Édouard Manet urodził się 23 stycznia 1832 roku w Paryżu , jako syn urzędnika w ministerstwie sprawiedliwości Auguste'a Maneta i Eugenii Desirée Fournier, córki dyplomaty, chrześniaczki króla Szwecji.

Od najmłodszych lat marzył o karierze malarza . Nauka , którą rozpoczął w 1842 roku w gimnazjum Rollin nie szła mu zbyt dobrze. W końcu oddano go na specjalne lekcje rysunku. Razem z bratem matki może rozwijać swe zainteresowania, to właśnie wuj zaprowadził go do Luwru. Niestety ojciec nie był tak wyrozumiały , jak wuj i stanowczo chciał , aby jego syn został prawnikiem, nie chciał , aby jego potomek był malarzem. Młodziutki Edouard postanowił więc zostać marynarzem i w 1848 został sternikiem na szkoleniowym statku. Jednakże nie zapomina o swojej prawdziwej pasji i podczas rejsu bardzo dużo rysuje, od tego czasu bardzo polubił tematykę marynistyczną . Kiedy Manet wrócił jego ojciec ujrzawszy dzieła syna zmienił zdanie i powiedział mu , że powinien jednak kształcić profesjonalnie swój wielki talent. Jednak Edouard nie chciał studiować w słynnej École des Beaux-Arts i wybrał naukę praktyczną w pracowni Thomasa a Couture'a.

Jednak po pewnym czasie nie mógł się pogodzić z metodami Couture'a , autora ,,Rzymian z okresu upadku". Manet nie chciał aby jego modele pozowali mu w równie sztucznych pozach , jak ci pozujący jego mistrzowi.

Manet uczy się na własną rękę , chodząc do Luwru , aby tam kopiować obrazy wielkich mistrzów; najbardziej ceni Rubensa, Velazqueza i Tycjana. W końcu konflikt pomiędzy uczniem i mistrzem jest coraz większy , dlatego w 1856 roku Manet odszedł z pracowni.

Dużo podróżował po Europie , poznając zbiory kolejnych muzeów , znajdował inspiracje dziełach wielkich malarzy. Odwiedził Włochy , Holandię , Czechy , Niemcy i Austrię.

Przełomowym miał być dla niego rok 1859 , w którym kandydował na Salon, coroczną prestiżową paryską wystawę niekonwencjonalnym zarówno pod względem tematyki , jak i techniki malarskiej obrazem

,,Pijący absynt". Manet bardzo się zawiódł, gdyż wszyscy jurorzy z wyjątkiem Delacroix byli zniesmaczeni. Wyróżnienie dostała dwa lata później za inny obraz , pod tytułem "Hiszpański śpiewak".

Manet należał do paryskiej bohemy , słynął z elegancji , bywał w najlepszych kawiarniach Paryża, jego przyjaciółmi , a także zwolennikami jego sztuki byli wielcy pisarze epoki ; Emil Zola , Charles Baudelaire i Stephane Mallarme. Jak przedtem inspirowały go podróże morskie , tak teraz jego płótna zapełniają obrazy z życia codziennego Paryżan.

Kolejne obrazy były odrzucane przez jurorów Salonu, tak też było ze słynnym ,, Śniadaniem na trawie"

W październiku 1863 roku Manet poślubił holenderską pianistkę Susanne Leenhoff. W roku 1865 Manet wzbudził skandal swoją ,,Olimpią". Ataki są tak zajadłe , że Manet usuwa się na jakiś czas z życia artystycznego stolicy Francji i wyjeżdża do Hiszpanii . Po powrocie do Paryża Manet zaczął być coraz bliższy nowej grupie malarzy , zwanych impresjonistami, którzy podziwiają Maneta . Są wśród nich Claude Monet, Paul Cézanne i Edgar Degas.

Manet przez całe życie swoim uporem chciał zdobyć uznanie Salonu , po kolejnych nieudanych próbach "Dobry Bock" spodobał się jurorom , jednak kolejny kandydat Maneta "Kolej żelazna" jest odrzucony w ostrym stylu.W 1879 roku Salon przyjmuje obraz "W cieplarni", oraz "W łodzi", które spotkają się z bardzo przychylnym przyjęciem.

W tym czasie pogorszył się stan zdrowia malarza , dokuczał mu reumatyzm , lekarze stwierdzili u niego paraliż i ataksję. Manet nie mógł być tak aktywny , jak dawniej , malował dużo martwych natur.

W roku 1881 otrzymuje Legię Honorową. Kolejnym sukcesem jest rok 1882 przynoszący bardzo przychylne przyjęcie przez Salon jego obrazu

"Bar w Folies-Bergére". Manet umarł rok później , 30 kwietnia 1883 roku.

__________________________________

Ważne dat z życia Maneta:

23 stycznia 1832 - narodził się Edouard Manet

1842 początek nauki w gimnazjum Rollin

1848 - Manet po nieudanej próbie dostania się do wyższej szkoły morskiej , zostaje sternikiem na statku szkoleniowym;

1849 - Manet zaczyna naukę w pracowni Thomasa a Couture'a;

1852- 1853 podróże po Europie , Manet zwiedza muzea Włoch , Niemiec , Austrii , Czech i Holandii;

1856 - Manet po konflikcie z mistrzem odchodzi z pracowni Thomasa a Couture'a;

1859 - Salon odrzuca obraz Maneta ,,Pijący absynt".

1861 - wyróżnienie salonu zdobywa obraz Maneta ,,Hiszpański śpiewak".

1863 - jego obraz ,,Śniadanie na trawie wywołuje wielki skandal.

1865 - kolejny skandal , tym razem ataki krytyków powoduje obraz ,,Olimpia", przedstawiający leżąca nagą pulchną kobietę.

Lata 70 - te XIX wieku - bliskie stosunki Maneta z impresjonistami

30 kwietnia 1883 - śmierć Edouarda Maneta.

________________________________________________

Obrazy:

Pochodzący z 1859 roku ,,Pijący absynt" został wystawiony na konkurs w Salonie, został odrzucony , nikomu , za wyjątkiem Delacroix nie spodobało się nowatorstwo Maneta.

Jest to realistyczny obraz człowieka odurzającego się absyntem. Jednak nie tylko temat , ale i technika jest nowatorska , Manet zrezygnował z tradycyjnej perspektywy , oglądając obraz odnosimy wrażenie ,że zlewa się on z rzeczywistością.

W 1862 roku powstał obraz opiewający ulubiony temat Maneta , życie codzienne współczesnych mu ludzi, ,,Koncert w ogrodzie Tuileries".

Ogród ten był miejscem spotkań śmietanki towarzyskiej Paryża , na obrazie , który przedstawia to miejsce widzimy tłum elegancko ubranych ludzi zajętych rozmową. Niektórzy siedzą , inni stoją , dzieci bawią się, cały obraz tętni życiem. Do obrazu pozowali Manetowi jego przyjaciele; wśród osób na obrazie można odnaleźć podobiznę Baudelaire'a , czy kompozytora Offenbacha.

Obraz został jednak źle przyjęty przez krytyków , którzy byli przyzwyczajeni do mało dosłownego malarstwa, w którym królował symbol i alegoria.

,,Śniadanie na trawie" to skandalizujący obraz z 1863 roku. Na obrazie widzimy czwórkę ludzi , dwie kobiety i dwóch mężczyzn dyskutujących i spożywających śniadanie w leśnej scenerii. Jedna z kobiet brodzi schylona w wodzie , natomiast druga kobieta siedząca na trawie wraz z mężczyznami jest całkowicie naga. Jej ciało jest niemal zupełnie nagie , co kontrastuje z czarnymi okryciami mężczyzn.

Kobieta nie jest idealna , jej ciało nie spełnia wymagań estetycznych epoki , jest zbyt pulchne, jednak Manet nie zamierza niczego ukrywać i maluje taką kobietę , jaką była jego modelka.

Ta nagość zwykłej , pospolitej kobiety oburzyła przyzwyczajonych wyłącznie do nagości z obrazów o tematyce mitologicznej , jurorów salonu. Manet nie zastosował tu tradycyjnie rozumianej perspektywy, chce aby to co jest przedstawione na obrazie dawało efekt zbliżania się do widza.

Tycjanowska ,,Śpiąca Wenus" zainspirowała Maneta do namalowania w 1863 roku ,,Olimpii".

Dwa lata później postanowił przedstawić ją jurorom z Salonu , wywołał tak wielki skandal , ze musiał wyjechać z Francji i w Hiszpanii chronić się przed niesamowicie agresywnymi atakami krytyków.

Do obrazu pozowała mu ta sama modelka , która pozowała do ,,Śniadania na trawie" , czyli Victorine Meurent, kochanka Maneta.

Na obrazie widzimy nagą kobietę w pozycji półleżącej , pościel na której leży jest biała , wzdłuż ciała został ułożony niedbale piękny jasny szal z motywami kwiatowymi.

Kobietę zdobi zawiązana na szyi czarna wstążka , kontrastująca z białością jej ciała , na ręce ma złotą bransoletę , a za uchem wpięty kwiat. Tło obrazu jest ciemne , czarny jest również kotek znajdujący się nieopodal nóg Olimpii.

Stojąca za łożem ciemnoskóra , otyła służąca pokazuje nagiej damie przepiękny , ogromny bukiet kwiatów.

Oburzenie krytyków budziły nie całkiem proporcjonalne rozmiary przedmiotów, a także sama kobieta , która była zdaniem krytyków , którzy twierdzili , ze Manet przedstawił ,,samice goryla", Jednak Manet powiedział , ze nie chce upiększać przedmiotów , ale przedstawiać je takimi , jakie są.

,,Kolej żelazna" ukończona w 1873 roku to obraz ostro skrytykowany przez Salon .Widoczny jest w nim wpływ impresjonistów. Widzimy na nim kobietę zwróconą twarzą do widza i małą dziewczynkę zwrócona do widza tyłem. Kobieta jest ubrana w ciemnogranatowy strój , trzyma na kolanach rozłożoną książkę i szczeniaka, jasnowłosa dziewczynka jest ubrana w błękitną sukienkę , zwieńczoną ciemnoniebieską kokardą.

Pierwszy plan obrazu jest podobny do innych obrazów Maneta , jednak sposób przedstawienia przestrzeni znajdującej się , za kratą , o którą rękami opiera się dziewczynka jest zdecydowanie impresjonistyczny.

W 1874 roku powstał obraz ,,Argenteuil". Manet udał się do pracowni Moneta , w miasteczku , o tej nazwie , tam właśnie poznał , jakie możliwości skrywa malarstwo plenerowe.

Kolory , które stosuje Manet są znacznie bardziej wyraziste , od tych , które stosują impresjoniści. Podobną tematykę maja obrazy ,,W łodzi" oraz obraz , który przedstawia Claude'a Moneta w jego pracowni na łodzi.

,,Bar w Folies - Bergere" ukończony w 1882 roku , to ostatnie duże płótno ciężko chorego Maneta.

Po raz kolejny przywołał tematykę codzienną , tętniącego życia towarzyskiego Francji przełomu wieków. Na pierwszym planie widzimy stół barowy zastawiony alkoholami , stoi na nim także wazon z dwoma kwiatami i patera z mandarynkami. Za barem stoi barmanka o bardzo smutnym spojrzeniu, widzimy zarówno jej twarz , jak i plecy , ponieważ jest za nią lustro , w którym odbija się jej postać . W lustrze obija się także postać mężczyzny i całego lokalu wypełnionego bawiącymi się gośćmi.

W 1868 Manet ukończył obraz ,, Rozstrzelanie cesarza Maksymiliana" , jest to obraz o odmiennej tematyce. Porusza w nim temat polityczny, nie związany z życiem codziennym malowanym zwykle przez Maneta . W czerwcu 1867 roku rozstrzelano cesarza Meksyku, Maksymiliana. Sposób w jaki namalował ten obraz jest oczywistym nawiązaniem do słynnego obrazu Francisca Goyi ,,Rozstrzelanie powstańców madryckich 3 maja 1808roku". W przeciwieństwie do hiszpańskiego malarza, Manet namalował chwile , w której pluton egzekucyjny oddaje strzał do ofiary. Nie ma tu także takiego dramatyzmu , jaki można zaobserwować na obrazie Goy'i.

Innym nawiązaniem do malarstwa Goyi jest obraz ,,Balkon" ukończony w 1869 roku. Manet nawiązał w nim do obrazu ,,Maje na balkonie".

Na pierwszym planie obrazu widzimy trzy osoby, sprawiające wrażenie całkowicie sobie obcych, wrażenie to pogłębia fakt , że każda z nich spogląda w inną stronę.

Do obrazu pozowali Manetowi jego przyjaciele. W głębi obrazu widzimy jeszcze jedną osobę , jednak postać ta jest całkowicie rozmyta. Mało wyraźna jest także twarz młodszej z kobiet, tej która trzyma parasolkę.

Cały obraz silnie ożywiają intensywnie błękitny krawat mężczyzny i zieleń krat balkonu i parasolki młodej kobiety. Białe suknie kobiet kontrastują z ciemnym rozmytym wnętrzem pomieszczenia i czarnym garniturem mężczyzny.