Czy finanse behawioralne są w kontrze do finansów neoklasycznych?

 

Finanse to dziedzina nauki zajmująca się zarządzaniem pieniędzmi oraz inwestowaniem. Dotyczy ona również analizowania i planowania przepływu środków finansowych w przedsiębiorstwie lub gospodarstwie domowym, a także udzielania kredytów oraz zarządzania ryzykiem finansowym. Można je dzielić i klasyfikować na wiele różnych sposobów wykorzystując różne kryteria.

Wśród nich można wyróżnić między innymi finanse behawioralne. Jest to dziedzina finansów zajmująca się badaniem jak ludzie podejmują decyzje finansowe i jak ich zachowanie wpływa na rynki finansowe. Zajmuje się ona analizowaniem jak różne czynniki, takie jak emocje, uprzedzenia, oczekiwania i wiedza, wpływają na decyzje inwestycyjne oraz konsumenckie. Finanse behawioralne łączą elementy psychologii, ekonomii i finansów, aby lepiej zrozumieć, dlaczego ludzie podejmują określone decyzje finansowe i jakie są tego konsekwencje. Celem tej dziedziny jest zwiększenie zrozumienia i poprawa decyzji finansowych przez indywidualnych inwestorów, przedsiębiorstw i rządów.

Kolejną grupą jaką można wyodrębnić są finanse neoklasyczne. To dziedzina finansów, która opiera się na założeniach ekonomii neoklasycznej. Neoklasyczna teoria finansów opiera się na założeniu, że rynki finansowe są efektywne i że inwestorzy podejmują racjonalne decyzje. W tej perspektywie, rynki finansowe są skuteczne w agregowaniu informacji i przydzielaniu kapitału do najlepiej zarządzanych przedsiębiorstw.

Finanse neoklasyczne opierają się na kilku podstawowych założeniach:

  • Rynki finansowe są efektywne, co oznacza, że ceny akcji i innych instrumentów finansowych zawsze odzwierciedlają wszystkie dostępne informacje.
  • Inwestorzy są racjonalni i działają w swoim własnym interesie, próbując maksymalizować swoje zyski.
  • Firmy działają w swoim własnym interesie i starają się maksymalizować swoje zyski.

Z tego powodu teoria ta twierdzi, że rynki finansowe są skuteczne w agregowaniu informacji i przydzielaniu kapitału do najlepiej zarządzanych przedsiębiorstw, a inwestorzy podejmują racjonalne decyzje inwestycyjne oparte na dostępnych informacjach.

Finanse behawioralne i finansów neoklasyczne to dwa różne podejścia do zrozumienia i analizowania rynków finansowych. Finanse behawioralne skupiają się na badaniu, jak ludzie podejmują decyzje finansowe i jak ich zachowanie wpływa na rynki finansowe, natomiast finansów neoklasycznych opiera się na założeniu, że rynki finansowe są efektywne i że inwestorzy podejmują racjonalne decyzje.

Finanse behawioralne podważają ideę rynków efektywnych, która jest fundamentem finansów neoklasycznych. Zgodnie z podejściem behawioralnym, ludzie nie są racjonalni i nie zawsze działają w swoim własnym interesie. Zamiast tego, decyzje finansowe są często oparte na emocjach, uprzedzeniach, oczekiwaniach i braku wiedzy. Dlatego też, rynki finansowe mogą być zanieczyszczone przez błędne decyzje i nieefektywne przepływy kapitału.

Co więcej, finanse behawioralne zwracają uwagę na różnego rodzaju błędy poznawcze, które mogą wpływać na decyzje inwestycyjne, takie jak efekt iluzji kontroli, efekt potwierdzenia, czy efekt herdingu. Te błędy poznawcze mogą prowadzić do nieoptymalnych decyzji inwestycyjnych, co jest sprzeczne z założeniami finansów neoklasycznych o racjonalnych inwestorach.

Teoria finansów neoklasycznych zakłada, że rynki finansowe są efektywne i że inwestorzy podejmują racjonalne decyzje, natomiast finanse behawioralne podważają ideę rynków efektywnych i twierdzą, że decyzje finansowe są często oparte na emocjach, uprzedzeniach, oczekiwaniach i braku wiedzy, a także zakłada, że inwestorzy są racjonalni i działają w swoim własnym interesie, natomiast finanse behawioralne twierdzą, że ludzie nie zawsze działają racjonalnie i w swoim własnym interesie.

Finanse behawioralne zwracają uwagę na różnego rodzaju błędy poznawcze, które mogą wpływać na decyzje inwestycyjne, takie jak efekt iluzji kontroli, efekt potwierdzenia, czy efekt herdingu, natomiast finansów neoklasycznych nie uwzględniają tego typu błędów. Finanse behawioralne mają na celu zwiększenie zrozumienia i poprawa decyzji finansowych przez indywidualnych inwestorów, przedsiębiorstw i rządów, natomiast finansów neoklasyczne zakładają, że rynki finansowe są skuteczne w agregowaniu informacji i przydzielaniu kapitału do najlepiej zarządzanych przedsiębiorstw.

Mimo tych różnic, finanse behawioralne i finansów neoklasycznych nie są w pełni sprzeczne. Finanse behawioralne dostarczają cennych informacji na temat tego, jak ludzie rzeczywiście podejmują decyzje finansowe, co może pomóc w lepszym zrozumieniu rynków finansowych i ulepszeniu decyzji inwestycyjnych. Z kolei finansów neoklasyczne dostarczają cennych informacji na temat tego, jak rynki finansowe działają w teorii i jakie są ich optymalne działania. Obie perspektywy mogą być użyte razem, aby stworzyć bardziej pełny i złożony obraz rynków finansowych i pomóc w podejmowaniu lepszych decyzji inwestycyjnych.

Jednoczesne zastosowanie zarówno podejścia neoklasycznego jak i behawioralnego pozwala na pełniejsze zrozumienie rynków finansowych, wykorzystując teorię efektywności rynków jak i zachowania inwestorów. Dzięki temu, uwzględniając błędy poznawcze inwestorów, możliwe jest lepsze dostosowanie strategii inwestycyjnych do rzeczywistości rynkowej.

Wniosek jest taki, że finanse behawioralne i finansów neoklasyczne to dwa różne podejścia do analizy rynków finansowych, które mogą być użyte razem, aby lepiej zrozumieć i zarządzać rynkami finansowymi. Mimo że te dwa podejścia mają różne założenia i cele, mogą one wzajemnie się uzupełniać i pomóc w podejmowaniu lepszych decyzji finansowych.