Mit o Dedalu i Ikarze jest bez wątpienia jednym z najbardziej znanych mitów, jakie zawdzięczamy mitologii greckiej. Historia genialnego wynalazcy i jego syna, który własne marzycielstwo i lekkomyślność przypłacił życiem znajduje zastosowanie we wszystkich chyba sztukach, zaś sam mit jest wciąż na nowo wykorzystywany i transponowany. "Ikarowymi lotami" nazywa się próby zrealizowania marzeń, których zrealizować nie można, lub takie działania, które w zamian za chwilę radości i satysfakcji mogą człowieka zniszczyć.
Główne postaci tego mitu skonstruowane są na zasadzie przeciwieństw. .Dedal to twardo stąpający po ziemi (nawet wtedy, kiedy lata) realista, trzeźwo patrzący na świat, potrafiący ocenić własne możliwości i ograniczenia. Reprezentuje postawę dojrzałego, znającego życie człowieka, którego, niestety, jego własna wielka wiedza nie jest w stanie uchronić przed tragedią utraty syna. Na przeciwnym biegunie stoi Ikar, marzyciel, szukający wrażeń, chłonący świat, nieliczący się z własnymi ograniczeniami, brawurowy w poznawaniu jakże niebezpiecznego świata. Ikar wykorzystuje każdą szansę na to, aby poczuć wolność, lekceważąc przy tym niebezpieczeństwa. Ponosząca go fantazja jest jego drogowskazem, a marzenia gwiazdami, według których się kieruje.Za chwilowe spełnienie swych marzeń płaci życiem, jednakże jest to dla niego śmierć szczęśliwa, będąca spełnieniem pragnień. Słynny obraz Petera Brueghla pokazuje, jak bardzo marzycielstwo i tragedia chłopca są zauważane w świecie. Nikt nie zwraca uwagi na mały kształt, który niemalże niezauważony, upada w wodę. Ludzie są zbyt zajęci sobą, swoją codziennością, by dostrzegać i przeżywać wzloty i upadki tych, którzy całe swoje szczęście postawili na jedną kartę i zapłacili za to wszystkim. Tragedia Ikara pozostaje niezauważona, podobnie, jak niezauważone wcześniej było jego szczęście. Trudno odpowiedzieć na pytanie, dlaczego jesteśmy obojętni na los Ikarów lub dlaczego ich nie dostrzegamy... Czy to z powodu naszej przyziemności, czy egoizmu? Nie wiem.
Takim Ikarem jest z pewnością Neil - jeden z bohaterów "Stowarzyszenia umarłych poetów", słynnej książki i filmu. Jego ikaryjska natura objawiała się usilnym dążeniem do realizacji marzeń o występowaniu na scenie. Jego determinacja była tak silna, że sprzeciwił się ojcu. Po wystąpieniu w przedstawieniu, po którym został zabrany przez ojca, popełnił samobójstwo, gdyż nie mógł realizować swoich pasji. Spełnił swoje marzenie, po czym odszedł…
Innym artystą, który przedstawił wzlot Ikara, jego wzbicie się ponad przeciętny świat w stronę marzeń i jego późniejszy upadek był Carlo Saraceni.
W wieku XIX gwałtownie rozwinęła się technologia, jednakże stało się to bardziej przyczyną zaniku marzeń niż wstępem do ich realizacji. Zbyt mało było Ikarów, zbyt wielu Dedalów, starających się udoskonalić świat. Zdobywcy wrażeń, ludzie szukający wolności, przestali być cenieni, lub też, podobnie jak Ikar z obrazu Brueghla, pozostali niezauważeni, gdy odnosili swoje zwycięstwa i swoje porażki. Powinniśmy większą uwagę zwracać na otoczenie, na tych wszystkich Ikarów, realizujących marzenia. Nie powinniśmy czuć wobec nich zawiści i niechęci, a podziwiać za konsekwencję w realizowaniu marzeń, bowiem świat bez Ikarów byłby bardzo nudnym i smutnym miejscem.
