Państwo o którym piszę jest daleko, daleko stąd. Znajduje się na samym środku niewielkiej malowniczej wyspy. Wyspa ta oblana jest zewsząd wodą to samo centrum wielkiego oceanu. Przepiękne są tam krajobrazy, wysokie góry pokryte bielutkim śniegiem. Panujący tu klimat daje poczucie absolutnego szczęścia, nie jest tu ani gorąco ani zimno, wieje łagodny wietrzyk. Roślinność jest bujna i soczyście-zielona. Wiele tu kwiatów om pięknych, niespotykanych nigdzie indziej kwiatach. Zachwycają one swym odurzającym kolorem i niesamowitą barwą. Wieczorami pachną one tak intensywnie, że aż trudno jest zasnąć. Wiele tu również owocowych drzew i krzewów. Z trudem utrzymują one w czasie jesieni dojrzałe owoce. Ich smak jest doprawdy doskonały. Rozpływają się one bowiem w ustach. Banany, pomarańcze, ananasy, kokosy i orzechy wszystkie o niesamowitym smaku i aromacie.
Mieszkańcy tego kraju są ze swej natury pogodni i otwarci. Serdeczni dla siebie nawzajem i dla wszystkich gości którzy przypływają na wyspę. Wspierają się we wszelkich doświadczeniach losowych. Pomagają sobie w pracy, uwielbiają bowiem pracę w swych ogrodach i sadach. Wszystko co czynią, czynią z wielkim oddaniem i poświęceniem. Nie gromadzą bogactw, nie kupują złota, nie gromadzą pieniędzy. Nie są im potrzebne. Wolni od takich przywiązań wolni są również od pożądania czegokolwiek w świecie. Pracują bo sens swego życia upatrują w codziennym zmaganiu się z trudną pracą. W niej właśnie szukają spełnienia i radości. Ponieważ zewsząd pełno jest wody na szeroką skale rozwinęło się tu również rybołówstwo. Wielu tu również różnorakich zwierząt dlatego też część mieszkańców zajmuje się hodowlą zwierząt, część poluje na dzikie zwierzęta i ptactwo, a część musi przetwarzać to co udało się zdobyć na pożywienie dla reszty mieszkańców. Ludzie zajmują się również uprawą zbóż, która dają niezwykle obfite plony dlatego na wyspie nigdy i nikomu nie brakuje jedzenia i pracy oczywiście.
Wieczory spędzają na wspólnych spotkaniach. Kobiety gromadzą się w domach by tam razem szyć śliczne różnokolorowe kołdry, rozmawiają ze sobą, czasem śpiewają lub układają piosenki. Mężczyźni natomiast również spędzają swój czas razem na omawianiu różnych ważnych problemów, które nękają wyspę.
Niedziela zaczyna się od wspólnego nabożeństwa w kościele, potem dzieci i dorośli mogą wziąć udział w pikniku, wspólnej zabawie, która trwa aż do wieczora. Niektórzy biorą udział w zawodach sportowych, inni spotykają się na tańcach, jeszcze inni zajmują się recytacją wierszy, wystawiane są przedstawienia, albo rozpoczyna się wspólne muzykowanie. Są jednak i tacy, którzy chcę ze sobą po prostu tylko porozmawiać i rozmowa zaspokaja ich wszystkie potrzeby. Najzabawniejszym wydarzeniem jest jednak przygotowywany co roku wielki konkurs "taczkowy". Chętni przygotowują się do niego przez wiele tygodni. Projektują swoje pojazdy taczkowe. Wymyślają oryginalne pojazdy, które staną potem do wielkiego konkursu. To niezwykłe ale do konkursu staje odważnie cała wyspa. Jej mieszkańcy przygotowują różnokolorowe stroje i stają do walki o najoryginalniejszy strój i pomysł. Ten dzień wyścigów jest wielkim festynem dla całej społeczności wyspy. To dzień wielkiej zabawy i radości . Zwycięzcy w nagrodę mogą wybrać sobie miejsce w świecie, które pragną odwiedzić wtedy pozostali mieszkańcy pomagają im zrealizować to ich wielkie marzenie. Obowiązuje jednak jedna nie podważalna zasada nigdy nie może powtórzyć się to samo miejsce w świecie, doprawdy nie wiadomo jednak dlaczego. Ta niesamowita wyspa to moja ukochana Utopia i na szczęście tak naprawdę jej nie ma, żyje tylko w mojej wyobraźni... Na szczęście....
