Istnienie fal elektromagnetycznych przewidział fizyk J.C.Maxwell już w roku 1864.Miało to miejsce zanim uświadomiono sobie, że światło ma naturę elektromagnetyczną. Spowodowało to w konsekwencji ukształtowanie się koncepcji widma elektromagnetycznego i do odkrycia fal radiowych. Dokonał tego w roku 1890 fizyk niemieckiego pochodzenia Heinrich Hertz. Był on autorem pierwszego generatora tych fal.

Fale radiowe nadawane były za pomocą tzw. iskrownika. W urządzeniu tym generowany był prąd elektryczny, który zmieniał swój kierunek, gdy następował przeskok iskry z jednej elektrody na drugą. Na skutek tego przemiennego prądu następowała emisja fali radiowej przez dwie płyty.

Kontynuatorem prac Hertza był Guglielm Marconi . Początkowo jego badania nad emisja fal radiowych prowadzone były w laboratorium, które urządził w rodzinnym domu.

Gdy Marconi miał niespełna dwadzieścia lat zbudował pierwsze urządzenie odbiorczo - nadawcze dla fal radiowych. Skorzystał tutaj z iskrownika skonstruowanego przez Hertza. Pierwsza próba demonstracji pracy nowego mechanizmu zakończyła się sukcesem. Nadajnik był źródłem fal , które spowodowały uruchomienie dzwonka przymocowanego do detektora. Detektor był urządzeniem, który dokonywał transformacji fal radiowych na energię elektryczną.

Na początku Marconi współpracując ze swoim bratem dokonywał przesyłu i odbioru fal radiowych na niewielkie odległości. Pracowali w przydomowym ogrodzie. Jednak stopniowo odległość ta się zwiększała . Tak że już w 1896 roku emitowana fala przebyła odległość 3 kilometrów i została szczęśliwie odebrana.

Od tej pory rozpoczęło się ogromne zainteresowanie tym tematem. Pierwsza sieć radiowa pojawiła się w Londynie.

Zalety fal radiowych szybko zostały dostrzeżone przez marynarkę wojenną. Było to dla nich ważne ze względu na powstająca szansę utrzymywania kontaktu z okrętami znajdującymi się na otwartym morzu.

W roku 1889 Marconi nadał pierwszą transmisję radiową z zawodów żeglarskich. Wkrótce potem udało mu się przesłać fale przez kanał La Manche. To jednak nie koniec sukcesów. Już w roku 1901 została podjęta udana próba łączności radiowej przez Ocean Atlantycki. Od tamtego momentu łączność radiowa była coraz powszechniej wykorzystywana.

Jednak musiało upłynąć ponad dwadzieścia lat do czasu nadania pierwszej audycji radiowej. Można jej było słuchać niestety tylko przez odpowiednie słuchawki. Były one połączone z kryształowym odbiornikiem. Te pierwsze odbiorniki fal radiowych nie potrzebowały źródła zasilania aby funkcjonować. Dźwięk generowany był dzięki energii fali, odbieranej przez antenę. Audycje w miarę dobrej jakości mogły być odbierane tylko w niedalekiej odległości od stacji nadawczej. Wadą tych odbiorników była także słaba rozdzielczość. Natomiast słuchawki zawierały wewnątrz element zwany elektromagnesem, który pod wpływem fali radiowej wprawiał w drgania diafragmę czyli cieniutką płytkę wykonaną z metalu. Dzięki tym drganiom generowane były dźwięki.

W zależności od pasma nadawania stacje radiowe stosują technikę modulacji amplitudowej lub modulacji częstotliwości. Pierwsza charakterystyczna jest dla pasma fal długich i średnich, natomiast druga dla ultrakrótkich. Technika modulacji częstotliwości jest lepsza, ze względu na to, że w większości przypadków szumy nie mają wpływu na odbierany sygnał.

W naszym kraju pierwsze audycje radiowe pojawiły się w roku 1926.

Początki telewizji datuje się na rok 1929. Rozpoczęto wtedy emitowanie eksperymentalnego programu telewizyjnego przez stację BBC. Od roku 1936 stacja ta rozpoczęła regularne nadawanie. Natomiast już w roku 1940 w Stanach Zjednoczonych zaczęto emitować pierwsze programy w kolorze. Rok 1956 to data wyprodukowania pierwszego na świecie magnetowidu. Potem powstawały coraz nowocześniejsze technologie do zapisu i odtwarzania kaset. Przełomowym wydarzeniem było zastosowanie w takich urządzeniach lasera.

W Polsce pierwsze prace nad budowa stacji telewizyjnej zostały podjęte jeszcze w roku 1935. Powstała wtedy stacja eksperymentalna, która w roku 1937 nadawała swój próbny program. Niestety w dwa lata później wybuchła wojna i siłą rzeczy wszelkie prace zostały zarzucone. Ponownie pomysł stacji telewizyjnej powrócił w roku 1947. Już pięć lat później istniało studio telewizyjne . Do emisji pierwszego programu doszło w roku 1952. Ale jeszcze pół roku musiało upłynąć, aby telewizja polska zaczęła regularnie emitować program. Początkowo program trwał pół godziny i był nadawany raz na tydzień. Potem częstotliwość nadawania zwiększyła się do trzech razy. Początkowo problem był ze stosunkowo małym zasięgiem stacji. Wynosił on niespełna 55 kilometrów. Tak wyglądały początki polskiej telewizji.