Działalność morza najwyraźniej zaznacza się w strefie przybrzeżnej, czyli w strefie kontaktu lądu i morza. Znajduje się ona pomiędzy linią najwyższego i najniższego stanu wody. Strefa ta jest kształtowana przez fale, pływy i prądy morskie, erozję i akumulację rzeczną oraz procesy denudacyjne w postaci osuwisk nadmorskich pochyłości lądu.
Działalność morza obejmuje procesy powodowane przez fale, pływy i prądy morskie. Dzieli się je na niszczące i budujące.
Niszcząca działalność morza:
Podstawowym procesem niszczącym morza jest tzw. abrazja morska. Polega ona na działaniu fali przyboju na wysokie skalne wybrzeże. Prowadzi to do powstawania nisz abrazyjnych w skale i podcinania brzegu. W konsekwencji dochodzi do obrywania i osuwania się brzegu, który cofa się i tworzy stromą ścianę, tzw. klif (faleza). Gromadzący się w strefie brzegowej, u stóp klifu, materiał skalny zostaje przez fale rozkruszany. Drobniejszy materiał jest wynoszony w morze i osadzany na dnie. Materiał najgrubszy pozostaje u podnóża ściany skalnej, tworząc tzw. platformę abrazyjną. W miarę cofania się klifu i rozrastania platformy, słabnie siła niszcząca fal. Kiedy klif znajdzie się poza ich zasięgiem staje się martwy. Czynnikiem sprzyjającym procesowi abrazji morskiej są pływy, które powodują określony wzrost poziomu morza w czasie przypływu i dalszy zasięg fali przyboju.
Budująca działalność morza:
Budujące procesy brzegowe zachodzą na wybrzeżach niskich. Polegają one na akumulowaniu w strefie brzegowej materiału niesionego przez fale. Główną formą akumulacji morskiej jest plaża. Obejmuje ona obszar pomiędzy zasięgiem fal sztormowych a najniższym poziomem wody. Na plaże, stale napływające fale morskie, nanoszą drobny materiał skalny, którego część zostawiają na linii najdalszego zasięgu fali, a resztę unoszą z powrotem ku morzu. Z materiału wyrzuconego na brzeg przez fale sztormowe powstają nadbrzeżne wały burzowe, a z piasku tych wałów zbudowane są wydmy nadmorskie.
Inną formą powstającą w wyniku budującej działalności morza jest mierzeja (kosa). Tworzy się ona, gdy fale uderzają skośnie o brzeg oraz przy współudziale przybrzeżnych prądów morskich. Osady są wówczas przesuwane wzdłuż brzegu i akumulowane w miejscach, gdzie wybrzeże z wałem brzegowym skręca w kierunku zatoki. W ten sposób rośnie półwysep, który, na skutek stałych dostaw materiału, wydłuża się i może osiągnąć przeciwległy brzeg zatoki odcinając ją w ten sposób od morza (powstaje wówczas jezioro przybrzeżne).
W niewielkiej odległości od brzegu, równolegle do jego linii, tworzą się niekiedy piaszczyste wały, które wynurzają się z wody, są to tzw. lido. Powstają one w wyniku osadzania piaszczystego materiału zabranego przez fale morskie z plaży w pewnej odległości od brzegu. Powodują one odcięcie laguny lub zatoki od otwartego morza.
Biologiczne procesy brzegowe:
Tworzenie się form brzegowych odbywa się w określonych warunkach środowiskowych również przy udziale organizmów roślinnych i zwierzęcych.
W strefie równikowej na płytkich i bagiennych wybrzeżach i w ujściach rzecznych, gdzie działanie fal nie jest zbyt silne, a mają miejsce pływy morskie, występują tzw. lasy namorzynowe (mangrowe). Są to formacje roślinne w postaci krzewów i drzew posiadających korzenie podczas przypływów zanurzone w wodzie. Powodują one hamowanie ruchu wody i ułatwiają tym samym odkładanie materiałów organicznych i mineralnych. W efekcie ląd powoli się rozszerza.
W gorących wodach, o temperaturze co najmniej 20ºC, ma miejsce niekiedy rzeźbotwórcza działalność koralowców. Żyją one w koloniach, zrastają się ze sobą, budując w ten sposób tzw. rafy koralowe.
