Oda do młodości - problematyka
Oda do młodości Adama Mickiewicza porusza kilka zasadniczych kwestii charakterystycznych dla epoki, w której żył i tworzył pisarz. Dzieło literackie porusza kwestię i tematykę świata starych – czyli oświecenia i świata młodych, czyli romantyzmu. W utworze poruszany jest problem przemijalności starych, niepotrzebnych zasad, norm i wprowadzenie nowych zasad w życie. Tym samym, utwór Oda do młodości polskiego wieszcza narodowego zapowiada wejście nowej epoki – romantyzmu. Epoki twórczej, przynoszącej nadzieję, pełnej zapału. Niemniej jednak nadal nawiązującej do poezji klasycznej. Cechy klasyczne uwidaczniają się poprzez wybór gatunku.
Oda jako gatunek literacki należała do często wybieranych gatunków przez twórców oświecenia. Wprowadzenie elementów mitologicznych oraz wiara w szczęście ogółu. Cechy romantyczne przejawiają się w chęci zmianie stanu zastanego. Charakteryzuje ich także duży entuzjazm, energia do działania, marzenia stworzenia nowego porządku. Cechy romantyczne to także wezwanie do zbiorowej walki, która ma przynieść upragnioną i wyczekiwaną wolność. Dla romantyków istotne są emocje, uczucia. Uczucia stawiane są na pierwszym miejscu.
