903 roku stał się przywódcą bolszewików. Musiał jednak wyjechać z Niemiec, ponieważ carska policja zaczęła go tam poszukiwać. W 1905 roku wrócił do Petersburga, ale po upadku rewolucji 1905 roku uciekł z Rosji. Pewien czas spędził na emigracji m.in. w Poroninie. Gdy wybuchła wojna Austriacy aresztowali, jako osobę podejrzaną, ale szybko zwolnili i Lenin wyjechał do Szwajcarii.
W 1917 roku sytuacja Niemiec na frontach I wojny była coraz trudniejsza, więc spróbowali oni osłabić wschodniego wroga poprzez wywołanie wewnętrznego zamieszania. Specjalnym pociągiem przewieźli Lenina do Szwecji, a stamtąd trafił do Petersburga i wkrótce wygłosił tezy kwietniowe. Według nich rewolucja lutowa to dopiero początek rewolucji, której efektem miało być zwycięstwo socjalizmu. Ta próba przejęcia władzy jeszcze się nie udała i musiał szybko uciekać do Finlandii. Wrócił stamtąd w listopadzie (październiku według kalendarza juliańskiego) i stanął na czele rewolucji październikowej.
Po jej zwycięstwie stanął na czele rządu - Rady Komisarzy Ludowych, która kierował do śmierci. Podpisał także pokój z Niemcami, odwdzięczając się im za pomoc udzieloną wiosną 1917 roku. Miało to podwójne korzyści, ponieważ zakończył w ten sposób wojnę, która była niepopularna w społeczeństwie.
W wyborach jego partia nie odniosła sukcesu, więc postanowił wprowadzić dyktaturę. Nakazał stosowanie terroru, którego aparat rozbudował Feliks Dzierżyński (pochodzący z rodziny polskiej o silnych tradycjach niepodległościowych). Doprowadził w 1919 roku do utworzenia III Międzynarodówki Komunistycznej (Komintern). Jego śmierć przyspieszyły rany, jakie odniósł w wyniku zamachu w 1918 roku. Zmarł w 1924 roku, a jego ciało zmumifikowano i umieszczono w Mauzoleum Lenina na Placu Czerwonym w sercu Moskwy.
