Krytyka postaci typu fircyk i dama modna występuje w wielu dziełach literatury oświeceniowej, jednak najbardziej wyraźna jest ona w "Powrocie posła" Niemcewicza oraz u Krasickiego w utworze zatytułowanym "Żona modna".
U Niemcewicza jest bohater nazywający się Szarmancki, który jest typowym przykładem fircyka: stworzony i przyzwyczajony do życia dworskiego, lubi hulaszczy tryb życia, podróże, jest łowca posagów i wspaniałym flirciarzem (szczycie się swoimi miłosnymi podbojami i podarunkami od poszczególnych kobiet); chce poślubić Teresę, aby powiększyć swój majątek, wcale jej nie kocha, tylko jego hazardowe życie zniszczyło go finansowo i musi sobie to jakoś wynagrodzić. Podróżował po to, aby imprezować a nie poszerzać swoją wiedzę. Nie interesują go uczucia tylko posag, który może posiąść. Jest typowym konserwatystą, który sprzeciwia się reformom, ponieważ mogłyby one doprowadzić do upadku szlacheckiej wolności, także finansowej, a tego by nie zniósł. Najwyższą wartością dla niego były pieniądze, ale nie wypracowane tylko pochodzące z majątku rodziców, dlatego ucieszyła go śmierć ojca, a nawet nazwał ją błogosławieństwem, bo zdobył spadek. Nudzi go polityka i sprawy państwowe.
Obok fircyka mamy w tej komedii typową żonę modną. Jest nią żona Gadulskiego, Starościna, dla której liczą się układy towarzyskie, obycie światowe. Tylko pozornie zna języki obce i nawet nie mówi poprawnie po polsku. Ideałem romantycznego kawalera jest dla niej Szarmancki. Lubi zabawy, jest leniwa, próżna, rozczytuje się w romansach francuskich, aby odczuć melancholię; łatwo popada w stany nerwowe, ponieważ przerasta ją ta gra pozorów i ciągłe udawanie.
Temat: Przedstaw na podstawie wybranych utworów cechy fircyka i damy modnej.
Krytyka postaci typu fircyk i dama modna występuje w wielu dziełach literatury oświeceniowej, jednak najbardziej wyraźna jest ona w "Powrocie posła" Niemcewicza oraz u Krasickiego w utworze zatytułowanym "Żona modna".
U Niemcewicza jest bohater nazywający się Szarmancki, który jest typowym przykładem fircyka: stworzony i przyzwyczajony do życia dworskiego, lubi hulaszczy tryb życia, podróże, jest łowca posagów i wspaniałym flirciarzem (szczycie się swoimi miłosnymi podbojami i podarunkami od poszczególnych kobiet); chce poślubić Teresę, aby powiększyć swój majątek, wcale jej nie kocha, tylko jego hazardowe życie zniszczyło go finansowo i musi sobie to jakoś wynagrodzić. Podróżował po to, aby imprezować a nie poszerzać swoją wiedzę. Nie interesują go uczucia tylko posag, który może posiąść. Jest typowym konserwatystą, który sprzeciwia się reformom, ponieważ mogłyby one doprowadzić do upadku szlacheckiej wolności, także finansowej, a tego by nie zniósł. Najwyższą wartością dla niego były pieniądze, ale nie wypracowane tylko pochodzące z majątku rodziców, dlatego ucieszyła go śmierć ojca, a nawet nazwał ją błogosławieństwem, bo zdobył spadek. Nudzi go polityka i sprawy państwowe.
Obok fircyka mamy w tej komedii typową żonę modną. Jest nią żona Gadulskiego, Starościna, dla której liczą się układy towarzyskie, obycie światowe. Tylko pozornie zna języki obce i nawet nie mówi poprawnie po polsku. Ideałem romantycznego kawalera jest dla niej Szarmancki. Lubi zabawy, jest leniwa, próżna, rozczytuje się w romansach francuskich, aby odczuć melancholię; łatwo popada w stany nerwowe, ponieważ przerasta ją ta gra pozorów i ciągłe udawanie.
