Sonet z włoskiego sonetto, to stroficzny układ wypowiedzi, który składa się z czternastu wierszy, pogrupowanych w dwóch czterowierszach. Wywodzi się z XIII wiecznej poezji włoskiej. W pełni został ukształtowany przez Dantego i Petrarkę. Składał się z dwóch czterowierszy, oraz dwóch tercetów, które się podwójnie lub potrójnie rymowały.

 

W latach 1825 - 1828, w życiu Adama Mickiewicza rozpoczął się tzw. okres odeski. Poeta pojechał wtedy na wycieczkę na Krym, tam obracał się w środowisku rosyjskiej arystokracji i tam tez stworzył cykl sonetów. Jednym z nich, są sonety miłosne nazywane odeskimi, drugie zaś to Sonety krymskie. Mickiewicz napisał je z wielką kunsztownością opierając się przede wszystkim na wzorcu, jaki stworzył Petrarka.

 

"Sonety odeskie" składają się z 22 utworów miłosnych. Sonet "Dzień dobry", oraz niektóre sonety zawarte w tym cyklu, nazwane są porami dnia. Utwór XV omawia poranek.

Poeta zbudował go tak, aby jak najbardziej zbliżyć się do wzorca klasycznego. Jego budowa charakteryzuje się dwoma zwrotkami czterowersowymi i dwoma trójwersowymi. Wątkiem powtarzającym się jest sformułowanie "dzień dobry", będące równocześnie wołaniem do śpiącej dziewczyny.

Sonet opisuje stany miłosne, uczucia bohatera lirycznego, który patrząc na obiekt swych uniesień, zdradza jej swoje myśli i uczucia.

"Niosłem słodszy dzień dobry, lecz twe senne wdzięki

Odebrały mi śmiałość. Niech się wprzódy dowiem:

Z łaskawem wstajesz sercem, z orzeźwionym zdrowiem?"

 

Podmiot liryczny obserwuje kobietę i wyobraża sobie, że duch śpiącej wędruje po niebie: "Jej duch na poły w rajskie wzleciał okolice". Pragnie uścisnąć jej dłoń, i już obudzonej powiedzieć: dzień dobry.

 

Dziewczyna powoli budzi się. To moment, w którym bohater liryczny jest onieśmielony. W swojej wybrance widzi samą doskonałość. Jej obraz jest dla niego ideałem piękna. W sonecie widać wyraźnie wątki miłości romantycznej: wyidealizowanej, zmysłowej, nienasyconej.

Kiedy dziewczyna budzi się, podmiot liryczny chciałby ucałować jej dłoń, jednak kobieta każe mu odejść, lecz tylko na kilka chwil.

Sonet ten przedstawia miłość szczęśliwą, spełnioną.

We wszystkich sonetach zwanych odeskimi przeplata się motyw różnych miłości. Pierwszego zauroczenia, dalszego zakochania, a na końcu miłosnego spełnienia.