odmiana dramatu, która wykształciła się w XIX w. jako kontynuacja dramatu mieszczańskiego. Rozwijał się zwłaszcza w okresie dominacji realizmu i naturalizmu, stanowi do dziś jedną z czołowych pozycji w repertuarze teatralnym. Utwory tego gatunku cechuje wyraźna, harmonijnie rozplanowana akcja z niewielką liczbą działających osób. Konflikt ma charakter obyczajowy lub społeczny, przeważa motywacja psychologiczna i realistyczna. Dialog zbliża się do języka potocznego. W dramacie właściwym nie ma już tradycyjnego podziału na tragedię i komedię, stosowane są środki z obu gatunków. Wybitne dzieła tego gatunku stworzyli: H. Ibsen (Dzika kaczka), A. Strindberg (Panna Julia), G. Hauptmann (Święto pokoju), A. Czechow (Wujaszek Wania), G. Zapolska (Ich czworo), S. Żeromski (Uciekła mi przepióreczka), Z. Nałkowska (Dom kobiet).
Potrzebujesz pomocy?
Już uciekasz?
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
