Na nieludzkiej ziemi - streszczenie krótkie
„Na nieludzkiej ziemi” to wspomnieniowa relacja Józefa Czapskiego, oficera Wojska Polskiego, malarza i pisarza, który jako jeden z nielicznych przeżył pobyt w sowieckim obozie dla jeńców wojennych w Starobielsku w czasie II wojny światowej. Książka powstała po wojnie jako świadectwo losu tysięcy polskich oficerów, którzy zostali zamordowani przez NKWD w Katyniu, Charkowie i Miednoje. Czapski opisuje nie tylko własne przeżycia, ale też dramatyczną tułaczkę Polaków po „nieludzkiej ziemi” – terytorium ZSRR, los zesłańców, a także swoje śledztwo dotyczące losu zaginionych towarzyszy broni. Książka jest zarówno dokumentem epoki, jak i moralnym świadectwem wierności prawdzie i pamięci, napisanym z głębokim humanizmem i prostotą.
