"Filozofia powinna być przyjemnością." Pod takim hasłem z pewnością podpisałby się Epikur - jeden z bardziej znanych filozofów starożytności, który żył w Atenach w IV wieku przed naszą erą. Epikur wiele miejsca poświęcał przyjaciołom, których chętnie zapraszał do swojego ogrodu. W odróżnieniu od wielu stanowisk filozoficznych epikurejczycy troszczyli się przede wszystkim o szczęście jednostki. Nie interesowała ich specjalnie polityka, ani tym bardziej zjawiska przyrody. Poglądy Epikura przetrwały do naszych czasów chociaż jego pism pozostało niewiele: trzy listy oraz spisane przez innego autora "Główne myśli Epikura".

Epikureizm wielokrotnie mylono z hedonizmem. Hedoniści twierdzili, że człowiek osiąga szczęście dzięki przyjemności. Jako pierwszy ten pogląd wygłosił Arystyp który uważał ponadto, że najlepsze życie polega na jak największej liczbie intensywnych przyjemności i jak najmniejszej ilości bólu. Dla Arystypa najważniejsza w życiu okazywała się przyjemność zmysłowa ponieważ wśród innych doznań wyróżniała się przyjemną intensywnością. Epikur również uważał, że przyjemność jest najwyższym dobrem w życiu człowieka. Jednak w przeciwieństwie do Arystypa jego pogląd charakteryzował się większą subtelnością.

Dla Epikura człowiek przychodził na świat z określoną naturą. Postępowanie zgodne ze swoją naturą przynosiło jednostce przyjemność i szczęście. Natomiast zaprzeczanie własnej naturze prowadziło do przykrości i nieszczęścia. Dlatego Epikur twierdził, że życie zgodne z naturą jest szczęśliwe, a życie wbrew naturze niedolą. Epikur w przeciwieństwie do Arystypa rozróżniał przyjemności na dwa rodzaje: negatywne i pozytywne. Przyjemności negatywne polegała wielu bodźców sytuacyjnych, możemy wysnuć wniosek, że efekt posłuszeństwa występuje najsilniej w następujących warunkach:

w przypadku wpływu społecznego ze strony innego badanego, który służy jako model posłuszeństwa,

kiedy ofiara znajduje się w dużej odległości od osoby badanej,

kiedy osoba badana jest bezpośrednio nadzorowana przez autorytet,

kiedy osoba badana pełni rolę widza i pośrednika pomagającego innej osobie, która wymierza wstrząs,

kiedy status autorytetu względem osoby badanej jest wyższy."

Dlaczego jesteśmy posłuszni autorytetom? Ponieważ chcemy być lubiani i chcemy mieć słuszność, (Ty również, drogi czytelniku zaliczasz się do tych, którzy jakiemuś autorytetowi ulegają i są mu posłuszni), są skłonni robić to, co inni robią, lub czego inni sobie życzą aby cieszyć się akceptacja i aprobatą społeczną. Poza tym ludzie lubią, gdy ktoś wskazuje im drogę, kiedy uwalnia ich od odpowiedzialności za podejmowane decyzje.

Punkt 5. JAK OPRZEĆ SIĘ DZIAŁANIU SYTUACYJNYCH NACISKÓW, czyli co zrobić jeśli ktoś inny ma podobny plan.

Aby oprzeć się działaniu takich sytuacyjnych nacisków trzeba uświadomić sobie i zaakceptować fakt, że mogą być one wystarczająco potężne, aby wpłynąć na prawie każdego, nawet na Ciebie drogi czytelniku. Następnie należy zastanowić się nad zaistniała sytuacja, przemyśleć wszystkie jej składniki, wyszczególnić co w danej historii nie pasuje. Najważniejsze jest wycofanie się z takiej sytuacji aby przemyśleć taka sprawę, nigdy nie zgadzaj się od razu i bądź gotów przyznać, że popełniłeś błąd i że sam nie jesteś dobrym " graczem zespołowym".

Punkt 6. CECHY KTÓRE AUTORYTET POSIADAĆ MUSI.

Na wykształcenie autorytetu ma wpływ:

odpowiednia metoda pracy,

sprawiedliwość, prawość, szlachetność, obiektywizm w postępowaniu,

wszechstronna, głęboka wiedza i mądrość,

duże, lecz uzasadnione wymagania w stosunku do pracy,

wyrozumiałość w stosunku do pracy i zachowania "podwładnych",

równowaga i opanowanie,

miły, subtelny, życzliwy stosunek do innych,

doradczy, pomagający sposób współżycia,

pogodny, wesoły, żartobliwy styl kontaktu ,

wzbudzający zainteresowanie poprzez metody pracy,

sumienność, obowiązkowość, pracowitość,

miła powierzchowność ( schludny, czysty, zadbany).

Ponadto lubimy taką osobę, która jest:

- godna zaufania,

potrafi wytworzyć miła atmosferę,

prowadzi moralny tryb życia,

stanowczą, konsekwentną w postępowaniu,

nie grożącą, nie straszącą,

nie moralizującą,

o ładnej wymowie,

samodzielna i twórczą,

dyskretną,

niezrozumiałą, prawdomówną.

Punkt 7. CO ZROBIC JEŚLI SIĘ TYCH CECH NIE POSIADA?

Brak autorytetu często jest zastępowany zabiegami manipulatorskimi. Osoby takie usiłują pozyskać innych nadmiernym liberalizmem, tanimi atrakcjami, albo tez s