Jedną z największych atrakcji turystycznych Polski jest kopalnia soli w Wieliczce. Obiekt ten corocznie odwiedzają rzesze turystów (około 600 000 - 800 000), a jego sława na świecie pozostaje niesłabnąca od wielu lat. Niewątpliwie bardzo istotnym wydarzeniem w historii wielickiej kopalni było wpisanie jej na Międzynarodową Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, które nastąpiło w roku 1978. W uzasadnieniu wyróżnienia Wieliczki przez tą międzynarodową organizacją zawarte zostały następujące słowa: "Zabytkowa Kopalnia Soli w Wieliczce stanowi jedyny obiekt górniczy na świecie, czynny bez przerwy od średniowiecza do chwili obecnej. Jej oryginalne wyrobiska: chodniki, pochylnie, komory eksploatacyjne, jeziora, szyby, szybiki; o łącznej długości około 300 km usytuowano na 9 poziomach, sięgających do głębokości 327 m ilustrują wszystkie etapy rozwoju techniki górniczej w poszczególnych epokach historycznych".
Dzieje wielickiej kopalni liczą nie mniej niż 700 lat. Jak podają źródła historyczne górnictwo soli kamiennej rozpoczęło się w okolicach Krakowa w trzynastym wieku, choć warzelnictwo na tym obszarze rozwijało się od neolitu. Wraz z odkryciem bogatych pokładów węgla w średniowieczu Wieliczka po dzień dzisiejszy nieprzerwanie odgrywa istotną rolę, choć obecnie funkcjonuje przede wszystkim jako obiekt turystyczny, a nie gospodarczy. Przez całe wieki swego istnienia kopalnia stale rozbudowywała się, tak że obecnie rozciąga się ona aż na dziewięciu poziomach, z których najgłębszy znajduje się 327 m pod powierzchnią terenu, zaś najpłytszy na głębokości 64 m. Długość wszystkich podziemnych chodników w wielickiej kopalni liczy około 200 km; chodniki te łączą poszczególne komory, których łącznie jest 2040.
O wyjątkowości omawianej kopalni soli decydują nie tylko jej rozmiary i długa historia, ale również niesamowita atmosfera panująca w jej wnętrzu. Wynika ona z niezwykłego wystroju wielu komór, które w niektórych przypadkach przekształcone zostały w podziemne kaplice, inne z kolei gromadzą zbiory unikatowych maszyn górniczych, jeszcze inne zawierają wystawy z zakresu archeologii, geologii, etnologii. Przy tak licznych atrakcjach nie dziwi, że co roku w okresie wakacyjnym kopalnia przeżywa prawdziwe oblężenie, a i poza sezonem jest ona licznie odwiedzana przez turystów polskich jak i zagranicznych. Zainteresowanych zwiedzaniem kopalni nie odstrasza nawet wygórowana cena biletów wstępu...
Fakt, że podziemna trasa górnicza liczy wiele kilometrów i jest bardzo rozbudowana nie świadczy jeszcze, że jest ona w całości udostępniona dla zwiedzających. Osoby, które wykupiły bilety wstępu zwiedzają kopalnię wraz z przewodnikiem, a zwiedzanie to odbywa się po ściśle określonej trasie o łącznej długości 2km. Trasa ta wiedzie przez trzy poziomy (od pierwszego do trzeciego). Do największych atrakcji znajdujących się na trasie turystycznej należą eksponaty muzealne (Muzeum Żup Krakowskich) oraz Kaplica Bł. Kingi. Kaplica ta mieści się w obszernej komorze, której wymiary (liczone w najszerszych punktach) wynoszą: 12m (wysokość), 54,5 (długość), 18 m (szerokość). O niezwykłości tej kaplicy świadczą nie tylko jej rozmiary, ale i wystrój. Kaplica udekorowana została licznymi rzeźbami, które w doskonały sposób współgrają z surowością wnętrza. Do Wieliczki przybywają nie tylko osoby zainteresowane historią górnictwa i wyglądem średniowiecznych sztolni, ale też ludzie cierpiący na różnorakie choroby układu oddechowego, jak również alergicy. Udało się ustalić, że pobyt pod ziemią w oparach solnych sprzyja poprawie zdrowia u osób z wyżej wymienionymi chorobami. W celu ułatwienia korzystania z leczniczych dobrodziejstw kopalni stworzono nawet Podziemny Ośrodek Rehabilitacyjno- Leczniczy, który mieści się w jednej z wielickich komór (dokładnie w komorze Jezioro Wessel).
