Trudno jednoznacznie zdefiniować pojęcie dobra i zła. Oba pojęcia są raczej dla wszystkich zrozumiałe jednak ich rozumienie różni się w zależności od kontekstu, w jakich o nich mówimy. Jednocześnie wydaje się, ze istnieje kilka cech, które zdają się być wspólne uznanej przez wszystkich ludzi definicji "dobrego człowieka". Ktoś, kto chciałby zasługiwać na to miano musi być otwarty na potrzeby innych, słuchać ich i dbać o ich dobro, nie może kierować się wyłącznie egoizmem. Człowiek dobry to ktoś, kto szanuje siebie i innych ludzi, to ktoś, kto jest szczery, szlachetny i pomocny innych. Czy jednak wszystkie te cechy wyczerpują definicję dobra i dobrego człowieka? Z pewnością nie. Trudno jest, bowiem wyczerpać tak niezwykłą ideę, jaką jest dobro. Wszyscy mamy jakąś pewną własną ideę dobra i dobroci, często zaczerpniętą z wychowania, wiary, ale także z literatury, która jest przecież skarbnicą moralnych postaw i wyborów oraz z filozofii.
Moim zdaniem najbardziej trafną i cenną definicja dobra jest ta, którą stworzyć można na podstawie filozofii świętego Franciszka oraz epikureizmu. Co jest w nich ważne? Święty Franciszek głosił pochwałę świata i wszystkich stworzeń. Sam użył w zgodzie z naturą i jej prawami, ale także kierował się w swym życiu głównie miłością do Boga, któremu poświęcił swe życie. W starożytnej filozofii Epikura znaleźć można podobną postawę polegającą na cieszeniu się światem i czerpaniu z niego jak najwięcej.
W literaturze odnajdujemy wiele postaw opisywanych bohaterów. Nie zawsze są dobrzy, często dopiero poszukują swego szczęścia i definicji dobra, która mógłby być im pomocna w ich życiu, albo wręcz wydają się źli. W pewnej mierze drogę do poszukiwania dobra opisuje Fiodor Dostojewski w powieści "Zbrodnia i kara". Jest to niezwykłe studium psychologii człowieka, który dopuścił się zbrodni. Rodion Raskolników, student, który mieszka i uczy się w Moskwie jest biedny i niezwykle wrażliwy. Planuje zbrodnię chce zabić starą kobietę lichwiarkę, jednak jej zabójstwo tłumaczy jako czynienie dobra. W jego mniemaniu "usunięcie" starej, żerującej na innych kobiety jest społeczną przysługą. Uwolni w ten sposób innych od zupełnie niepotrzebnej jednostki. Mężczyzna dopuszcza się zbrodni, nie potrafi jednak żyć z jej ciężarem, nie umie poradzić sobie z tym, co zrobił, boi się kary. Ukojenie i właściwą drogę udaje mus się odnaleźć dopiero dzięki Sonii. Jest to dziewczyna, która pracuje jako prostytutka, jednak praca, jaką wykonuje nie tylko nie dyskwalifikuje jej moralnie, ale ukazuje tragizm bohaterki. Sonia pozostaje dobra, odnajduje w sobie niezwykłą sile i szlachetność i pomaga Rodionowi.
Innym "dobrym" bohaterem jest opisany w powieści Henryka Sienkiewicza tytułowy "Pan Wołodyjsowski". Jest t o usposobienie cnót rycerza. Wołodyjowskiego, zwany także "Małym rycerzem" lub "pierwszą szablą Rzeczpospolitej" jest nie tylko niezwykle wprawnym szermierzem i odważnym człowiekiem. Jest także niezwykle prawy i szlachetny, oddany swym przyjaciołom i gotów poświęcić się do ostatniej kropli by móc walczyć za ojczyznę. Jest niezwykle dobrym i bezinteresownym człowiekiem i jednym z najbarwniejszych postaci Sienkiewiczowskiej "Trylogii".
Literatura jest jednak nie tylko pełna "napisanych" wymyślonych bohaterów. Często znajduje się w niej prawdziwe doświadczenia, realnych żyjących ludzi. Jedną z takich postaci jest opisany przez Hannę Krall w książce - reportażu pod tytułem "Zdążyć przed Panem Bogiem", Marek Edelman. Edelman to lekarz żydowskiego pochodzenia, który w czasie wojny walczył w powstaniu w getcie warszawskim. W czasie powstania zmuszony był zabijać innych jednak robił to, aby móc ocalić siebie i swych rodaków. Po wojnie jako lekarz poświęcił się bez reszty niesieniu pomocy innym ludziom, których ratował przed śmiercią. Walczył o każdą kolejną sekundę życia swych chorych, aby zdążyć przed Bogiem. Marek Edelman jest niezwykłym człowiekiem, wojna nie tylko nie zniszczyła go moralnie, ale wręcz umocniła w szlachetności i chęci niesienia pomocy innych ludziom. Sprawiła, ze poświęcił całe swe życie dla ratowania życia innych ludzi.
Jak więc na przykładzie ukazanych tu bohaterów zdefiniować dobro w życiu człowieka? To, co najważniejsze to wniosek, iż dobro i czynienie go w poczuciu odpowiedzialności za innych jest niezwykle trudne. Dobro wymaga poświęceń i ciągłej walki z samym sobą, aby zwalczać złe cechy i pokusy. Człowieka dobrego cechuje przede wszystkim: szlachetność, odwaga i dbanie o innych.
