Na podstawie utworów „Cierpienia młodego Wertera” i „Kordian” wyjaśnij pojęcie „choroby wieku”.

W utworach romantycznych, często pojawiał się motyw zwany: "chorobą wieku", był on charakterystyczny dla tego okresu literatury.

Można go zauważyć, w dramacie "Cierpienia młodego Wertera" Johanna Wolfganga Goethego, a także w dziele Juliusza Słowackiego "Kordian".

Główny bohater tych utworów, dręczony jest uczuciem bezsensu egzystencji, pragnie znaleźć wielką ideę, która będzie dla nich drogowskazem w życiu, mają poczucie duchowej pustki.

Są postaciami, które dręczy nieszczęśliwa miłość i samotność, ponieważ popadają w konflikt z ludźmi i światem.

Charakteryzuje ich również nadwrażliwość i zbytnia uczuciowość. Żyją swoimi marzeniami, często tworzą swój własny świat. Dla idei, która ich zafascynuje są gotowi oddać życie (zarówno dla kraju, jak i drugiego człowieka).

W utworze Joanna Wolfganaga Goethego, mamy doskonały przykład tego pojęcia w postaci Wertera. Młodzieniec zakochuje się w kobiecie, która poznaje na balu w swojej rodzinnej miejscowości. Spotyka się z nią często, w domu jej ojca. Czuje, iż jest to osoba, która najlepiej go rozumie. Zaczyna zauważać, że coraz bardziej zależy mu na Charlottcie. Nie dopuszcza do siebie wiadomości: dziewczyna ma narzeczonego. Zaczyna dostrzegać, że nie ma szans, na miłosny związek. Jego uczucie przeradza się w nieszczęśliwa miłość. Życie Wetera staje się, w jego odczuciu, nic nie warte. Zaczyna czuć pustkę, jest rozgoryczony, nic nie jest wstanie go pocieszyć. Kiedyś uspokajała go natura, lubił siadać pod drzewem, rozmyślać i czytać książki. Nieodwzajemnione uczucie, powoduje niechęć do wszystkiego, apatię. Nie widząc wyjścia postanawia wycofać się, i potajemnie wyjeżdża. Zmiana otoczenia nie pomaga mu. Nie potrafi nawiązać kontaktu z nowo poznanymi osobami, uważany jest za "dziwnego człowieka. Jest coraz bardziej nieszczęśliwy.

"Zabrakło drożdży, które poruszały me życie;

znikł czar, który podtrzymywał mnie

podczas głębokich nocy i rano budził mnie ze snu."

Dowiaduje się o ślubie Lotty z Albertem. Po pewnym czasie postanawia odwiedzić rodzinne strony, gdzie mieszka również młoda para. Odwiedza ukochaną i ze smutkiem stwierdza, że wszystko uległo zmianie. Dziewczyna, nie mieszka już w domu ojca, lecz w nowym domu swego męża. Widok kobiety powoduje tylko ból. Werter, daje jej do zrozumienia, że nie jest mu obojętna. Lotta, zdaje się nie zauważać jego uczucia. Zrozpaczony myśli o śmierci. Pisze list pożegnalny. W rezultacie, doprowadzony do skrajnej rozpaczy, popełnia samobójstwo.

Pomimo wielu talentów, wielkiej wrażliwości na innych ludzi, główny bohater nie potrafi odnaleźć się w świecie. Zawód miłosny przesłonił mu całe życie. Nie spełnił się w życiu zawodowym, nie może odnaleźć szczęścia z inną kobietą. Uważa, że jego życie jest nikomu niepotrzebne. Nie widząc sensu w żadnym jego aspekcie, cierpiąc na "chorobę wieku", postanawia je sobie odebrać.

Głównym bohaterem dramatu Juliusza Słowackiego, jest Kordian. On również cierpi na "chorobę wieku". Poznajemy go w wieku 15 lat, kiedy to rozmawia ze swoim sługą Grzegorzem. Zastanawia się nad istota życia, nad celem istnienia. Wszędzie widzi pustkę i brak celu. Jest zrezygnowany poszukiwanie wielkiej idei, która nadałaby sens jego życiu.

Zakochuje się w starszej od siebie Laurze. Wyznaje jej miłość, kobieta nie zwraca na jego uczucie uwagi. Kordian przeżywa zawód miłosny. Nieszczęśliwie zakochany, próbuje się zastrzelić.

Młodzieniec wyrusza w podróż po Europie szukać sensu życia. Zwiedza Anglię, gdzie przypadkowa rozmowa uświadamia mu, że światem rządzi pieniądz. We Włoszech poznaje Wiolettę, z którą ma romans, ale ostatecznie utwierdza się w przekonaniu, że kobiecie zależy tylko na jego majątku. Po wizycie w Watykanie, nie wierzy w moralne zasady Kościoła.

Stojąc na szczycie Mont Blanc, odnajduje ideę, dla której chce poświęcić swoje życie.

Jego zadanie, to wyzwolenie uciśnionych tyranią państw.

Wraca do Polski, angażuje się w spisek przeciwko Mikołajowi I. Kiedy po koronacji cara, na króla Polski, spiskowcy zastanawiają się nad zamachem, przekonuje ich, o słuszności decyzji. Grupa, wycofuje się z tego pomysłu. Konrad postanawia sam, na własną rękę, zabić cara. Chce poświęcić swoje życie, dla dobra wszystkich Polaków. Próba zamachu kończy się niepowodzeniem, ponieważ przed drzwiami sypialni Mikołaja I, jego umysł ulega Strachowi i Imaginacji. Kordian boryka się ze swoimi rozterkami, nie potrafi pozbyć się wrażliwości, jest psychicznie niedojrzały. Jest postacią tragiczną, ponieważ obrał sobie ideę, której nie potrafił unieść. Trwa w sferze marzeń i ułudy. Jego świat, jest bardziej wyobrażony, niż rzeczywisty. Postawa życiowa Kordiana, prowadzi do klęski.

Przedstawieni bohaterowie, cierpieli na "chorobę wieku". Ujawniała się ona, w całym ich życiu. Przeżyli zawód miłosny, nie potrafili znaleźć sensu życia, ich nadwrażliwość niweczyła wszelkie działanie. Rozterki duchowe, prowadziły do wyobcowania i wielkiej samotności. Obydwaj, byli postaciami tragicznymi.