Regiony rolnicze na świecie, ze względu na strefy klimatyczne, nie są równomiernie rozmieszczone. Największymi regionami rolniczymi są kraje Europy Zachodniej i Północnej. Największymi regionami intensywnego rolnictwa są Dania, Holandia, Francja, Niemcy, Wielka Brytania czy Szwecja. Związane jest to z wysokim stopniem mechanizacji rolnictwa, nawożeniem i używaniem środków ochrony roślin. Wszystkie te zabiegi sprzyjają wysokim plonom roślin uprawnych i wydajnemu chodowi zwierząt. W tych krajach notuje się najwyższe plony przypadające na ha ziemi, np. pszenicy ponad 70 dt/ha. Jeśli chodzi o uprawiane rośliny, to są to typowe rośliny dla strefy umiarkowanej klimatu. Można tu wymienić pszenicę, kukurydzę czy buraki cukrowe. Często prowadzi się wręcz przemysłowy chów bydła, drobiu i trzody chlewnej.

W basenie morza Śródziemnego, a więc w takich krajach jak Włochy, Grecja, Portugalia, Hiszpania, Turcja, Izrael, Egipt, Tunezja, Maroko czy Algieria panują inne warunki klimatyczne. Rolnictwo jest bardziej rozdrobnione. Typowymi roślinami uprawianymi w tym rejonie są owoce cytrusowe, winorośl, pszenica, kukurydza, bawełna i tytoń. Występuje też ekstensywny chów bydła, owiec, kóz i drobiu.

W regionie Europy Środkowej i Wschodniej, czyli w takich państwach jak Rosja, Ukraina, Białoruś, Rumunia, Bułgaria, Węgry, Czechy, Słowacja i Polska warunki klimatyczne są zbliżone do tych panujących w krajach Europy Zachodniej. Jednak inne stosunki społeczno - ekonomiczne wpływają na odmienną strukturę rolnictwa. W tych krajach (wyjątkiem jest Polska) większość gospodarstw rolnych to gospodarstwa państwowe czy spółdzielcze. Następuje dopiero powolna prywatyzacja. Najczęściej gospodarstwa indywidualne podlegają dopiero modernizacji. Co do roślinności, to jest ona typowa dla strefy umiarkowanej. Wśród uprawianych roślin można wymienić pszenicę, żyto, ziemniaki czy buraki cukrowe. Hodowane jest głównie bydło i trzoda chlewna.

Zupełnie inaczej wygląda rolnictwo w krajach Azji Środkowej, czyli w takich państwach, jak Kazachstan, Uzbekistan, Turkmenistan, Tadżykistan, Kirgistan. Suchy klimat wymusza stosowanie ciągłego, sztucznego nawodnienia. Duża liczba gospodarstw państwowych i spółdzielczych jest spuścizną po byłej socjalistycznej gospodarce. Prowadzona jest ekstensywna uprawa pszenicy (niewielkie plony, około 10 dt/ha). Na obszarach nawadnianych prowadzone są hodowle bawełny. Często spotyka się także uprawy herbaty. W górskich rejonach popularnością cieszy się chów owiec.

W krajach Azji Wschodniej i Południowo - Wschodniej klimat jest zdecydowanie bardziej korzystny. Są to też regiony charakteryzujące się większą gęstością zaludnienia, co pociąga za sobą duże zapotrzebowanie na pożywienie. Państwa tego rejonu to między innymi Chiny, Korea, Japonia, Tajlandia, Malezja, Indonezja, Filipiny, Wietnam. Najwięcej spotyka się drobnych gospodarstw prywatnych. Jedynie w Chinach dominują gospodarstwa spółdzielcze, charakteryzujące się jednak niską towarowością. W krajach słabiej rozwiniętych gospodarczo niższa jest też mechanizacja rolnictwa, a więcej wykorzystuje się ręcznej siły roboczej. Z powodu rozpowszechnienia upraw ryżu duże tereny są sztucznie nawadniane. Możliwy do uprawy jest właściwie każdy rodzaj roślin, począwszy od tych występujących w strefie umiarkowanej po rośliny charakterystyczne w strefie zwrotnikowej. Najczęściej są to pszenica, kukurydza, herbata, bawełna i tytoń. W Chinach popularny jest także chów trzody chlewnej. Hoduje się też czasami owce czy drób.

Jeśli chodzi o kraje Azji Południowej, takie jak Indie, Bangladesz, Pakistan, charakteryzuje je niewydajne i bardzo rozdrobnione rolnictwo. Niski stopień mechanizacji nie sprzyja rozwojowi rolnictwa. Popularnym rozwiązaniem jest dzierżawa gospodarstw rolnych. Najczęściej uprawia się pszenicę, ryż, herbatę, czy bawełnę. W Indiach rozpowszechniona jest hodowla "świętych krów", które jednak nie spełniają swojej roli w rolnictwie i całej gospodarce.

Co do państw Azji Południowo - Zachodniej i Afryki Północnej, to charakteryzuje je klimat zwrotnikowy, suchy. Jednak na rolnictwo w tym rejonie wpływa nie tylko klimat, ale także wszechobecna religia - islam. Państwa należące do tego rejonu to na przykład Iran, Irak, Arabia Saudyjska czy kraje strefy Sahelu. Tereny rolnicze są sztucznie nawadniane za pomocą rzek i oaz pustynnych, przy czym przeważa rozdrobnione rolnictwo tradycyjne. Uprawiane rośliny to najczęściej palmy daktylowe, jęczmień, warzywa i owoce. Poza tym szeroko rozpowszechnione jest pasterstwo koczownicze, które jest powiązane z poszukiwaniem paszy. Prowadzony jest także chów bydła, w szczególności w strefie Sahelu, jednak jest on bardzo mało wydajny. Hoduje się także kozy, owce, wielbłądy i owce.

W krajach Czarnej Afryki, czyli w rejonach na południe od strefy Sahelu, panuje zacofane rolnictwo. Ziemia jest tam dobrem wspólnym. Prymitywna technika i niskie nakłady pracy powodują, że rolnictwo jest bardzo mało wydajne i niskotowarowe. Jedynym wyjątkiem jest RPA (Republika Południowej Afryki), gdzie spotyka się intensywne rolnictwo. Na obszarze Czarnej Afryki spotyka się duże plantacja roślin przemysłowych i używek, które są przeznaczone na eksport. Pochodzą one jeszcze z czasów kolonialnych. Uprawia się głównie proso, sorgo, maniok, orzeszki ziemne, palmę oleistą, palmę kokosową, kakao, kawę.

Współczesne rolnictwo Stanów Zjednoczonych i Kanady jest zdecydowanie ekstensywne, wysokotowarowe. Olbrzymie powierzchnie farm zapewniają żywność dla całych państw. Uprawia się głównie kukurydzę, pszenicę, sorgo, soję, bawełnę, tytoń. Wysoko rozwinięty został także chów bydła, trzody chlewnej i drobiu.

Podobny charakter ma rolnictwo Australii i Nowej Zelandii. Głównie rośliny uprawne, to pszenica, kukurydza, trzcina cukrowa czy bawełna. Hoduje się także owce w celu uzyskania wełny, a na bardziej wilgotnych pastwiskach także bydło.

Inny typ rolnictwa występuje w państwach Ameryki Łacińskiej. Występują obok siebie drobne gospodarstwa chłopskie, produkujące żywność na własne potrzeby oraz olbrzymie ekstensywne rolnictwo obszarnicze w postaci hacjend. W hacjendach przeważają monokultury roślin przemysłowych oraz używek. Są one przeznaczone w większości na eksport. Popularna i szeroko stosowana jest dzierżawa gospodarstw. Uprawia się głównie kawę, trzcinę cukrową, bawełnę, soję czy banany. Jeśli zaś chodzi o hodowlę, to dominuje bydło, trzoda chlewna i konie.