Krew - to swoista odmianą łącznej tkanki, której międzykomórkowa substancja (osocze) jest płynna. To w nim są zawieszone morfotyczne elementy - krwinki. Poza wymienionymi wcześniej funkcjami, krew pełni istotną funkcję w termoregulacji, gdyż daje możliwość wymiany ciepła pomiędzy organizmem i otoczeniem, przepływając przez płuca oraz skórę.
Osocze to część krwi stanowiąca w przybliżeniu 56% jej objętości. W jego składzie jest około 90 - 92% wody. Jest to mieszanina zróżnicowanych organicznych substancji (lipidów, białek, cukrów, tłuszczowych kwasów, witamin, hormonów itp.) nieorganicznych także nieorganicznych (rozpuszczalnych gazów, jonów).
Białka osocza:
- Albuminy - odpowiedzialne za utrzymanie stałej zawartości we krwi wody; stanowią także nośnik dla hormonów,
- globuliny transportujące Fe, Cu, witaminy, hormony, lipidy oraz cukry,
- globularne globuliny warunkujące odporność danego organizmu na liczne choroby,
Fibrynogen ma swój udział w procesie krzepnięcia krwi, gdy z rozpuszczalnej formy w wyniku działania enzymów ulega przekształceniu fibrynę o włóknistej strukturze, tworzącej zrąb skrzepu. Powstała struktura zapewnia ochronę przed ubytkiem płynów w razie uszkodzeń ciała oraz przerywaniem ciągłości naczyń a także zabezpiecza przed wnikaniem obcych ciał do wewnętrznej części organizmu.
Erytrocyty - komórki te tworzone są w szpiku kostnym czerwonym z erytroblastów. Liczba ich utrzymywana jest na poziomie stałym (u mężczyzn około 5,5mln/mm3 krwi i u kobiet około 4,5-5mln/mm3), gdyż taka sama ilość erytrocytów powstaje, jak i ginie. Długość życia krwinek to w przybliżeniu 100 - 120 dni, po tym, gdy posiadają dużą ilość methemoglobiny, wychwytywane są poprzez śledzionę, na terenie której następuje rozpad tych krwinek (tzw. hemoliza). Strata dużej ilości erytrocytów pomniejsza dopływ do organizmu tlenu a także stymuluje wytwarzanie tych struktur.
Leukocyty - charakteryzuje je obecność jądra oraz brak barwnika. Posiadają zróżnicowaną zawartość w cytoplazmie ziarnistości. Zdolne są do przemieszczania się czynnego pełzakowatym ruchem oraz przenikania poprzez ściany krwionośnych naczyń. Dwa rodzaje krwinek białych: monocyty oraz limfocyty powstają w limfatycznej tkance, głównie w grasicy, śledzionie i węzłach chłonnych.
Limfocyty przekształcić się mogą w innego rodzaju komórki krwi oraz łącznej tkanki, stąd pochodzi ich funkcja w procesach zachodzących w trakcie zabliźniania ran. Wytwarzać one mogą przeciwciała, które odgrywają rolę zasadniczą w odpornościowych procesach.
Monocyty są największymi komórki krwi. Poza fagocytowaniem obcych ciał, wytwarzają interferon, czyli białko, które hamuje namnażanie się cząsteczek wirusów w innych komórkach. Monocyty pełnia także istotną odpornościową rolę przy stanach zapalnych przewlekłych wywołanych infekcjami długotrwałymi.
Pozostałe krwinki białe to granulocyty, różniące się właściwościami do zabarwienia cytoplazmy, wielkością oraz funkcją pełnioną przez nie w organizmie. Powstają w kostnym szpiku z leukoblastów, ich główną rolą jest fagocytowanie bakterii czy też innych mikroelementów.
Trombocyty (płytki krwi) - to owalne, małe komórki krwi o dużym stosunkowo jądrze i ostrych brzegach. Są to fragmenty komórek krwi, powstającymi w kostnym szpiku, pochodzące z komórek macierzystych o dużych rozmiarach (tzw. megakariocytów). Proces krzepnięcia jest zapoczątkowany przez trombocyty. Ich zawartość w krwi to 300 - 600 tys/mm3 krwi.
Osocze, które bez fibrynogenu, pozbawione zdolności do krzepnięcia nazywane jest surowicą. Proces krzepnięcia wymaga obecności wapniowych jonów. W trakcie pobierania krwi, aby zabezpieczyć ją przed zakrzepnięciem, do pobranej porcji dodawany jest cytrynian, wiążący jony Ca2+. W fizjologicznych warunkach płuca i wątroba wytwarzają w niewielkich ilościach środek przeciwskrzepowy o silnym działaniu - heparynę (zapobiega ona krzepnięciu krwi przypadkowemu w naczyniach); jego synteza uzależniona jest od właściwej zawartości witaminy K w organizmie.
