Lodowce wywierają ogromny wpływ na rzeźbę terenu, który swym zasięgiem obejmują. Ich działalność polega na niszczeniu, transporcie i akumulacji materiału skalnego:

  • działalność niszcząca przejawia się w kilku procesach:
    • detersji, czyli wygładzania podłoża skalnego. W jej wyniku powstają:
      • wygłady lodowcowe,
      • rysy lodowcowe,
      • bruzdy lodowcowe,
      • mutony;
    • detrakcji, czyli "wyorywaniu" okruchów i bloków skalnych z podłoża;
    • egzaracji, czyli zdzierania materiału przez czoło nasuwającego się lodowca. W jej wyniku powstają zagłębienia i garby egzaracyjne.
  • działalność transportowa - polega na przenoszeniu w masie lodu materiału skalnego. W jej wyniku może dochodzić do:
    • w przypadku lodowców górskich obrywów ze ścian otaczających lodowiec oraz niszczenia podłoża,
    • w przypadku lądolodów - niszczenia podłoża.
  • działalność akumulacyjna - polega na osadzaniu materiału transportowanego przez lodowiec. W jej wyniku powstają:
    • wały moren czołowych - są to wały powstające w wyniku usypania materiału skalnego niesionego w masie lodowca u jego czoła,
    • wały moren bocznych - są to wały tworzące się przy zboczach dolin górskich,
    • równiny moreny dennej - są to powierzchnie powstałe na dnie lodowca, po jego stopnieniu.

Działalność lodowców przejawia się także w działalności wód fluwioglacjalnych, czyli płynących pod lodem, bądź wypływających z jego czoła. Formy powstałe z udziałem tych wód to:

  • sandry - są to stożki, o dużych rozmiarach i nieznacznym nachyleniu, zbudowane z materiału skalnego niesionego przez rzeki wypływające spod lodowca,
  • ozy - są to pagórki powstałe w szczelinach lądolodu w wyniku akumulacji materiału niesionego przez płynące pod lądolodem wody,
  • kemy - są to pagórki powstałe podczas wycofywania się lądolodu z terenów nizinnych, na skutek osadzania się w jego szczelinach nanoszonego przez potoki roztopowe materiału.