Quo vadis - biografia autora
Henryk Sienkiewicz urodził się 5 maja 1846 r. w Woli Okrzejskiej. Wybitny pisarz, publicysta i noblista. W 1905 r. otrzymał literacką nagrodę Nobla za całokształt twórczości, co uczyniło go jednym z najbardziej poczytnych pisarzy polskich na świecie.
Pisarz pochodził z rodziny ziemiańskiej o korzeniach szlacheckich herbu Oszyk, co miało wpływ na jego późniejsze zainteresowania i twórczość literacką. Matka – Stefania z domu Cieciszowska pisała wiersze i opowiadania. Ojciec – Józef wywodził się z rodziny o tradycjach ziemiańskich i wojskowych (dziadek służył u Napoleona). Henryk miał brata i 4 siostry.
Sienkiewicz rozpoczął swoją edukację w Warszawie, gdzie mając 12 lat, uczęszczał do Gimnazjum Realnego, jednakże parokrotnie zmieniał szkołę, aż wreszcie wieku 19 lat przerwał naukę i podjął pracę w charakterze guwernera. W 1866 r. zdał egzamin dojrzałości i podjął studia prawnicze w Szkole Głównej Warszawskiej, jednak ich nie ukończył. Rozpoczął studia medyczne, potem filozoficzno-historyczne, ale nie uzyskał dyplomu. W tym czasie próbował już pisać.
Od 1869 r. został dziennikarzem „Przeglądu Tygodniowego”, potem „Tygodnika Ilustrowanego” „Gazety Polskiej” i „Niwy”. W 1872 r. wydał pierwszą powieść „Na marne”. W 1876 r. wyjechał do Ameryki, gdzie powstawały kolejne utwory. W 1878 r. wyjechał do Londynu, potem Paryża, Włoch. W 1880 r. pracował już nad „Ogniem i mieczem”. W 1893 r. został członkiem wydziału filologicznego Cesarskiej Akademii Umiejętności w Krakowie i pisał kolejne powieści i nowele.
Prywatnie Henryk Sienkiewicz miał 3 żony (i to 3 Marie), z czego tylko z pierwszą – Marią Szetkiewicz miał 2 dzieci (Henryka i Jadwigę). Małżonka zmarła jednak dość wcześnie na gruźlicę. Drugie małżeństwo z Marią Wołodkowicz zostało unieważnione. Do trzeciego doszło z Marią Babską.
Henryk Sienkiewicz zmarł 15 listopada 1916 roku w Vevey w Szwajcarii, a jego prochy sprowadzono do ojczyzny w 1924 r. i pochowano je w krypcie Bazyliki archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie.
Ważniejsza twórczość:
- „Na marne” (1872),
- „Szkice węglem” (1877),
- „Janko Muzykant” (1879),
- „Listy z podróży do Ameryki” (1880),
- „Latarnik” (1881),
- „Ogniem i mieczem” (1884),
- „Potop” (1886),
- „Pan Wołodyjowski” (1888),
- „Sachem” (1889),
- „Pójdźmy za Nim!” (1892),
- „Rodzina Połanieckich” (1894),
- „Quo vadis” (1896),
- „Krzyżacy” (1900),
- „W pustyni i w puszczy” (1911).
