To już nie są pierwsze kroki, Nie zabłocone szkolne mury, Lecz ostatni dzwonek w sali, Zanim życie ruszy z góry.

Znamy każdy kąt tej szkoły, Każdy śmiech i każdy szept, Tu dojrzewał nasz charakter, Tutaj pierwszy był nasz chleb.

Ósma klasa — dziwny moment, Trochę dzieci, trochę dorośli, Już planujemy, gdzie pójdziemy, Choć wciąż się w ławkach coś rysuje po woli.

Są egzaminy, stres, pytania, Są marzenia — byle dalej! Lecz wśród klasowych pożegnań Łza się kręci gdzieś na palec.

Bo choć każdy z nas już mierzy Wyżej — w licea, w nowe światy — To zostanie gdzieś w pamięci Zapach kredy… i szkolne szaty.

Więc ósma klaso — jeszcze chwilę Zostań z nami, nie uciekaj. Bo choć świat już puka w okna, To ta szkoła — nasza rzeka.