Bohaterem możemy nazwać każdego, kto potrafił się wybić swoim czynem ponad innych, Potrafi przez zachowanie udowodnić swój honor, męstwo i odwagę, a ponadto jest zdolny do poświęcenia się za innego, często obcego mu człowieka.
Mitologie obfitują w postacie bohaterów, odznaczają się oni zazwyczaj nadludzkimi siłami, są w stanie zdziałać czyny, których nie wykonałby żaden inny człowiek.
Jednym z bohaterów jest znany z mitologii greckiej Herkules.
Był tak silny, że jego pomocy potrzebowali nawet bogowie, którzy nie potrafili sobie poradzić ze zbuntowanymi
Gigantami. Bał się jego siły bożek śmierci, Tanatos.
Był on synem najpotężniejszego z bogów , Zeusa i śmiertelniczki, królowej Alkmeny. Jego ojciec chciał, aby syn był tak samo , jak on nieśmiertelny położył go przy piersi swojej żony, bogini Hery, której mleko mogło zapewnić chłopcu, całkowitą nietykalność. Hera jednak odtrąciła go, a później ciągle utrudniała mu jego życie .
Kiedy był jeszcze mały zesłała na niego dwa węże, które miały go udusić , jednak Herakles już od najmłodszych lat posiadał nadludzką siłę, dlatego bez problemu je pokonał .
Herakles wyrósł na mężczyznę niezwykłych rozmiarów, mógł zjeść za jednym posiedzeniem całego woła. Lubili go wszyscy bogowie, oczywiście oprócz Hery. Potrafił wsławić się niezwykłymi uczynkami, jednak nie był zbyt zrównoważony, dlatego pewnego razu podczas przypływu szaleństwa zabił swoją żonę i dzieci.
Musiał dokonać pokuty , którą było dwanaście prac , wymyślał je król Eurysteus.
W ten sposób Herkules udowodnił , że w całym świecie nie znajduje się nikt, kto mógłby poszczycić się taką odwagą i siłą , jak on. Jednak czy można go uznać bohaterem , owszem dokonywał niezwykłych czynów, jednak nie robił tego bezinteresownie.
Zabił hydrę lerneńską, straszliwego potwora, który pożerał ludzi, jednak wiemy, że w ten sposób odpokutowywał swoje szaleństwo. Podobnie było z dzikiem z Erymantu, czy ptakami z Stymfalos.
W przypadku Heraklesa większość niezwykłych czynów , które dokonywał miała być albo pokutą , albo ujawniającą jego próżność , demonstracją siły.
Drugi z mitologicznych bohaterów Tezeusz także od najmłodszych lat wykazywał się niezwykłą siłą. Jego ojcem był Egeusz , a matką Ajtra.
Ojciec zostawił go wychowaniu matki, którą opuścił. Kiedy Tezeusz udał się, do królestwa swojego ojca, do Aten, był tam nieznany, dlatego pragnął zasłużyć się i zdobyć szacunek Ateńczyków.
Ponieważ co roku z Krety przyjeżdżali posłowie z żądaniem okupu dla Minotaura, w postaci siedmiu dziewcząt i siedmiu chłopców, Tezeusz oznajmił , że on zabije tego potwora i nigdy już Ateńczycy nie będą musieli płacić takiego strasznego okupu.
Oczywiście udało mu się to przedsięwzięcie, także dzięki pomocy królewny Ariadny, która podarowała mu nić, dzięki której nie zgubił się w labiryncie.
Dokonał wielkiego dzieła, jednak nie można jednoznacznie powiedzieć , czy zrobił to z miłości do ludzi i nienawiści zła, czy bardziej z pragnienia wielkiej sławy, jaką mu ten czyn przysporzył.
Kolejnym znanym z mitologicznych historii jest Perseusz, syn królewny Danae.
Sprzeciwiał się małżeństwu swojej matki, z królem Polidektesem, który obmyślił pewien sposób, jakby mógł się go pozbyć.
Powiedział Perseuszowi, że zamierza poślubić Hipodamię, wtedy Perseusz, który nie miał mu nic do zaoferowania, powiedział , że w podarunku ślubnym da mu głowę Meduzy.
Perseusz zabił tą najstraszniejszą z trzech potwornych Gorgon.
Udało mu się to głównie dzięki sprytowi i pomocy bogów , którzy zazwyczaj sprzyjali odważnym bohaterom.
Każdy kto spojrzał na straszliwą Meduzę, zamieniał się w kamień. Dlatego Perseusz nie stał przodem do Gorgon, ale zabił Meduzę stojąc do niej odwróconym plecami i spoglądając w tarczę.
Uważam, że największym bohaterem znanym z mitologii był Prometeusz. Nie odznaczał się niezwykłą siłą, tak jak Herkules, jednak posiadał cechy, w których żaden inny bohater nie potrafiłby mu dorównać, bezinteresowność i zdolność do poświęcenia.
Prometeusz ulepił człowieka z gliny i łez, chciał go ożywić, więc wykradł iskry z rydwanu słonecznego i dał człowiekowi duszę.
Później , gdy widział , że człowiek jest zbyt słaby nauczył go różnych rzemiosł, a w końcu wykradł bogom ogień i dał go człowiekowi. Taka śmiałość bardzo zdenerwowała bogów olimpijskich, którzy nie lubili, gdy ktoś się im sprzeciwiał , dlatego surowo ukarali nieszczęsnego tytana . Przykuli go do ścian Kaukazu, gdzie Prometeusz cierpiał straszliwe męki, gdy orzeł wyjadał mu wątrobę, która codziennie odrastała. Prometeusz poświęcił się dla człowieka, zrobił to całkowicie bezinteresownie, nie chciał w ten sposób zdobyć sławy, wiedział, jak bardzo się naraża , jednak miłość do rodu ludzkiego była większa , niż obawa przed gniewem bogów.
Literatura wieków późniejszych także wykształciła swoich bohaterów. W średniowieczu bohaterami byli niezwykli rycerze, który stawali w obronie państwa i religii, takim rycerzem był zapewne Roland. Łączyli oni niezwykłe walory fizyczne z męstwem i honorem.
Bohaterami w tej epoce , byli także święci, którzy swoimi niezwykle pobożnymi uczynkami mieli dawać przykład postępowania. Byli to bohaterowie, u których ich zasługi wynikały wyłącznie z ich wnętrza, siła , czy niezwykłe umiejętności były im całkowicie zbędne.
W literaturze wojennej żołnierze, są zazwyczaj przedstawiani, jako bohaterowie. Osoby cywilne wielokrotnie wsławiały się niesamowita odwagą w przeciwstawianiu się złu, w narażaniu swojego życia dla innych osób.
Możemy sobie przypomnieć niezwykłe bohaterstwo wszystkich postaci przedstawionych w ,,Kamieniach na szaniec" Aleksandra Kamińskiego, odwagą i bezinteresownym poświęceniem w walce z okupantem odznaczali się nie tylko ci, którzy byli związani ze środowiskiem AK, ale także wszyscy Polacy, którzy manifestowali swoje przywiązanie do ojczyzny.
W odniesieniu do bohaterów przedstawionych w mitologii można zauważyć , że idea bohaterstwa przesunęła wagę z niesamowitych sił i zdolności fizycznych, na te które wynikają z wnętrza człowieka, z jego odwagi i zdolności do poświęcenia. Znamy przecież wiele przypadków, w których bohaterami uznawano osoby słabe, chore, kruche fizycznie. Ich bohaterstwo było tym większe, że potrafiły pokonać swoje słabości, aby pomóc innym. Udowadniali swoim postępowaniem, że bohaterem może stać się każdy.
