Miłość w chrześcijaństwie nie dotyczy tylko miłości duchowej. Jest to miłość oparta na wzorze Syna Bożego. On sam będąc Miłością stał się człowiekiem i przyjął człowieka ciało. Przez to człowiekowi dał poznać i odczuć miłość na sposób widzialny. Religia ta uwzględnia wagę ciała i związaną z nim cielesności przy wyrażaniu miłości. Sakrament małżeństwa zawierany przez dwoje osób nakłada na osoby obowiązek współżycia seksualnego. Kościół nie uznaje ważności związków, które z góry wykluczają współżycie seksualne oraz potomstwo. Jezus Chrystus uświadamia człowiekowi, że przez posiadanie rozumu oraz wolnej woli i przy współpracy łaski Bożej możemy kierować własną sferą seksualności, zgodnie z zamysłem Boga. Człowiek posiada możliwość, która pozwoli mu opanować oraz kierować posiadanymi przez siebie popędami związanymi ze sferą seksualną. W sferze płciowej człowiek nie potrzebuje pomocy żadnych środków jak i substancji chemicznych, gdyż potrafi kierować własnymi emocjami i nie musi odwoływać się do narkotyków, tabletek nasennych, alkoholu, leków psychotropowych. Takie podejście do seksualności człowieka zrodziło podejście Kościoła do antykoncepcji, która jest wyraźnie zabraniania. Antykoncepcja stoi w sprzeciwie do naturalnej celowości, jaki posiada akt seksualny. Antykoncepcja wpływa źle na gospodarkę całego organizmu. Jest ona zbędna, bo człowiek jest w stanie sam kierować płciowością jak również swoją płodnością. Antykoncepcja nie pozwala człowiekowi na własne panowanie nad swoim organizmem, gdyż posiada on takie zdolności. Praktyka pokazuje, że człowiek może stracić władzę nad swoją seksualnością, przez co może ją stracić również w innych dziedzinach swojego życia. Uzależnienia w strefie seksualnej wiążą się najczęściej z uzależnieniami od alkoholizmu czy narkomanii. Kościół stoi w opozycji do antykoncepcji i nie wiąże się to z tym, że ludzką seksualność traktuje jako zło konieczne, wręcz przeciwnie widzi w niej zdolność i umiejętność kierowania w każdej sferze życia. Postawa Kościoła w sprawie antykoncepcji wiąże się z podstawową prawdą, ponieważ ona nie zastąpi odpowiedzialności ludzkiej w sferze jego seksualności.

Drugim powtarzany oraz błędnym myśleniem stanowi twierdzenie, ze kościół sprzeciwiając się środkom antykoncepcyjnym, pośrednio może stać się przyczyną do nieodpowiedzialnego rodzicielstwa, a nawet do rezygnacji związanej ze współżyciem płciowym w małżeństwie. Kościół cały czas podkreśla, że tylko odpowiedzialne rodzicielstwo staje się warunkiem miłości małżeńskiej, która jest dojrzała. Przy tym przypomina, że dojrzałe rodzicielstwo nie może być osiągnięte przez nieodpowiedzialne metody. Środki antykoncepcyjne są metodą, którą można porównać do pomagania sobie narkotykami czy alkoholem, aby osiągnąć lepsze samopoczucie. Kościół w planowaniu ciąży propaguje metodę naturalnych okresów, która polega na wykorzystywaniu okresów związanych z bezpłodnością kobiety. Jaka różnica istnieje pomiędzy naturalnymi metodami a antykoncepcją? Istnieje i to bardzo zasadnicza. Przy metodach naturalnych świadomość oraz wolność są wykorzystywane przez człowieka. Równocześnie jest potwierdzeniem miłości, która jest odpowiedzialna Miłość jest ważniejsza od rozładowania samego popędu płciowego oraz osiągnięcia przyjemności fizycznej. Stosując antykoncepcję nie panuje nad samym sobą. Jest to też dobrowolna rezygnacja z władzy nad swoim zachowaniem. Popęd seksualny staje się silniejszy od niego samego. Antykoncepcja ukazuje sytuację, która stawia człowieka w świetle nieodpowiedzialności. Sięganie po środki antykoncepcyjne pokazują, że człowiek jest biernie podporządkowany popędowi, zaś jego ambicją nie jest utrzymanie panowania w swoim zachowaniu. Człowiek, który stosuje antykoncepcje próbuje tylko panować nad własnym ciałem za pomocą substancji chemicznych oraz środków fizycznych. W tej sytuacji możemy dopatrzyć się analogii względem nadwagi, która związana jest z często z przejadaniem się, w wyniku, czego człowieka tyje, aby potem zrzucić zbędne kilogramy zażywa tabletki, które mają go odchudzić. Natomiast rezygnacja z panowania nad własnym ciałem oraz seksualnością przez stosowanie antykoncepcji przynosi jeszcze większe szkody związane z psychiką, sferą fizyczną, duchową oraz społeczną. Polskie publikację propagujące oraz zachwalające środki antykoncepcyjne często mają również podejście bezkrytyczne. W swoich artykułach zachwalają antykoncepcje nie wspominając nic o bardzo szkodliwych działaniach ubocznych, szczególnie w kwestii środków hormonalnych. Oprócz tego czasopisma te nie dotykają sedna problemu, zupełnym milczeniem omijają sprawę odpowiedzialnego rodzicielstwa. Rzetelnie na tematy związane z antykoncepcją piszą gazety na Zachodzie, ponieważ antykoncepcja przyniosła tam już widoczne skutki psychiczne oraz społeczne stosowania środków antykoncepcyjnych w bardzo niedojrzały sposób. Wszyscy odpowiedzialni za wychowanie młodzieży powinni przedstawiać w sposób obiektywny zagrożenia, jakie niesie ze sobą stosowanie antykoncepcji. Niejednokrotnie z rozmów przeprowadzonych z młodzież wynika, że nie traktują antykoncepcji jako czegoś, co może mieć szkodliwe i uboczne skutki w swym działaniu. Niechętnie również podchodzą do przytaczanych faktów oraz argumentów ukazujących niebezpieczeństwo stosowania środków antykoncepcyjnych. Stosowanie środków nie daje osobistej refleksji. Młodych nie przekonuje najprostszy fakt związany z tym, że antykoncepcja szkodzi zdrowiu. Stosowanie środków antykoncepcyjnych może prowadzić do urazów oraz stanów zapalnych. Z kolei tabletki hormonalne powodują zahamowanie czynności wykonywanych w przysadce mózgowej jak również mają negatywny wpływ na cały układ naczyniowy oraz krzepliwość krwi. Antykoncepcja może sugerować, że współżycie seksualne posiada wyłącznie wymiar fizyczny. Stosując takie założenie ludzie często nie patrzą ani nie kierują się innymi regułami oraz zasadami, dlatego wychowawcy w swojej odpowiedzialności muszą ukazywać to, że antykoncepcja jest szkodliwa. Powinni również mówić o stosowaniu metod związanych z odpowiedzialnym rodzicielstwem. Metoda ta jest trudna, gdyż samo jej założenie związane jest z odpowiedzialnością rodzicielską. Ona to wymaga bezwzględnej wewnętrznej dyscypliny oraz panowania nad ciałem. Posługiwanie się metodą odpowiedzialnego planowania potomstwa staje się możliwe właśnie wtedy, gdy istnieje między dwojgiem osób pogłębiona więź oraz dojrzała miłość. Miłość odpowiedzialna musi być ważniejsza od przyjemności.

Dojrzała miłość wiąże się z odpowiedzialnym traktowaniem drugiej osoby. Tylko traktowanie podmiotowe sprzyja rozwojowi miłości, która nie jest tylko związana ze sferą ludzkiej seksualności, ale i również jest ściśle związana ze sferą psychiczną, a co najważniejszą również i duchową. Brak między małżonkami sfery duchowej oraz psychicznej wiąże się z pozostaniem tylko sfery cielesności, która sprowadza miłość tylko do pożądania. W tej sytuacji nie możemy mówić o odpowiedzialności za drugą osobę, bo narażamy ją na najgorsze zranienia, związane z duchem człowieka.