Przyszedł na świat 20 I 1775 roku w Lyonie w zamożnej rodzinie. Już od wczesnych lat wykazywał się szczególnymi zdolnościami i umiejętnościami. Gdy miał 13 lat napisał swoją pierwszą pracę naukową w której rozpatrywał zagadnienia związane z krzywymi stożkowymi. Jako młody człowiek zajmował się prowadzeniem korepetycji z matematyki i fizyki, a także był nauczycielem. Na początku uczył w l'École Centrale w Bourg-en-Bresse, jednak potem przeniósł się do Lyonu, gdzie został nauczycielem w liceum. W roku 1804 został on wykładowcą matematyki na École Politechnique, gdzie w 1808 roku został profesorem. W roku tym został także nominowany przez Napoleona na generalnego inspektora wyższych uczelni. Na politechnice tej pracował do 1826 roku, kiedy to przyjął ofertę objęcia katedry fizyki na słynnym Collage de France. Katedrą tą kierował aż do swojej śmierci. W tym samym czasie zajmował się także wykładaniem filozofii na Faculté des Lettres. Ampere zmarł 10 VI 1836 roku w wyniku zapalenia płuc w Marsylii.
W czasie całego swojego życia zajmował się mnóstwem rzeczy, głównie matematyką. Oprócz tego zajmował się także chemią, w której też mógł się poszczycić licznymi sukcesami. Między innymi był odkrywcą fluoru, a także jako pierwszy sformułował prawo które głosiło, że liczba cząsteczek każdego gazu pod tym samym ciśnieniem i o tej samej objętości jest taka sama. Także badał związki pomiędzy pierwiastkami i opracował ich wstępną klasyfikację. Zajmował się także zjawiskami fizycznymi, przede wszystkim badał naturę światła i opublikował pracę naukową na temat refrakcji światła. Po jego śmierci została wydana ostatnia jego praca - "Szkice z filozofii nauki, czyli przedstawienie analityczne ogólnej klasyfikacji wszelkiej wiedzy ludzkiej"
Mimo tych wszystkich dokonań, Ampere jest po dziś dzień znany dla całej ludzkości głównie ze względu na jego wkład w rozwoju nauki o elektryczności i magnetyzmie. On to odkrył że przepływowi prądu towarzyszy powstanie pola magnetycznego. Dzięki swojemu odkryciu był w stanie zbudować pierwszy elektromagnes. Przedstawił pierwszy ilościowy opis matematyczny dla zjawisk elektryczności i magnetyzmu. Sformułował prawo, które zostało nazwane od jego nazwiska prawem Ampere'a, a które głosiło, że gęstość strumienia magnetycznego, jaki powstaje wokół przewodu w którym płynie prąd elektryczny, jest wprost proporcjonalna do wartości tego prądu. Oprócz tego prawa sformułował jeszcze wiele innych, które do dzisiaj są z powodzeniem stosowane w nauce i technice. Poza tym Ampere jako pierwszy wprowadził podział na elektrostatykę i elektrodynamikę, który to istnieje do dnia dzisiejszego. Najważniejszą pracą Ampere'a był "Traktat o matematycznej teorii zjawisk elektrodynamicznych opartej wyłącznie na eksperymentach" opublikowany w 1826 roku. W dziele tym przedstawiał swoje teorie wywodzące poparte eksperymentami przez siebie przeprowadzonymi. Pisał w niej, że zarówno teoria jak i eksperyment jest doskonały w swojej precyzji i prowadzi do powstania formuł z których można wywnioskować wszystkie prawa elektrodynamiki, a które na zawsze muszą pozostać podstawowymi tezami. Jednak jego teoria była przez wiele lat kwestionowana przez wielu fizyków z całego świata, i dopiero długi czas później została uznana za prawdziwą i obowiązującą.
W 1881 roku w czasie I Międzynarodowego Kongresu Elektryków, który to odbył się w Paryżu, uznano, że jednostką natężenie prądu elektrycznego w układzie SI będzie jednostka nazwana na cześć Ampere'a.
