W dziele Adama Mickiewicza zatytułowanego - "Pan Tadeusz" - poeta wyeksponował znacząco opis dworku należącego do Soplicy, który był sędziom.
Znajdował się on na górce, otoczony polami i gajem brzozowym, wszystko to znajdowało się nad Ruczajem, nad rzeką. Dworek ten należał do szlachciców, był w większości drewniany, ale znajdowały się też elementy murowane. W utworze pojawia się nawet zdanie, że dworek ten był widoczny w porównaniu do ciemnych drzew. Dwór w Soplicowie zawierał w sobie budynek w którym można było mieszkać, była tam też stodoła. Z tyłu za dworkiem był niewielki ogród, który był ogrodzony płotem. W ogrodzie znajdowało się wiele kwiatów i dużo trawy. Widać było, że wszyscy o niego dbali. Wszyscy goście byli bardzo chętnie przyjmowani we dworze. Cały dworek był urządzony w starodawnym stylu. Było dużo starych i cennych obrazów, w większości portretów. W środku można było zobaczyć bardzo stary zegar, który miał w sobie kuranta. Kiedy wybijał konkretne godziny, można było rozpoznać jak gra hymn polski - Mazurek Dąbrowskiego.
Poeta romantyczny w znakomity sposób opisuje piękny dworek w Soplicowie. Kiedy czytałam tę wspaniałą epopeję wyobrażałam sobie jak on mógł wyglądać. Mogłam poznać w jakich warunkach żyli tamtejsi ludzie.
