Sonety krymskie - streszczenie krótkie
„Sonety krymskie” Adama Mickiewicza to cykl 18 utworów poetyckich, będących poetycką relacją z podróży autora po Krymie. Poruszają one tematykę natury, przemijania, egzotyki, duchowych poszukiwań i tęsknoty za ojczyzną. Wyjątkowym bohaterem sonetów jest Pielgrzym, który wędruje wśród orientalnych krajobrazów w towarzystwie wschodniego przewodnika — Mirzy. Spotykane miejsca i zjawiska inspirują do głębokich refleksji. Pielgrzym i Mirza pojawiają się jednak tylko w niektórych sonetach. Pozostałe stanowią opis przeżyć i przemyśleń poety podróżnika.
Wprawdzie „Sonety krymskie” otwiera utwór „Stepy akermańskie”, ale trzeba pamiętać, że pierwszy sonet właściwie nie należy do cyklu. Wiersz powstał nie w czasie podróży Mickiewicza na Krym, tylko wcześniej, podczas wyprawy do Akermanu.
Kolejne sonety badacze dzielą na kilka grup. Sonety II-IV to utwory opisujące podróż przez morze i moc żywiołu, jakim jest woda. W V sonecie mowa o pierwszym spojrzeniu na Krym i ogólnym wrażeniu. W kolejnych sonetach VI-IX poeta pisze o Bakczysaraju i tamtejszych miejscach, które odwiedził (grób Potockiej, harem i miasto). Pewnym przełomem w cyklu jest sonet X, w którym poeta porzuca smutek i rusza w świat. W sonetach X-XIV Mickiewicz opisuje piękno górskich krajobrazów opisując dolinę Bajdary, miejscowość Ałuszta i monumentalny masyw górski Czatyrdah. Od XV do XVIII sonetu podziwiać z poetą można piękne góry Krymu: Kikineis i Ajudah, a także skalne miasteczko w Czufut-Kale i ruiny zamku w Bałakławie.
