System organów państwa definiuje się jako zespół powiązanych ze sobą jednostek organizacyjnych, a w szczególności organów publicznych i samorządowych wraz z obsługującymi je urzędami.

Z działaniem tego systemu wiąże się pojęcie resortu. Resort jest przyjętym pojęciem zwyczajowym służącym do określenia wyodrębnionego faktycznie, organizacyjnie i administracyjnie dział zajmujący się określoną dziedziną polityki państwowej.

Podstawę teoretyczną dla funkcjonowania obecnych demokratycznych systemów państwowych a tym samym dla systemu organów tych państw jest teoria podziału władzy wg. Karola Monteskiusza. Zgodnie z tą teorią w każdym państwie system władzy powinien zostać podzielony na władzę prawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Takie rozdzielenie władzy ma zagwarantować obywatelom ochronę przed totalitarnymi zapędami władzy. Skupienie tych trzech rodzajów władzy w jednym "ręku" czy też organie kolegialnym prowadzi do samowładztwa i despotyzmu. Trójpodział władzy powinien być tak skonstruowany aby zapewnić niezależne działanie tych władz jednakże kontrolowane pod względem legalności działania( zgodnie z porządkiem prawnym). Właśnie w oparciu o takie fundamentalne zasady ukształtowany został polski ustrój władzy państwowej. Według Konstytucji z 1997 r.: "Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej" (art. 10 ust. 1). Konstytucja powierzyła sprawowanie władzy: ustawodawczej (prawodawczej) - Sejmowi i Senatowi; wykonawczej - Prezydentowi RP i Radzie Ministrów; natomiast władza należy do sądów i trybunałów. Samodzielna działalność tych organów w imieniu Narodu obejmuje stanowienie prawa, sprawowanie rządów oraz wymierzanie sprawiedliwości. Każda z tych władz jest powiązana w pewien sposób z pozostałymi ponieważ po pierwsze nie da się przeprowadzić zupełnego podziału a po drugie jest to niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania tychże organów.

Nadrzędnym celem jest, zatem wprowadzenie takich regulacji, które prowadzą do równowagi w stosunkach pomiędzy każdą z tych władz a szczególności chodzi o równowagę pomiędzy władzą wykonawczą i sądownicza. Z tego punktu widzenia władza sądownicza odgrywa mniejszą rolę. W historii prawa konstytucyjnego można zauważyć, że trójpodział władzy przyjęły ustawy zasadnicze z 1791 r. i 1921 r. Koncepcję tę odrzuciła konstytucja z 1935 r. oraz z 1952 r., oparta na zasadzie jednolitej władzy państwowej. W ograniczonym zakresie trójpodział władzy występował w Małej Konstytucji z 1992 r. Z treści postanowień obecnej ustawy zasadniczej z 1997 r. wynika przewaga władzy ustawodawczej nad wykonawczą. Poprzez Sejm i Senat Naród sprawuje funkcję ustawodawczą. Oba te organy określa się mianem parlamentu, mimo że nie jest to termin konstytucyjny. Pozycja tych organów jest nierównorzędna ponieważ Sejm ma zdecydowanie więcej uprawnień od Senatu i tym samym posiada pozycję uprzywilejowaną. W celu zapewnienia legalności działania Sejmowi Konstytucja polska przyjęła demokratyczne kryteria wyborów do poszczególnych organów przedstawicielskich. Na jej podstawie wybory do Sejmu są powszechne, równe, bezpośrednie i odbywają się w głosowaniu tajnym.

Taką samą legitymację ma także Prezydent, który także jest wybierany w wyborach powszechnych, bezpośrednich, równych i w głosowaniu tajnym. Wybrany zostaje kandydat, który otrzyma więcej niż połowę ważnie oddanych głosów.

W zakresie organizacji władzy państwowej istotnymi postanowieniami Konstytucji są normy dotyczące samorządu terytorialnego. Konstytucja zawiera deklarację, że "ustrój terytorialny Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia decentralizację władzy publicznej" (art. 15 ust. 1).

Konstytucja z 1997 r. nie zawiera prawnej definicji samorządu terytorialnego, który stanowi formę zdecentralizowanej administracji publicznej. Jego usytuowanie ustrojowe wynika z art. 16 ust. 2 Konstytucji: "Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność". W ten sposób w Polsce istnieje dualistyczny ustrój administracji publicznej (obejmującej administrację rządową i samorządową). Dlatego organy administracji samorządowej ogrywają znacząca rolę w systemie organów władzy państwowej.

Konsekwencją przyjęcia zasady trójpodziału władzy jest uznanie przez Konstytucję z 1997 r., że sądy i trybunały są "władzą odrębną i niezależną od innych władz" (art. 173). Odnosi się to do władzy ustawodawczej i wykonawczej. Niezawisłość sądów polega na tym, że orzeczenie sądowe nie może być zmienione ani przez legislatywę, ani też przez egzekutywę. Także system sądów (struktury organizacyjne) jest niezależny i wyodrębniony spośród pozostałych organów państwowych. Decydujące znaczenie dla sądowego wymiaru sprawiedliwości ma osobista niezawisłość sędziów. Wyrazem tej zasady jest art. 178 ust. 1 Konstytucji - "sędziowie w sprawowaniu swego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom". W celu wydawania bezstronnych orzeczeń przez sędziów wprowadzono różnorodne gwarancje niezawisłości sędziowskiej: nieusuwalności sędziego, prawne ograniczenia w przenoszeniu sędziego na inne stanowisko stanowi także gwarancję niezawisłości sędziowskiej, za podstawową gwarancję niezawisłości uznaje się również immunitet sędziowski, ponadto zakaz przynależności sędziów do partii politycznych i związków zawodowych oraz prowadzenia przez nich działalności publicznej. Ponadto Konstytucja wprowadza zakaz łączenia mandatu poselskiego lub senatorskiego ze stanowiskiem sędziego i prokuratora (art. 103 ust. 2). Organizacyjną gwarancję niezależności stanowi Krajowa Rada Sądownictwa (KRS) według ustawy zasadniczej KRS "stoi na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów" (art. 186 ust. 1).