BIOLOGIA

ROLNICTWO EKOLOGICZNE

Rolnictwo ekologiczne to uprawa roli bez użycia środków chemicznych, a stosowanie wyłącznie naturalnych metod uprawy dla uzyskania zrównoważonej produkcji zarówno roślinnej jaki i zwierzęcej.

 

Produkcja ekorolnicza jest bardziej zróżnicowana, ze względu na konieczność wykorzystania naturalnych powiązań w naturze dla osiągnięcia rozmaitych celów (jak zapewnienie roślinom i zwierzętom substancji odżywczych, ograniczenie populacji szkodników, zarządzanie obiegiem wody i tym podobne). Zmniejszenie mechanizacji rolnictwa zastępuje praca ludzi i zwierząt (w przypadku tych drugich jest to zarówno praca kontrolowana przez człowieka, np. w zaprzęgu, jak zachowania naturalne - np. grzebanie w ziemi przez kury, czy świnie). Popularyzacja rolnictwa ekologicznego przyczynia się także do zwiększenia suwerenności żywieniowej małych gospodarstw i integracji lokalnych społeczności.

 

 

Cele ogólne

  • stworzenie zrównoważonego systemu zarządzania rolnictwem, który:

  • uwzględnia systemy i cykle przyrody oraz utrzymuje i poprawia zdrowie gleby, wody, roślin i zwierząt oraz równowagę między nimi;

  • przyczynia się do utrzymania wysokiego poziomu różnorodności biologicznej;

  • korzysta w odpowiedzialny sposób z energii i zasobów naturalnych, takich jak woda, gleba, materia organiczna i powietrze;

  • przestrzega wysokich norm dotyczących dobrostanu zwierząt, a w szczególności zaspokaja charakterystyczne dla danego gatunku potrzeby behawioralne;

  • dążenie do wytwarzania produktów wysokiej jakości;

  • dążenie do produkowania szerokiej gamy produktów spożywczych i innych produktów rolnych, zaspokajających zapotrzebowanie klientów na towary produkowane przy wykorzystaniu procesów niestanowiących zagrożenia dla środowiska, zdrowia ludzi, zdrowia roślin ani dla zdrowia i dobrostanu zwierząt.

W ekologicznej produkcji roślinnej stosuje się praktyki uprawy, które przyczyniają się do utrzymania lub zwiększenia ilości materii organicznej gleby, zwiększają jej stabilność i różnorodność biologiczną oraz zapobiegają zagęszczaniu i erozji gleby. W tym celu stosuje się wieloletni płodozmian, dopuszcza się stosowanie preparatów biodynamicznych, a wszelkie stosowane techniki produkcji roślinnej zapobiegają zanieczyszczaniu środowiska lub ograniczają je do minimum.

Zapobieganie szkodom wyrządzanym przez szkodniki, choroby i chwasty polega przede wszystkim na ochronie przez naturalnych wrogów, doborze gatunków i odmian, stosowaniu płodozmianu, odpowiednich technik uprawy i procesów termicznych. Zbieranie roślin dziko rosnących i ich części, rosnących w sposób naturalny na obszarach naturalnych, w lasach i na obszarach rolniczych, uznaje się za metodę produkcji ekologicznej, pod warunkiem że:

  • w okresie co najmniej trzech lat przed zbiorem obszary te nie zostały poddane działaniu produktów innych niż dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej na mocy art. 16;

  • zbieranie nie wpływa na równowagę siedliska przyrodniczego ani na utrzymanie gatunków na obszarze zbioru.

Przetwarzanie żywności ekologicznej (a także ekologicznych pasz dla zwierząt) powinno opierać się o składniki spełniające te same standardy, ograniczać stosowanie dodatków pełniących głównie funkcje technologiczne i sensoryczne, wykluczać substancje i metody mogące wprowadzić w błąd w kwestii prawdziwej natury danego produktu. GMO i produkty z nich wytworzone nie są wykorzystywane w produkcji ekologicznej jako żywność, pasza czy inne substancje.

Produkcja zwierzęca

W odniesieniu do pochodzenia zwierząt:

  • zwierzęta utrzymywane ekologicznie są urodzone i chowane w gospodarstwach ekologicznych (lub wprowadzone na szczególnych warunkach, po spełnieniu wymogów okresu konwersji).

W odniesieniu do metod chowu i warunków w pomieszczeniach dla zwierząt:

  • personel zajmujący się utrzymywaniem zwierząt posiada niezbędną podstawową wiedzę na temat zdrowia i potrzeb związanych z dobrostanem zwierząt oraz umiejętności w tych dziedzinach;

  • metoda chowu, w tym obsada i warunki w pomieszczeniach, zapewniają zaspokojenie potrzeb rozwojowych, fizjologicznych i etologicznych zwierząt;

  • zwierzęta mają stały dostęp do terenów na wolnym powietrzu, w miarę możliwości do pastwisk, kiedy tylko pozwalają na to warunki pogodowe i stan gruntu, chyba że na podstawie prawodawstwa wspólnotowego narzucono ograniczenia i zobowiązania związane z ochroną zdrowia ludzi i zwierząt;

  • ogranicza się liczbę zwierząt, aby zminimalizować nadmierny wypas, zrycie gleby, erozję i zanieczyszczenia powodowane przez zwierzęta lub przez rozrzucanie obornika;

  • trzymanie zwierząt na uwięzi i ich izolowanie jest zabronione z wyjątkiem przypadków, gdy działania takie są ograniczone czasowo i podejmowane w odniesieniu do pojedynczych zwierząt, i tylko w zakresie uzasadnionym ze względu na bezpieczeństwo, dobrostan lub z przyczyn weterynaryjnych;

  • czas trwania transportu zwierząt ogranicza się do minimum;

  • wszelkiego rodzaju cierpienie, w tym okaleczanie, ogranicza się do minimum w trakcie całego życia zwierzęcia, w tym podczas uboju;

  • pasieki powinny znajdować się w dostatecznej odległości od źródeł mogących prowadzić do zanieczyszczenia produktów pszczelich lub osłabienia stanu zdrowotności rodzin pszczelich;

  • zabrania się niszczenia pszczół na plastrach jako metody związanej ze zbiorem produktów pszczelich.

W odniesieniu do hodowli:

  • dokonuje się wyboru właściwych ras. Wybór ras przyczynia się również do zapobiegania cierpieniom zwierząt i unikania konieczności ich okaleczania.

W odniesieniu do paszy:

  • pasze dla zwierząt pozyskuje się przede wszystkim z gospodarstwa, w którym zwierzęta są utrzymywane, lub z innych gospodarstw ekologicznych w tym samym regionie;

  • nie stosuje się stymulatorów wzrostu i syntetycznych aminokwasów;

  • ssaki w okresie ssania są karmione naturalnym mlekiem, w miarę możliwości mlekiem matki;

  • zapobieganie chorobom opiera się na doborze ras i linii, odpowiednich metodach chowu, podawaniu paszy wysokiej jakości, zapewnianiu możliwości ruchu, odpowiedniej obsady i dostosowanych do potrzeb pomieszczeń utrzymywanych w higienicznym stanie;

  • choroby leczy się natychmiast, aby zapobiec cierpieniu zwierząt.