Praca odgrywa ogromną rolę w życiu każdego człowieka. Obecnie w dobie bezrobocia jest wyjątkowo doceniana. Jednak jedyną motywacją do pracy są współcześnie wartości materialne. Pracujemy dla pieniędzy, zapewnienia sobie i swojej rodzinie bytu. Praca jest w życiu człowieka raczej powodem do stresu niż radości, a potrzeba spełniania się w swoim powołaniu jest przesłonięta wartościami materialnymi, jej wartość określana jest przez pryzmat pieniądza. Jednak nie zawsze tak było dowodem na to jest nagrodzona literackim Noblem powieść Władysława Stanisława Reymonta "Chłopi". Jest świadectwem wartości jakie wnosi uczciwa praca w życie każdego człowieka. Powieść traktuje o życiu mieszkańców wsi żyjących na przełomie XIX i XX wieku. Tytułowi chłopi pojmowali pracę w zupełnie inny własny sposób. Pracowali oni na polu, uprawiali ziemię jednak nie jak mówi definicja wykonywali "ogółu czynności polegających na przekształcaniu zasobów i sił przyrody w celu wytwarzania dóbr i usług zaspokajających ludzkie potrzeby". Jak świadczy powieść Reymonta oni kochali ziemię na której pracowali, kochali swój wysiłek. Ich miłość była szczera i czysta, nadawała ich życiu sens. Dla potwierdzenia tych słów należy scharakteryzować każdego z bohaterów powieści, aby poznać uczucia jakie żywią do wykonywanej na co dzień pracy.

Maciej Boryna był najzamożniejszym z lipeckich gospodarzy, posiadał on ponad 30 morgów pola. Przez to był szanowany i doceniany, z jego zdaniem liczyli się pozostali gospodarze. Swoje bogactwo zawdzięczał on ciężkiej pracy, której oddawał się całkowicie. Dowodem na to jest jego śmierć - wstaje z łóżka i idzie na pole tam umiera podczas pracy oddając ostatni wyraz szacunku swej żywicielce ziemi. Świadczy to więc o jego wielkiej miłości do pracy, poświęca się jej jak matka swemu dziecku, darzył ją większym uczuciem niż wszystkie swoje żony. Dzięki niej był tym kim chciał być. Mieszkańcy Lipiec czują do niego więc ogromny szacunek, znali jego wartość przez co stawiali go wyżej niż nadaną władzę.

Dowodem tego jest postać wójta, który zakochany jedynie w sobie dbał jedynie o własne dobro, nie dbał natomiast o swoje obowiązki, przez co nie miał poszanowania wśród mieszkańców wsi. Nie kochał swojej pracy, nie dawała mu ona nic poza materialnym zyskiem.

Antek Boryna - syn Macieja to doskonały dowód na to, że miłość do pracy objawiać się może również zazdrością uczuciem, które nie może przecież istnieć bez miłości. Antek przeciwstawia się ojcu, który zapisuje część ziemi swej młodej żonie Jagnie, kłóci się z nim o to i zostaje wypędzony z domu. Jego zazdrość doprowadziła do tej sytuacji, nie mógł pogodzić się ze stratą części majątku, który miał dziedziczyć po ojcu. Młody Boryna zazdrościł Jagnie ziemi, na której on mógłby przecież kiedyś pracować.

Chłopi kochali pracę ponieważ to właśnie ona utrzymywała ich przy życiu, stanowiła całe ich życie i warunkowała je. Można to stwierdzenie poprzeć przykładem starej Agaty. Musi odejść z domu krewnych ponieważ zimą jej miejsce ma w chacie zająć bydło. Nie poddaje się szuka pracy, która pozwoli jej przeżyć zimę, da nadzieję. Jej zachowanie jest analogiczne z zachowaniem kobiety szukającej szczęścia w miłości, wciąż zabiegającej o uczucie i szukającej kogoś kto ją pokocha. Parobek Boryny Kuba Socha w pracy szuka ukojenia w samotności. Stracił całą swoją rodzinę jest zupełnie sam, pozostała mu więc tylko praca, dlatego też szanuje ją i ceni, jest dla niego najważniejsza. Praca w jego przypadku zajmuje miejsce utraconej rodziny.

Można mnożyć niezliczone przykłady ludzi, którzy zmienili się przez miłość. Rozpatrując pracę w kategoriach tego największego uczucia możemy stwierdzić, że praca również jest czynnikiem, który zmienia człowieka. Tak właśnie pod jej wpływem zmieniła się Hanka. Z młodej wystraszonej i nieśmiałej dziewczyny zmieniła się w kobietę, która potrafi poradzić sobie w każdej nawet najgorszej sytuacji. Dzięki pracy nabrała pewności siebie i życiowej energii. Również jej mąż Antek zmienił się pod wpływem pracy. Zdaje sobie sprawę z jej potęgi i życiodajnej siły. To ona jest najważniejsza tak samo jak szacunek wśród ludzi. Dla tego właśnie szacunku porzuca miłość do Jagny. Wszystkie uczucia przelewa na pracę, która zapewni mu szczęście i poszanowanie wśród społeczeństwa w którym żyje.

Miłość jaką żywili lipeccy chłopi do swojej pracy, szacunek i kult jakim ją obdarzali można zilustrować również poprzez ich stosunek do ludzi, którzy pracy swej nie szanowali. Przykładem takiego człowieka może być Jagna, która rozpieszczana i oszczędzana przez matkę nie znała ani pracy ani jej znaczenia. Nie kochała i nie chciała kochać pracy więc dla mieszkańców wsi mogła nie istnieć. Praca była dla chłopów sensem istnienia, a skoro Jagna ni doceniała tej potęgi to jej życie nie miało przecież sensu. Za to jakie życie prowadziła została wypędzona ze wsi. Chłopi nie potrzebowali jej u siebie, była inna, pusta bez miłości.

Jak widać chłopi z powieści Reymonta szanowali pracę, byli o nią zazdrośni i o nią walczyli, stanowiła dla nich cel i sens istnienia byli z nią wyjątkowo związani. Takie same określenia używane są do określania miłości, więc można śmiało przyznać, że chłopi kochali pracę. Powieść Stanisława Reymonta jest na to dowodem, ale również może stanowić przykład dla ludzi innych epok. To co pokazuje w powieści to właściwe podejście do wykonywanej pracy, umiejętność czerpania z niej czegoś więcej niż tylko pieniędzy, to umiejętność czerpania radości i spełniania się w pracy. "Chłopi" dają wyraz życiodajnej potęgi jaką jest uczciwa praca.