Arnoszt z Pardubic żył w latach 1297- 1364. Był arcybiskupem praskim, mecenasem sztuk, fundatorem klasztorów, powiernikiem cesarza Karola IV, wielką osobowością swoich czasów.
Przyszedł na świat w Czechach jako syn rycerza Arnoszta z Hostyne, dzieciństwo spędził w Kłodzku- w jego okolicach ojciec przyszłego biskupa zarządzał zamkiem, ponieważ ziemia Kłodzka należała wtedy do Królestwa Czeskiego. Tutaj właśnie mały Arnoszt chodził do szkoły i tutaj, w miejscowym kościele parafialnym pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny, miał objawienie, które ukierunkowało całe jego późniejsze życie. Gdy po zakończeniu mszy został jeszcze chwilę w kościele ujrzał, że Matka Boska znajdująca się na obrazie odwraca się do niego plecami. Przeraziło go to, bo pomyślał, że może w ten sposób Maryja ostrzega go i wskazuje, co może się z nim stać jeśli odwróci się od Boga. Postanowił zmienić swoje życie, poświęcił się nauce- najpierw wstąpił do szkoły klasztornej w Borumovie, później kształcił się w Pradze w szkole przy katedrze św. Wita, w końcu wyjechał na studia do Padwy i Bolonii we Włoszech. Po powrocie do Czech rozpoczął karierę kościelną, która zakończyła się wybraniem go na stanowisko biskupa praskiego.
Już pierwsze decyzje Arnoszta na tym stanowisku zapowiadały okres zmian w kościele czeskim. Starał się między innymi wprowadzać porządek do ówczesnego Kościoła, zwalczał nie przestrzeganie celibatu i obowiązku rezydencji przez księży.
W 1344 roku papież wydał bullę ogłaszającą utworzenie arcybiskupstwa w Pradze- pierwszym dostojnikiem na tym urzędzie został biskup Arnoszt. W późniejszych latach arcybiskup często podejmował się prowadzenia trudnych misji politycznych przy boku cesarza Karola IV, często bywał też w Rzymie u papieża, wymieniano go nawet wśród kandydatów do tego stanowiska.
Na rodzimej ziemi w Czechach działał równie energicznie, ze swych pieniędzy wsparł budowę wielu słynących z architektury praskich budowli, finansował też rozwój Uniwersytetu Karola.
Na niwie Kościoła zasłynął ze zreorganizowania sposobu administrowania diecezją, dbał o wprowadzanie jednolitego kościelnego prawa, zapewniał dostęp do podręczników katechezy. Pragnął tez doprowadzić śpiew kościelny do wyższej rangi niż było to wówczas przyjmowane.
Nigdy tez nie zapomniał o mieście dzieciństwa Kłodzku. Założył tu klasztor augustiański, miał w nim nawet swoja celę, gdy przybywał do miasta często modlił się w niej i medytował. Pomagał także joannitom- w celu uczczenia swojego cudownego widzenia, które miał w kościele NMP podarował im cudowny obraz malowany na desce, który dziś przechowywany jest w jednym z berlińskich muzeów. Obraz przedstawia niewielkich rozmiarów postać biskupa Arnoszta klęczącego u stóp Matki Boskiej trzymającej w ramionach Jezusa, biskupie insygnia leżą obok na podłodze, jakby odrzucone wobec majestatu Maryi. Ten sam kościół NMP wybrał także na miejsce swojego pochówku- niestety pięknej roboty nagrobek nie przetrwał w całości do naszych czasów.
Arcybiskup Arnoszt zmarł po nagłej chorobie 30 czerwca 1364 roku.
