CZYM JEST BEZROBOCIE?

Bezrobocie jest sytuacją, gdzie znajduje się grupa ludzi zdolna do wykonywania pracy i gotowa ją podjąć, ale nie znajdująca szansy zatrudnienia. Miarą takiego zjawiska jest procent siły roboczej, dla której nie ma zatrudnienia. Brak posiadania pracy jest jednym z czynników, który odpowiada za zaspokajanie ważnych zapotrzebowań społecznych w różnych strefach życia. Prowadzi to również do narastania problemów społecznych takich jak: kwestia edukacji, ubóstwa, zdrowotna itp.

KIM SĄ "BEZROBOTNI"?

Osobami bezrobotnymi są ludzie nie uczący się w dziennej szkole, o dobrym zdrowiu i gotowi do podejmowania pracy na danym stanowisku w odpowiednim zawodzie, ale z braku zatrudnienia zarejestrowane są w urzędzie pracy, właściwym dla swojego miejsca zameldowania. Pamiętać należy, że osoby takie powinny także oprócz wymienionych, mieć ukończone osiemnaście lat oraz powinny również pozostawać w odpowiednim wieku zawodowej aktywności.

Ogólnie, bezrobotny jest człowiekiem, który chciałby pracować oraz aktywnie poszukuje pracy, lecz nie potrafi utrzymać zatrudnienia przy zadanych stawkach płacy.

JAKIE SĄ RODZAJE BEZROBOCIA

Ogólny podział:

- bezrobocie strukturalne - występuje wtedy, gdy niedopasowana jest struktura podaży pracy oraz popytu na pracę patrząc na posiadane kwalifikacje i wykształcenie jak też na zawód lub miejsce zamieszkania. Bezrobocie to wynika z braku odpowiednich kwalifikacji pracowników, związanych z nową technologią i brakiem kompetencji;

- bezrobocie frykcyjne - takie, które związane jest z naturalną płynnością odpowiedniej siły roboczej możliwą poprzez pełną swobodę zmiany miejsca zatrudnienia jak i wyboru odpowiedniego stanowiska pracy;

- bezrobocie długookresowe - dotyczące tych osób, które są bez pracy od sześciu do dwunastu miesięcy. Może też przekształcić się w długotrwałe bezrobocie, ponieważ czym dłuższa jest przerwa w pracy - tym bardziej zmniejszają szanse na jej wznowienie;

- bezrobocie ukryte - takie, które rozumiane jest jako bezrobocie wśród osób zatrudnionych. Dotyczy ono ludzi nie znajdujących się w statystykach, gdyż nie rejestrują się oni w powiatowych urzędach pracy. Osoby takie posiadają dochód, lecz nie posiadają zawartego stosunku ubezpieczeniowego;

- bezrobocie z wyboru - pojawia się ono w kilku krajach, w których wysokość zasiłków dla bezrobotnych jest na tyle duża, aby zrekompensować brak stałego zarobku i przez to stworzyć zachętę do pozostania zawodowo bezczynnym;

- bezrobocie jawne - czyli takie, które jest zarejestrowane (dające się określić).

Główny wskaźnik bezrobocia to stopa bezrobocia (czyli odsetek ludzi zdolnych do wykonywania pracy lecz nie mogących odpowiedniej znaleźć). Stopa bezrobocia w Polsce bywa zmienna w latach lecz również na terytorium (np. powiat, woj., kraj). W roku 1990 (w lutym) stopa bezrobocia wynosiła 0,3% okresu transformacji oraz gwałtownie rosła by pod koniec 1990-tego wynosić 6%. Stopa bezrobocia wciąż rosła do sierpnia 1994 - 16,9%. Najintensywniej rosła w pierwszym roku lecz od września 1994 nastąpił spadek i do września 1998 wyniosła 9,5%. Od tego roku nastąpił stopniowy wzrost by dzisiaj oscylować przy 20%. Systemem pomagającym bezrobotnym są przede wszystkim powiatowe urzędy pracy.