KOLBA MIAROWA – naczynie szklane z długą szyjką, na której oznaczono wytrawioną kreską miejsce odpowiadające dokładnie określonej objętości (nominalna pojemność kolby). Kolba miarowa napełniona do kreski zawiera ściśle określoną objętość roztworu. Kolby miarowe stosuje się w analizie chemicznej.
BIURETA – szklany przyrząd laboratoryjny (wzorcowany na wylew) do dokładnego określania odmierzonych objętości cieczy podczas miareczkowania lub pomiaru objętości gazu. Biureta bywa używana także np. do szybkiego przygotowywania roztworów mianowanych. Biurety mają różną objętość i wysokość. Biurety osiągają długości do 150 cm, posiadają precyzyjną skalę objętości. Najczęściej spotykane mają zwykle pojemność od 50 do 150 ml. Bywają także mniejsze, tzw. mikrobiurety o pojemności rzędu kilku mililitrów, lub też jedne z największych, stosowanych w przemyśle mogą mieć nawet do 10 litrów.
Zamknięciem biurety u dołu może być kran szklany lub wąż gumowy ze ściskaczem albo perełką szklaną. Kranik powinien być całkowicie szczelny i umożliwiać dozowanie roztworu kroplami. W najnowszych biuretach stosuje się znacznie wygodniejsze i precyzyjniejsze kraniki teflonowe. "Dzióbek" biurety powinien mieć na całym odcinku stałą średnicę wewnętrzną i być bardzo gładki, dzięki czemu każda wypuszczana kropla ma niemal tę samą objętość, co przy pewnej wprawie pozwala na obliczanie wkraplanej objętości cieczy przez liczenie kropel.
Niektóre biurety posiadają odwrotną skalę, jak np. tradycyjnie biurety. Na górze skali zaznaczona jest pozycja ”zero”, na samym dole zaś jej najwyższa wartość. Biuretę przed rozpoczęciem użytkowania napełnia się roztworem do pozycji "zero" a następnie wypuszcza się go kroplami w trakcie miareczkowania. Dzięki temu, że skala objętości jest odwrócona (do góry nogami), w każdej chwili wiadomo, jaką objętość roztworu się już wkropliło.
Obok tradycyjnych biuret ręcznych stosuje się także biurety automatyczne, posiadające zamiast kranika i skali mają niewielką krokową pompkę przepływową. Pomiaru objętości wkraplanej cieczy dokonuje się elektronicznie. Biurety automatyczne są stosowane głównie w laboratoriach analitycznych, gdzie wykonuje się setki rutynowych miareczkowań.
PIPETA – długa i wąska (od 25 cm do nawet 1 m) rurka szklana z wyciągniętym końcem, rozszerzona w środku, służąca do bardzo precyzyjnego pobierania dokładnie znanej objętości cieczy. Ciecz wciąga się do pipety wysysając z niej powietrze za pomocą ssawki gumowej do poziomu ponad kreskę wytrawioną na górnej części rurki. Następnie przerywa się ssanie i szybko zamyka palcem wskazującym górny otwór, ciśnienie atmosferyczne utrzymuje ciecz w wewnątrz pipety. Lekko rozluźniając uścisk palca powoli wypuszcza się ciecz, z pipety do kreski, z chwilą gdy menisk cieczy (dolna granica) zrówna się z kreską mamy w pipecie objętość cieczy podaną na rozszerzonej jej części. Wyżej opisana pipeta umożliwia pomiar tylko jednej objętości, gdyż nie posiada pełnej skali (nazywana są często pipetą mianowaną). Dlatego znane i stosowane są także pipety bez rozszerzenia, lecz z wytrawioną podziałką. Pipety miarowe są zwykle wykonywane z kruchego szkła sodowego, o małym współczynniku rozszerzalności cieplnej. Skala pipet miarowych jest skalą na "wylew", tzn. uwzględnia fakt, że na jej ściankach utrzymuje się zawsze cienka warstwa odmierzanej cieczy, a w przewężeniu pozostaje ostatnia kropla. Stosowane są pipety miarowe o pojemnościach od 1 ml do 0.5 l.
