Mądrość według Praktycznego słownika współczesnej polszczyzny jest to głęboka i szeroka wiedza połączona z inteligencją oraz zdolność dojrzałego rozumienia świata, zjawisk, zależności między nimi, ludzi i spraw ludzkich. Jest to także umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach. Mądrość to również bycie sprytnym i roztropnym.
Człowiek od zawsze zastanawiał się nad możliwościami swojego rozumu. Uważa się bowiem za istotę rozumną, świadomą swoich poczynań. Zdolność rozumowania odróżnia go od pozostałych istot żywych na ziemi.
Czesław Miłosz opisuje zalety i przymioty mądrości w swoim tłumaczeniu Księgi Mądrości. Stawia mądrość ponad inne wartości, gdyż dzięki niej człowiek posiada bardzo wiele: Wszelkie dobra przyszły z nią razem do mnie i niepoliczone bogactwa wziąłem z jej rąk. Stanowi ona zatem siłę napędową dla ludzkości. Wzbogaca życie duchowe i materialne. Jednak mądrość stoi ponad nimi, gdyż nie przemija. Dzięki niej można zdobyć wiele, lecz bez niej nasze sukcesy, bogactwa i zajmowane wysokie stanowiska, można szybko stracić.
Miłosz w Księdze Mądrości, wychwala rozum i przyrównuje go do drogocennych kruszców. Pragnie w ten sposób nadać jej wielką wartość, podobną do tej, jaką dla człowieka posiadają złoto, drogocenne kamienie, bogactwa i klejnoty. Chce pokazać, że mądrość jest skarbem, który został dany człowiekowi na całe życie. Można go bowiem zdobywać latami, lecz nie sposób go stracić.
Natomiast w wierszu pt.: Zaklęcie, wychwala mądrość, jako wartość samą w sobie: Piękny jest ludzki rozum i niezwyciężony. Jego potęga zawiera się w jego sile, gdyż ani niewola, ani próba zniszczenia go czy wygnania, nie są w stanie go pokonać: Ani krata, ni drut, ni oddanie książek na przemiał, / Ani wyrok banicji nie mogą nic przeciw niemu. Ludzki rozum prowadzi do prawdy i sprawiedliwości, to on ustanawia prawa. Pokazuje prawdziwe wartości, które ważne są w życiu: On ponad to, co jest, wynosi, co być powinno, / Nieprzyjaciel rozpaczy, przyjaciel nadziei. Nie zna podziałów na lepszych czy gorszych, niezależnie od przynależności rasowej czy stanowej, traktuje wszystkich ludzi równo. Wybiera najbardziej wartościowe słowa spośród tłumu miernych i wulgarnych. Pomaga człowiekowi odkrywać nowe światy, lecz także odsłania przed nim tajemnice przeszłości.
Podmiot liryczny nazywa filozofię, miłośniczkę mądrości, oraz poezję pięknymi lecz młodymi dziedzinami działalności człowieka. Oznacza to, że ludzkość znajduje się dopiero na początku drogi do poznania świata. Jednak zarówno poezja, jak też filozofia są sobie bliskie i pokrewne. To przed nimi leżą nieskończone możliwości rozwoju. Przeciwnicy prawdziwej mądrości, czyli "braterstwa" poezji i filozofii, zniszczą się sami, poprzez wrogie ustosunkowanie do niego.
Prawdziwa mądrość zatem jest wielkim darem dla ludzkości. Umiejętne korzystanie z tego daru, pozwoli człowiekowi podążać właściwym szlakiem życia. Należy zatem gromadzić skarby rozumu, gdyż dopiero wtedy będzie można osiągnąć pełnię człowieczeństwa. Świadomość świata, w którym żyjemy, umiejętne postępowanie z ludźmi, roztropność, to tylko niektóre z przymiotów, które daje człowiekowi mądrość. Zgadzam się zatem, iż stanowi ona jedno z największych dóbr ludzkości. Jeśli ją posiadamy, zawsze będziemy umieli rozsądnie wykorzystać ją w naszym życiu, niezależnie kim będziemy, jaką wyznajemy religię czy światopogląd.
