Chmury - geneza i gatunek utworu
„Chmury” Arystofanesa powstały około 423 r. p.n.e., jeszcze w czasie życia Sokratesa. Jest to o tyle ważne, że utwór stanowi krytykę sofistów i filozofii Sokratesa, który przedstawiony zostaje jako ten, który sieje w głowach młodych ludzi zamęt, niszczy tradycję i szerzy zepsucie. Trzeba jednak zauważyć, że konserwatywne stanowisko Arystofanesa wobec filozofii Sokratesa nie musi wynikać z krytyki wielkiego filozofa. Należy pamiętać, że Sokrates był w oczach współczesnych mu Ateńczyków dziwakiem, głoszącym niezbyt zrozumiałe teorie, dlatego świetnie nadawał się na wyrazistego bohatera komedii. Nie jest jednak jasne czy Arystofanes faktycznie nie doceniał geniuszu jednego z największych myślicieli czasów starożytnych.
O ile inne komedie Arystofanesa cieszyły się niesłabnącą sympatią widzów, to „Chmury” miały tylko jedną inscenizację, ponieważ podczas Wielkich Dionizji (święto Dionizosa – m.in. opiekuna dramatu) jego sztuka zajęła trzecie i ostatnie miejsce. Z jednej strony krytyka sofistów, a z drugiej – eksperymentowanie ze strukturą utworu, mogły mieć wpływ na porażkę. Arystofanes zastosował bowiem dwie parabazy (zawieszenie akcji i występ chóru) zamiast jednej, co mogło być niezrozumiałe dla ówczesnej widowni. Komedia nie była już ponownie wystawiana.
Gatunek – komedia starożytna, komedia średnia. Utwór sceniczny, będący przeciwieństwem tragedii. Komedia przedstawia wady bohaterów w zabawny sposób, ma dynamiczną akcję i może być wielowątkowa. Komedia średnia (reprezentowana m.in. przez Arystofanesa) dotyczyła sytuacji codziennych i zwyczajnego życia. W tej odmianie komedii chór pomału odchodził w zapomnienie (choć w „Chmurach” nadal pełni ważną funkcję), podobnie jak tematyka polityczna i mitologiczna.
