Wisława Szymborska w wierszu pod tytułem „Nic dwa razy” stwierdza, że w naszym życiu nie ma dwóch jednakowych chwil. Czy autorka tego wiersza ma racje mówiąc, że „Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy?” Czy tak jest naprawdę? Postaram się udowodnić, że twierdzenie Wisławy Szymborskiej jest słuszne.

Pierwszym argumentem potwierdzającym tezę jest stwierdzenie, że nie ma „Dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy”. Możemy przeżyć wiele pocałunków, ale nie będą one takie same. Możemy patrzeć sobie w oczy, ale i tak każde spojrzenie będzie inne. I nawet jeżeli będziemy mocno pragnęli, nie będziemy w stanie powtórzyć tych chwil.

Kolejnym argumentem, który udowodni prawdziwość słów autorki, jest niepowtarzalność pór roku, dni i nocy. „Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy”. Każdego dnia dzieje się coś innego, mamy różne zmartwienia, nawet pogoda nie jest identyczna, może być jedynie podobna. Dzięki temu każdy dzień jest bardziej wyjątkowy od poprzedniego i nigdy nie wiemy, co może się wydarzyć.

Trzecim argumentem i chyba najtrafniejszym jest upływ czasu. Autorka napisała o nim w ten sposób: „Jesteś - a więc miniesz, miniesz - a więc to jest piękne”. Z roku na rok jesteśmy starsi, starzejemy się wraz z każdą kolejną minutą. Wraz z upływem czasu dorastamy, zmienia się nasze nastawienie i podejście do niektórych spraw. Inne rzeczy sprawiają, że jesteśmy szczęśliwi lub zmartwieni. Dostrzegamy piękno świata, cieszymy się życiem, zauważamy, że każdy dzień jest inny, wyjątkowy i niepowtarzalny. Dociera do nas, że powinniśmy postępować tak, aby później niczego nie żałować. Trzeba umieć korzystać z życia, bo nigdy nie wiadomo, który dzień może okazać się naszym ostatnim. Dlatego nie możemy zostawiać niczego na później, bo może się okazać, że zabrakło nam czasu.

Wydaje mi się, że przedstawione powyżej argumenty potwierdzają tezę, że Wisława Szymborska miała rację, pisząc w swoim wierszu, że: „Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy”. I jeśli będziemy chcieli powtórzyć jakieś chwile, to na pewno nam się nie uda. Jedyne co będziemy mogli zrobić to wspominać je, ale to już nie będzie to samo.