Obraz Grünewalda (olej na desce) powstał około roku 1515 i stanowi część ołtarza z Isenheim. Obecnie znajduje się z Muzeum Unterlinden w Colmar.
Przedstawienie cierpienia Chrystusa, stanowiące centralny motyw obrazu jest tu całkowicie porażające w swym realizmie. Z ogromną precyzją przedstawione zostały wszystkie części umęczonego ciała, krew, rany, ślady po uderzeniach. Mimo iż obraz powstał wieki temu tylko nieliczne współczesne wyobrażenia męki dorównują mu pod względem wrażenia jakie sprawia na odbiorcy.
Kompozycja dzieła jest dwudzielna, co powoduje centralne umieszczenie motywu Krzyża. Taki podział, na dwie strony obrazu i niejako dwie strony świata ma swoją symboliczną głębię. Ból i rozpacz dominujące w części lewej przeciwstawione zostają stronie prawej obrazu, w szczególny tłumaczącej sens cierpienia i Ofiary.
Postaci umieszczone są przede wszystkim po stronie lewej - Maryja mdlejąca z nadmiaru bólu i podtrzymywana przez św. Jana oraz poniżej modląca się Maria Magdalena. Ich twarze i spojrzenia skierowane są jednak w stronę prawą, podobnie jak oblicze Chrystusa. Ma to wskazywać na właściwe znaczenie owej sceny - Odkupienie człowieka, a także podkreślać zjednoczenie wszystkich postaci w bólu, a więc symbolicznie uczestnictwo i jedność całej ludzkości, która nieustannie uczestniczy w tym cierpieniu.
Prawa strona obrazu jest silnie alegoryczna. Widoczna jest tutaj postać św. Jana Chrzciciela oraz ofiarnego baranka, którego krew spływa do kielicha. Znaczenie obrazu mieści się przecież w słowach: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata" - słowach wypowiedzianych w Ewangelii przez św. Jana Chrzciciela. To właśnie on, realnie nieobecny w biblijnej scenie, uczestniczy w niej w sposób mistyczny. Wskazując palcem na ciało Chrystusa, w ręku trzyma Biblię, otwartą na słowach "Potrzeba, by On wzrastał, a ja się umniejszał" (J 3, 30).
Te właśnie słowa decydują o symbolicznej wymowie obrazu, spajającej w jedno sensy cierpienia, odkupienia i chrześcijańskiej cnoty pokory.
