Jacek Soplica jest jedną z najważniejszych postaci epopei Adama Mickiewicza zatytułowanej "Pan Tadeusz".
Wywodził się on z niespecjalnie zamożnego rodu szlacheckiego, zatem nic dziwnego, że Mickiewicz pisze o nim, iż "prócz kawałka roli i wielkich wąsów od ucha do ucha" niewiele więcej posiadał. Ale to też nie do końca prawda, gdyż nasz bohater, w młodości postawny i urodziwy, miał cos jeszcze, mianowicie niespokojny charakter. Był on człowiekiem, który nie stronił ani od bitki, ani od wypitki, można wręcz rzec, że zarówno w tym, jak i w tym przodował wśród okolicznej szlachty, nic zatem dziwnego, że miała go ona w olbrzymim poważaniu, jego głos nieraz decydował o jakiejś ważnej sprawie z życia wspólnoty. Mówi nam to tez wiele o zdolnościach przywódczych naszego bohatera i pewnej charyzmie jego osobowości.
Pewnego dnia Jacek został zaproszony przez Stolnika na jego zamek. Stary Horeszko postanowił bowiem wykorzystać wpływ naszego bohatera na okoliczna szlachtę. Nie była to ostania wizyta Jacka w zamku Stolnika. Pod czas którejś tam z kolei poznał on Ewę, córkę jego gospodarza, w której zakochał się bez pamięci, zresztą ze wzajemnością. Jednakże, gdy doszło do oświadczyn, Horeszko wyraźnie oświadczył, że takiego zięcia sobie nie życzy. Jacka to bardzo ubodło. Warto tu zauważyć, że te nieszczęsne oświadczyny pokazują, że nasz bohater nie do końca potrafił trafnie oceniać ludzi i sytuację, w jakiej się znalazł. Wkrótce nadarzyła się okazja do zemsty, a że nas bohater był porywczy, to skorzystał z nie w pełni. Zamek Horeszki zaczęli oblegać Rosjanie, Jacek zatem podkradł się pod mury i, gdy zauważył Stolnika, wystrzelił do niego ze strzelby, zabijając go na miejscu. W całej okolicy uznano go za mordercę, ale i za zdrajcę.
W tym mniej więcej momencie życia Jacka dokonała się jego wielka przemiana duchowa. Zrozumiał, że popełnił wielki grzech oraz że jego dotychczasowe życie nie należało do najlepszych. Postanowił się zatem poprawić, pokutą zaś za popełnione grzechy miała być służba ojczyźnie. Walczył on zatem pod sztandarami legionowymi i napoleońskimi, a w końcu wstąpił do zakonu i jako ksiądz Robak powrócił na Litwę, aby przygotować powstanie.
Jacek Soplica to człowiek, od którego możemy się wiele nauczyć o ile, oczywiście, będziemy brać pod uwagę wyłącznie drugi etap jego życia.
