Czas powoduje ogromne zmiany w otoczeniu człowieka. Zmiany zachodzą również w samych ludziach, a także ich sposobie myślenia, odbierania rzeczywistości. Zmienia się również pojęcie człowieka, będącej jednostką reprezentującą ogół ludzkości XXI stulecia.
Żyjąc w obecnych czasach, mamy swoją własną historię. Często jest ona naszym powodem do dumy, ale zdarza się także, iż zawstydzają nas nasze czyny z przeszłości. Rozmyślając o dokonanych przez człowieka czynach, robimy podsumowania, które związane są z przeszłością. Na myśl nasuwają się pytania dotyczące kwestii, czy możemy czuć się dumni z faktu, iż jesteśmy ludźmi? A może powodów do dumy mogą dostarczyć nam nasze dokonania i czyny?
Spoglądając w przeszłość, możemy dostrzec, iż "człowiek nie zawsze brzmi dumnie". Niekiedy sami sobie odbieramy ludzką godność. Bo cóż ona oznacza? Odpowiedź wydaje się oczywista. Powinniśmy troszczyć się o siebie, o naszych bliźnich oraz o wszystko co nas otacza, a także o piękno wokół nas. Niestety zdarza się nam o tym zapominać i wszystkie najistotniejsze kwestie odsuwamy na dalszy plan. Jako przykład można tutaj podać I i II wojną światową. Śmierć poniosło setki tysięcy niewinnych osób, niweczono nawzajem swoje bogactwa kulturalne, na które pracowali nasi poprzednicy. Dzisiaj można stwierdzić, iż więżąc ludzi w obozach zagłady, łagrach czy gułagach lub skazując ich na niewyobrażalne męczarnie, zachowywaliśmy się gorzej od zwierząt, które przecież bez powodu nie zabijają. Takie porównanie więc, może stanowić obrazę dla zwierząt. Posuwają się do tego jedynie dlatego, iż taka jest ich natura - chcą przetrwać, nie uśmiercają się nawzajem z powodu jakiejś ideologii. Natomiast prawem natury ludzkiej jest poczynanie nowego życia, a nie jego odbieranie. Wydarzenia tamtych czasów mogą wskazywać na to, iż jednak nie w każdym wypadku "człowiek brzmi dumnie", ich zadaniem jest zwrócić naszą uwagę na relacje między ludźmi. Można dostrzec, iż człowiek otrzymał wychowanie w myśl powiedzenia "po trupach do celu". Dzisiaj brakuje czasu na prawdziwe przyjaźnie, praktycznie już się ich nie spotyka. Wszyscy chcą zrealizować swoje zamierzenia, bez względu na wszystko, nie bacząc na ewentualne wyrządzanie przy tym krzywdy innym.
"Człowiek człowiekowi wilkiem (…)
Człowiek człowiekowi zdradą"
Tracą już powoli znaczenie takie wartości, jak np. lojalność, zaufanie, wierność, współczucie.
Lecz oprócz wielu wad posiadanych przez ludzi, można również odszukać w nich cechy oraz czyny pozytywne. Przecież jesteśmy istotami obdarzonymi rozumem i właśnie nasz rozum pozwolił nam na tak wielkie osiągnięcia. Posiadamy potęgę tworzenia, ciągłego udoskonalania, a także wiarę oraz nadzieję. To dzięki wynalazkom człowieka, takim jak, np. telefon albo (obecnie już bardziej rozpowszechniony) Internet, możemy nawiązywać kontakty z naszymi rodzinami lub znajomymi, którzy mieszkają nawet na drugiej półkuli. Dzięki postępowi technologicznemu, mamy możliwość opracowania antybiotyków, szczepionek itp. Pozwalających zwalczyć poważniejsze choroby, które często zagrażają naszemu życiu. Ocalamy setki tysięcy istnień, gdy następuje rozwój medycyny. Tworzymy piękno oraz troszczymy się o to, powstałe siłami natury. Nie mamy świadomości tego, iż najbardziej oczywiste rzeczy wokół nas, dostarczają nam powodów do tego, byśmy mogli poczuć się dumnymi z naszych osiągnięć. Popatrzmy choćby na aktora. On miesiącami dopracowuje swoją rolę, by potem otrzymać od publiczności nagrodę w postaci owacji. Jest on twórcą piękna, które z pewnością zostanie na długo zapamiętane przez wielu ludzi. A to jest wielkim powodem do dumy.
Niestety, i wśród tych pozytywnych cech można zauważyć istnienie zła. Przecież niektórzy wykorzystują zdobycze nowoczesnej technologii do wielu niewłaściwych celów, np. zdobycia władzy i często dzieje się to kosztem innych. Pragnienie potęgi budzi naszą zachłanność. Stajemy się bezwzględni, bo jeśli można mieć więcej, to musimy to zdobyć za wszelką cenę.
Każdy człowiek posiada jednak i sumienie, które pozwala mu na odróżnianie dobra od zła. Niejednokrotnie powstrzymuje ono człowieka od czynów, których później mógłby bardzo żałować.
Moim zdaniem, człowiek nie ma zbyt dużego powodu do dumy, nie musi też dokonywać rozrachunku zarówno z przeszłością, jak i teraźniejszością. Czasem mówi się, iż jesteśmy "tylko ludźmi", więc mamy prawo popełniać błędy, ale mamy też prawo, a nawet obowiązek ich naprawienia. Wnioski wyciągnięte z wcześniej popełnionych błędów, a także wiara powinna dostarczyć nam prawa do dumy, a jednocześnie i nadzieję, iż możemy tworzyć coś wielkiego, a nie jedynie niszczyć piękno wokół nas oraz w naszym wnętrzu.
