Noc listopadowa - bohaterowie
Bohaterów „Nocy listopadowej” można podzielić na trzy grupy: postaci mitologiczne, powstańców, Rosjan i zwolenników Konstantego.
W pierwszej grupie, która odgrywa bardzo ważną rolę dla przebiegu wydarzeń, znajdują się:
Atena – grecka bogini mądrości, tutaj przede wszystkim jednak symbol męstwa, odwagi, gotowości do walki za wszelką cenę; towarzyszy powstańcom od początku, natomiast znika na rozkaz Zeusa.
Nike – tutaj w kilku wcieleniach związanych z konkretnymi starciami historycznymi, to bogini zwycięstwa (choć nie zawsze jednoznacznego), w „Nocy listopadowej” Stanisława Wyspiańskiego występuje pod postacią: Nike spod Termopil (kiedy 480 r. p.n.e. Leonidas powstrzymał siły perskie); Nike spod Maratonu (w 490 r. p.n.e. Grecy zwyciężyli Persów), Nike spod Salaminy (w 480 r. p.n.e. Temistokles rozbił flotę Kserksesa), Nike spod Cheronei (w 338 r. p.n.e. Filip II Macedoński pokonał Ateńczyków i Teban, co oznaczało kres niepodległości Hellady), Nike Napoleonidów (odwołująca się do całej historii walk Napoleona).
Ares – bóg wojny; bardzo gwałtowny i brutalny i okrutny, mord i rozlew krwi jest dla niego celem samym w sobie.
Kery – skrzydlate duchy z Tartaru, które towarzyszą nagłej śmierci.
Hekate – bogini czuwająca nad sprawiedliwością.
Eumenidy, Erynie – boginie zemsty.
Demeter – bogini urodzaju i roślinności.
Kora, córka Demeter, porwana przez Hadesa, który następnie ją poślubił.
Wśród bohaterów realistycznych wskazać należy na:
Piotra Wysockiego – inicjatora powstania, podporucznika w Szkole Podchorążych Piechoty.
Seweryna Goszczyńskiego – poetę i działacza politycznego, należącego do grupy spiskowców, którzy napadli na Belweder.
Ludwika Nabielaka – pisarza i dziennikarza, który kierował „belwederczykami”.
Floriana Dąbrowskiego – porucznika 7 Pułku Piechoty Liniowej, uczestnika powstania.
Józefa Chłopickiego – generała dywizji, który po konflikcie z Konstantym podał się do dymisji, ostatecznie (niechętnie) został jednym z przywódców powstania.
Joachima Lelewela – historyka i pedagoga, który popierał spisek, ale początkowo nie chciał objąć przywództwa w powstaniu.
Ksawerego Bronikowskiego – konspiratora, który ruszył na Arsenał.
Wielkiego Księcia Konstantego Pawłowicza – brata cara Aleksandra, który w 1816 roku został mianowany naczelnym wodzem wojsk polskich i namiestnikiem Królestwa Polskiego.
Joannę Grudzińską – drugą żonę Konstantego.
Dmitrija Dmitriewicza Kuruta – porucznika piechoty rosyjskiej.
Aleksego Gendre – majora wojsk rosyjskich.
Henryka Mackrotta – tajnego agenta w Królestwie Polskim na usługach cara.
Mateusza Lubowidzkiego – wiceprezydenta Warszawy, zausznika Konstantego.
Stanisława Potockiego – uczestnika powstania kościuszkowskiego, który odmówił bycia przywódcą powstania i pozostał wierny Konstantemu, zginął podczas próby zatrzymania walk już pierwszego dnia.
