Wyspy Marshalla to niewielkie państwo położone w Oceanii, a dokładnie w Mikronezji, które stowarzyszone jest ze Stanami Zjednoczonymi. W skład tego państwa wchodzą dwa ciągi wysp: Ralik i Ratak o łącznej powierzchni 181 km2. Według danych z roku 2002 wyspy te zamieszkiwało jedynie 52 tysiące osób, jednak przy tak niewielkiej powierzchni całego państwa gęstość zaludnienia jest duża i wynosi 287 osób/km2. Stolicą Wysp Marshalla jest Dalap- Uliga- Darrit, położone w atolu Majuro. W związku z tym, że są one stowarzyszone z USA językiem urzędowym jest angielski; dopuszczalny jest również język marszalski z grupy języków mikronezyjskich. Podstawową walutę stanowi dolar amerykański.

Stowarzyszenie ze Stanami Zjednoczonymi opiera się na tym, że mocarstwo to odpowiada za politykę zagraniczną oraz obronną Wysp Marshalla. Poza tym posiadają one, jako państwo demokratyczne o ustroju republikańskim, swoją własną konstytucję uchwaloną w roku 1979 (w tym samym, w którym miało miejsce proklamowanie Republiki Wysp Marshalla) . Władze ustawodawczą sprawuje parlament, którego kadencja trwa 4 lata oraz Rada Wodzów Plemiennych. Natomiast władza wykonawcza spoczywa w rękach prezydenta i rządu. Jak przystało na kraj demokratyczny, prawo głosu jest tu powszechne i posiada je każdy obywatel Wysp, który ukończył 18 lat.

To niewielkie państewko posiada także szczebel samorządowy, na który składają się 33 gminy takie jak: Ailinginae, Ailinglaplap, Ailuk, Arno, Aur, Bikar, Bikini, Bokak, Ebon, Enewetak, Erikub, Jabat, Jaluit, Jemo, Kili.

Środowisko przyrodnicze tego kraju zachwyca swym bogactwem. Przede wszystkim ciekawe jest same jego usytuowanie na 31 atolach (łącznie ponad 1150 wysp). Dodatkowo panujący tu gorący równikowy klimat z obfitymi opadami sprzyja bardzo intensywnej wegetacji roślin. Dla wielu osób Wyspy Marshalla stanowią synonim raju na Ziemi. Turyści odwiedzający te wyspy mają do dyspozycji 370 km linii brzegowej położonej nisko, tak że ułatwia to plażowanie. Osoby lubiące nurkować mają tu świetne warunki z racji bogatych raf koralowych otaczających swoistymi pierścieniami poszczególne wyspy. Ukształtowanie terenu jest jednak bardzo monotonne; najwyższy punkt wznosi się jedynie na wysokość 10 m n.p.m.

Gospodarka kraju jest dosyć prymitywna, bardzo duża część dochodu narodowego pochodzi z produkcji rolniczej. W produkcji tej dominuje uprawa palmy kokosowej, drzewa chlebowego, manioku, batatów, bananów. Ponadto prowadzona jest hodowla trzody chlewnej i bydła. Znaczenie ma również rybołówstwo (głównie połowy tuńczyka). W strukturze użytkowania ziemi najważniejsze są sady oraz plantacje, które zajmują aż 60% powierzchni kraju.

Wyspy Marshalla dysponują ponadto bogactwami naturalnymi głównie w postaci fosforytów, a także minerałów, których złoża występują pod dnem morskim.

Z gospodarczego punktu widzenia nie jest to kraj zamożny ani samowystarczalny. Bardzo ważną rolę spełniają regularne zapomogi ze strony Stanów Zjednoczonych. O kondycji gospodarki świadczy najlepiej ujemny wzrost PKB (ostatnio wyniósł on -5%), a także wielkość PKB na 1 mieszkańca, która osiąga wartość niespełna 1700 USD. Istotnym problemem społecznym jest bezrobocie; obecnie wynosi ono 16%.

Głównymi produktami eksportowymi Wysp są ryby oraz ich przetwory, muszle i olej palmowy. Produkty te w przeważającej większości trafiają na rynek amerykański, japoński oraz australijski. Z tych samych krajów oraz z Nowej Zelandii, Guamu i Singapuru sprowadza się natomiast produkty spożywcze, używki oraz maszyny i urządzenia.

Pod względem demograficznym Wyspy Marshalla są krajem młodym (50% społeczeństwa nie ukończyło jeszcze 15. roku życia) o dosyć wysokim przyroście naturalnym kształtującym się na poziomie niespełna 4 promili. Wskaźniki urodzeń jak i zgonów są tu wysokie, ten pierwszy osiąga wartość 40 promili, a drugi 6 promili. W strukturze płci dominują kobiety, których w skali kraju jest o 2% więcej niż mężczyzn.

Na tle krajów Zachodnich niekorzystnie przedstawia się średnia długość życia mieszkańców Wysp Marshalla; wynosi ona niespełna 66 lat, przy czym kobiety żyją tu średnio o 4 lata dłużej niż mężczyźni.

Transport krajowy opiera się głównie na żegludze morskiej oraz lotnictwie. Łącznie istnieje tu 16 lotnisk o charakterze lokalnym, których stan techniczny nie jest zadowalający, jako że większość z nich nie posiada nawet utwardzonej nawierzchni. Flota handlowa składa się ze 143 statków, których łączna nośność przekracza 11mln DWT. Bardzo ciekawym jest, że Wyspy Marshalla w zupełności pozbawione są sieci drogowej i kolejowej. Nie ma nawet 1 km drogi asfaltowej, a te, które spotkać można na dwóch największych wyspach kraju mają nawierzchnię betonową.

Stan łączności także pozostawia wiele do życzenia. Wskaźnik telefonizacji wynosi 0,06 (co oznacza, że na jeden aparat telefoniczny przypada ponad 17 osób). Mieszkańcy mają do dyspozycji 7 stacji radiowych i 3 stacje telewizyjne, spośród których tylko jedna nie podlega siłą zbrojnym USA.