Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie czy ludzie przełomu XX i XXI wieku powinni być dumni.

Biorąc pod uwagę wydarzenia zarówno przeszłość , jak i teraźniejsze wydarzenia na świecie mam mieszane uczucia .

Historia świata obfituje w wiele wydarzeń, z których możemy być dumni, jednak ma też swoje ciemne plamy.

Wszelkie wojny, podbijanie ,,ogniem i mieczem" nieznanych reginów, krwawe szerzenie chrześcijaństwa, wojny domowe, rasizm , faszyzm i nazizm ze swoimi obozami koncentracyjnymi, komunizm i łagry z pewnością nie napawają nas otuchą.

Jednakże to są czynniki historyczne, na które pojedyncze jednostki nie mogą mieć wpływu, tak więc nie ponoszą za nie odpowiedzialności.

Niezaprzeczalnie jesteśmy jednak odpowiedzialni za naszą wrogość wobec innych, brak szacunku do drugiego człowieka, nieposzanowanie godności innych, a tym samym pozbawianie samego siebie człowieczeństwa.

Brak tolerancji , przedkładanie postawy ,,mieć" nad postawę ,, być" , egoizm sprawiają , że powinniśmy się wstydzić naszego postępowania.

Nie jest także powodem do dumy brak poszanowania to tradycji i dziedzictwa kulturowego.

Odnoszę wrażenie , że współczesny człowiek popada w pychę, z powodu posiadania nowego samochodu, luksusowego domu czy innych przedmiotów. Zapomina jednak, o tym co najważniejsze, o tym co stanowi istotę jego człowieczeństwa.

Nie jest dla niego ważny drugi człowiek, zapomina o bezinteresownej życzliwości. Zamyka się w skorupie egoizmu, wszystkich innych traktując przedmiotowo i dzieląc na tych , którzy mogą mu pomóc i na tych zupełnie bezużytecznych.

Nie pragnie autentycznego porozumienia z drugą osobą, zamyka się dla niej, nie chce się do nikogo przywiązywać, żeby przypadkiem nie popaść w niepotrzebne sentymenty.

Chce narzucić wszystkim swoją wizję świata nie toleruje inności, nie chce przyjąć do wiadomości, że ktoś się z nim nie zgadza, więc od razu go atakuje.

O tym, jak bardzo nietolerancyjni są Polacy świadczą ataki, na uczestników parady równości, na gejów i lesbijki.

Atakujący traktują ich , jak istoty niższego rzędu, którym nie powinny przysługiwać żadne prawa . Przypominają swoim zachowanie antysemickie ataki Polaków na ludność żydowską , które nasiliły się szczególnie pod koniec XIX wieku, a także antysemickie ataki władz komunistycznych w 1968 roku, co spowodowało wyjazd z Polski wielu pisarzy i naukowców pochodzenia żydowskiego.

Przecież każdy człowiek bez względu na narodowość, status społeczny, wyznanie i orientacje seksualna ma prawo do godnego życia i nikt mu nie powinien tego prawa odmawiać.

Pomimo tych wszystkich niechlubnych aspektów, jest także wiele spraw, z których powinniśmy być dumni.

Wszystkie nowe technologie, rozwój nowych , jeszcze niedawno nieznanych dziedzin nauki,

podbój kosmosu, nowe lekarstwa i szczepionki, które mogą uratować życie milionów ludzi, to wszystko zasługa genialnego ludzkiego umysłu.

Co roku przybywa nam , jakaś nowinka techniczna , która zdecydowanie ułatwia nam życie.

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu ludzie nie znali komputerów, dzisiejszy człowiek nie wyobraża sobie bez nich życia. Niesamowity postęp w dziedzinie komunikowania się , szybkie pojazdy, powszechny dostęp do telefonu, powszechna telewizja i radio , to wszystko sprawia , ze nasze życie nabiera całkiem nowych jakości , nie znanych wiekom poprzednim.

Dumni możemy być także z tego, ze współczesny człowiek wreszcie zrozumiał, jak ważną rolę w jego życiu odgrywa natura i jej zasoby. To spowodowało, że zaczął o nią dbać, a nie tylko bezmyślnie i nieodpowiedzialnie ją wykorzystywać, jako źródło potrzebnych mu do życia surowców.

Dopiero w naszym wieku powszechnie zaczęto tworzyć parki narodowe i rezerwaty przyrody, w których chroni się szczególnie zagrożone gatunki zwierząt i roślin.

Także w naszym wieku powszechna stała się edukacja, która przedtem była zarezerwowana tylko dla warstw posiadających. Ludzie zaczęli być bardziej świadomi zarówno otaczającego ich świata, jak i swoich praw.

Trudno zawyrokować czy człowiek przełomu XX i XXI wieku powinien być dumny . Wydaje się, że bardziej racjonalnie byłoby ocenić to w kategoriach osobistych, a nie globalnych. Powinniśmy tak żyć, aby nigdy nie wstydzić się swojego postępowania, a tym samym przyczyniać się do budowania lepszego świata, takiego, z którego ludzkość mogłaby być dumna.