Zmysł wzroku jest najważniejszym chyba zmysłem, który umożliwia nam sprawne funkcjonowanie w środowisku naszego życia. Prawdopodobnie aż dwie trzecie mózgu ludzkiego zajęte jest tylko interpretowaniem tego, co zobaczy nasze oko.
Oko można porównać do aparatu fotograficznego. Z przodu gałki ocznej znajdują się rogówka oraz soczewka. Zbierają one promienie świetlne z otoczenia i przekazują je na siatkówkę w tyle oka jako mały obraz.
Tył oka to inaczej dno oka, które jest obłożone cienką warstwą specjalnych komórek. Ta warstwa to siatkówka. Jest ona złożona z ogromnej ilości, bo około 130 milionów czułych na światło pręcików i czopków. Pręciki i czopki odbierają obraz, jaki pada na dno oka i przetwarzają go na serię impulsów nerwowych. Impulsy nerwowe są przekazywane dalej, w głąb układu nerwowego. Przetwarzają je różne grupy neuronów. Impulsy tak powstałe zbiera nerw wzrokowy gałki ocznej i przesyła je do skrzyżowania wzrokowego w mózgu. Na skrzyżowaniu wzrokowym spotykają się i krzyżują dwa nerwy wzrokowe, jeden z lewej a drugi z prawej gałki ocznej. Neurony, które niosą sygnały z prawej części siatkówek obu gałek ocznych biegną odtąd oddzielnie i przekazują impulsy nerwowe do lewej półkuli mózgowej. Neurony niosące sygnały z lewych części siatkówek obu gałek ocznych przekazują impulsy nerwowe do prawej półkuli mózgu.
Impulsy nerwowe przekazywane są dalej szlakiem nerwowym do następnego ważnego miejsca w mózgu, czyli do ciała kolankowatego bocznego. Tutaj impulsy niosące informacje z gałek ocznych rozdzielają się a następnie zostają rozproszone w korze wzrokowej. Kora wzrokowa znajduje się w tylnej części każdej z połówek mózgu.
Różne rejony kory wzrokowej analizują różne fragmenty i cechy obrazu. Jedne rozróżniają barwy, inne odczytują obraz ruchu w określonych kierunkach, jeszcze inne potrafią rozróżniać kształty. Dostarczaniem i odbieraniem informacji do i z tych obszarów kory wzrokowej zajmuje się specjalny region koordynacyjny, tak zwana pierwotna kora wzrokowa.
