Kinesis - ruch, logos - nauka to słowa pochodzące z greckiego stały się wyjściowe dla pojęcia kinezjologii. Kinezjologia to, zatem nauka o ruchu. Myślenie, wbrew pozorom, wcale nie jest oderwane od ruchu. Myślenie nie jest wyłącznie funkcją mózgu, ale również całego ciała. Ćwiczenia ruchowe w metodzie kinezjologii nie są bezcelowe, stymulują one odpowiednie partie mózgu, aktywizują je do działania. Dzięki takim ćwiczeniom wzrasta liczba połączeń między neuronami w mózgu, co zwiększa wydajność uczenia się. Najbardziej skuteczna jest ta metoda u dzieci, u których mózgi nie są jeszcze w pełni rozwinięte, a także u osób z problemami dysgraficznymi, dysortograficznymi, bądź też mającymi problemy z uczeniem się, u takich osób najczęściej dochodzi do zaburzeń w interakcji pomiędzy obiema półkulami mózgu.
Dr Paul Denisson - Amerykanin pracował z dziećmi dyslektycznymi i zauważył, że dzieci znacznie szybciej się uczą, gdy nauka powiązana jest z aktywnością ruchową. Owa aktywność ruchowa uwalnia od napięcia i stresu towarzyszącego dzieciom, aktywizuje mózg, poprawiając zdolność do koncentracji. Najistotniejszy w ćwiczeniach jest tzw. ruch naprzemienny mający na celu zintegrowanie obu półkul mózgowych. Jednoczesne ruchy prawą i lewą stroną ciała powodują, że prawa i lewa półkula mózgowa stymulowane są w tym samym momencie. Ruch naprzemienny to, zatem taki, który przekracza linię środkową ciała i w sposób naturalny integruje myśli i ruch. Dzięki temu następuje wzrost tempa przesyłu informacji przez układ nerwowy. Dennison stwierdził, że w trakcie codziennej aktywności u ludzi dominuje ruch spowalniający, zwany jednostronnym, rozdzielający myśli i ciało. W rezultacie aktywność z wykorzystaniem tego rodzaju ruchu wymaga większych nakładów energii.
Sprawne i wydajne myślenie uzależnione jest od liczby połączeń nerwowych w mózgu. Połączenia te tworzą się w trakcie ruchów naprzemiennych. W najgorszej sytuacji są dzieci, które urodzone zostały przez cesarskie cięcie - nie miały one możliwości, w przeciwieństwie do dzieci urodzonych naturalnie, do takich ćwiczeń w trakcie porodu oraz dzieci, które mało raczkowały, i tym samym wykonywały mało ruchów naprzemiennych. Ośrodki nerwowe w lewej półkuli koordynują pracę prawej połowy ciała i odwrotnie. Kiedy poruszamy obiema rękami dochodzi do szybkiego przechodzenia impulsów pomiędzy obiema półkulami i tym samym do tworzenia nowych połączeń.
Aby, zatem doskonalić pracę mózgu zalecane są ćwiczenia zwane gimnastyką mózgu. Na rezultaty ćwiczeń zwykle nie trzeba długo czekać. U dzieci, w różnym wieku, które są im poddawane następuje doskonalenie koordynacji ruchowych i relacji ciało-mózg. Dzięki temu dzieci efektywniej mogą rozwijać swoje umiejętności taneczne, sportowe, a także mogą się efektywniej uczyć. Do podstawowych ćwiczeń należą:
Ćwiczenia odblokowujące np. szukanie punktów myślenia czy ruchy naprzemienne
Ćwiczenia poprawiające współdziałanie międzypółkulowe np. leniwe ósemki czy symetryczne bazgranie
Ćwiczenia rozciągające
Ćwiczenia aktywizujące
Kinezjologia edukacyjna silnie rozwija się od lat sześćdziesiątych, bowiem korzyści wynikające z jej stosowania są bardzo duże. Ostatnio pojawiają się szanse, aby pojawiła się ona w programie studiów przygotowujących do zawodu nauczyciela. Coraz częściej powstają też w całym kraju różnego rodzaju ośrodki jak np. funkcjonujące sprawnie Centrum Kinezjologii i Rozwoju Ruchowego "Kinezie" w Sosnowcu. Wszelką specjalistyczną pomoc w tym zakresie można również znaleźć w Międzynarodowym Instytucie Neurokinezjologii Rozwoju Ruchowego i Integracji Odruchów w Warszawie.
