Każdy człowiek jest inną, niepowtarzalną osobą. W odmienny sposób każdy z nas myśli i czuje, różnie też postrzegamy świat. Wpływa na to bez wątpienia środowisko, w jakim dorastaliśmy, sposób, w jaki nas wychowywano oraz książki, jakie lubimy czytać. Mamy różne zasady, według których postępujemy. Pewne jest tak naprawdę tylko to, że w żadnym człowieku nie ma wyłącznie zła.
O słuszności myśli Camusa zawartej w temacie przekonuje nas Tomasz Judym. Jest to jeden z głównych bohaterów powieści "Ludzie bezdomni" Stefana Żeromskiego. Doktor Judym podejmuje decyzję dotyczącą wyboru drogi życiowej. Jest to decyzja bardzo ważna, ponieważ wyznacza kierunek, w jakim będzie podążał w przyszłym życiu. Świadomy wszystkich konsekwencji swego wyboru chce pomagać najbiedniejszym, walczyć ze złem i niesprawiedliwości społeczną. Judym jest przekonany, że praca wśród najuboższych warstw społeczeństwa jest warta jego poświęcenia. Tomasz rezygnuje ze szczęścia osobistego, odrzuca towarzystwo zakochanej w nim kobiety i wybiera samotność po to, aby w ten sposób lepiej służyć potrzebującym. Nie chce, aby sprawy osobiste i problemy rodzinne zabierały mu czas, który w całości pragnie poświęcić pracy. Jego wybór z pewnością nie należy do łatwych, gdyż podejmuje go po długich rozterkach wewnętrznych. Postać Judyma zasługuje na szacunek i podziw, gdyż niewiele osób znajduje w sobie siłę potrzebną do życia w samotności, na jakie zdecydował się bohater powieści.
Podobnego wyboru dokonała Stanisława Bozowska, bohaterka opowiadania Żeromskiego pt. "Siłaczka". Ogarnięta pragnieniem zmiany świata, całe swoje życie traktuje jako rodzaj służby. Podobnie jak doktor Judym rezygnuje z osobistego szczęścia po to, aby upowszechniać oświatę na wsi. Pełna zapału i wiary w pozytywistyczne ideały pracy u podstaw chce uczyć chłopskie dzieci. W sposób bezinteresowny poświęca swe siły pracy na rzecz ubogich, najbardziej pokrzywdzonych przez los ludzi. W swoim postępowaniu całkowicie zapomina o sobie, a dobro drugiego człowieka staje się dla niej najważniejszym celem. Wykonuje swoje obowiązki z najwyższym poświęceniem. Swoją postawą potrafi wskazać ludziom mieszkającym na wsi nowe możliwości.
W powieści "Dżuma" Camus opowiada o ciężkiej walce z zarazą panującą w mieście Oran. Opisy poszczególnych postaw bohaterów wobec śmiertelnej choroby stają się pretekstem do głoszenia apoteozy życia godnego i dobrego. Doktor Rieux, jeden z bohaterów powieści, czuje się odpowiedzialny za poszczególne ludzkie życie. Szczególnie ciężka jest dla niego rozłąka z żoną, ale wie, że przysięga Hipokratesa zobowiązuje go do pozostania w mieście i udzielania niezbędnej pomocy jego mieszkańcom. Pracuje ponad siły, jak najczęściej stara się odwiedzać chorych, pomaga zmagać się z bólem spowodowanym śmiercią najbliższej osoby. Mimo iż często odczuwa bezsilność i bezradność, nie poddaje się i nadal walczy z zarazą. Rieux jest przykładam lekarza, który swoje powołanie wykonuje z najwyższym poświęceniem. Naraża przecież własne życie przez to, że wiele czasu spędza wśród chorych. Nie waha się jednak gdy chodzi o ratowanie życia chorych na dżumę. Jego postawa życiowa wynika z zasad humanitaryzmu i jest godna wszelkich pochwał i naśladowania.
Gustaw Herling Grudziński w powieści pt. "Inny świat" ukazuje sposób życia mieszkańców sowieckiego obozu pracy. Wśród opisanych postaci są zarówno ludzie, którzy zostali upodleni w największy możliwy sposób oraz tacy, którzy są w stanie bronić swej godności i osobistej wolności nawet za cenę cierpienia i śmierci. Pisarz uważa, że na bohaterstwo człowiek może zdobyć się niezależnie od warunków, w jakich przyszło mu żyć. Przykładem moralnie odważnej postawy więźniów jest postać Kostylewa i Jewgieni Fiodorownej. Przez samookaleczenie Kostylew pokazuje swoją niezależność i opór wobec systemu degradacji człowieka panującego w łagrach. Powtarza, że nigdy nie będzie dla nich pracował, gdyż w ten sposób dodatkowo umocni mechanizm obozów. Nawet w straszliwych warunkach obozu można było zachować godność i usiłować ratować podstawowe wartości.
Opisani bohaterowie są przykładami popierającymi słowa Camusa. Ich decyzje oraz powody postępowania świadczą w zupełności, że w człowieku mimo całego zła więcej zasługuje na szacunek niż pogardę. Człowiek w pewnym sensie jest twórcą samego siebie, a jego losy zależą od tego, jakie decyzje będzie podejmował i w jaki sposób będzie postępował. Każdy z nas powinien czuć się odpowiedzialny za własne czyny. Postępowanie w taki sposób, by nie krzywdzić bliźnich, to najlepszy sposób na to, by zasłużyć na miano dobrego człowieka. Zawsze będzie tak, że dobro i zło będzie funkcjonować obok siebie. To od nas zależy, jakie wartości wybierzemy i czym w życiu będziemy się kierowali.
