Jaś i Małgosia - geneza utworu i gatunek
Baśń Jaś i Małgosia bracia Grimm napisali w 1812 roku. Opublikowana została ona razem z innymi historiami składającymi się na ich zbiór Baśni. Kiedy po raz pierwszy powstała jednak ta fabuła, trudno określić. Bracia Grimm nie wymyślili tej historii. Cały zbiór Baśni w tym i Jaś i Małgosia to spisane wersje podań, mitów i opowieści ludowych.
Jaś i Małgosia idealnie realizują gatunek baśni. Podstawowe jego wyróżniki to między innymi przejrzysta fabuła, która zaczyna się od pojawienia się w życiu bohaterów problemu, który muszą rozwiązać. Charakterystyczne dla baśni jest oczywiście szczęśliwe zakończenie. Nie jest to jednak fabuła służąca rozrywce. Ma ona przekazać określone morały i prawdy. W przypadku Jasia i Małgosi może chodzić między innymi o:
• przekonanie, że szkodzenie niewinnym (dzieciom) zawsze źle kończy się dla szkodzącego (czarownica, macocha),
• sprytem można pokonać nawet najsilniejszego przeciwnika,
• nie wszystko, co pięknie wygląda, zawsze takie jest w środku.
Dla baśni charakterystyczne są także nieokreślone miejsce i czas akcji, które sprawiają, że opowieść nabiera charakteru uniwersalnego. Wydarzenia i postaci realistyczne mieszają się w nich z fantastycznymi. Przemiany, metamorfozy postaci i przedmiotów są w baśniach na porządku dziennym. Nie brakuje wróżek, czarownic, magicznych pomocników i cudownych eliksirów.
