ZASIĘG CZASOWY EPOKI- wiek XV uznaje się za początek odrodzenia, którego kolebką były Włochy, natomiast jego zmierzch nastąpił tam na początku kolejnego wieku. W krajach Europy północnej, tudzież Polski początek renesansu datuje się na koniec XV wieku , ramy końcowe sięgają do końca tego wieku i lata trzydzieste kolejnego
RENESANS I JEGO POCZĄTKI W POLSCE -Początek idei renesansowych przypada na
ziemiach polskich na ostatnie dwa dziesięciolecia XV wieku- już w kronikach Długosza widać pierwiastki renesansowe. Pod koniec XV wieku do Polski przywędrowali humaniści
Filip Buoanaccorsi oraz Konrad Celtis. W tym czasie kształtuje się także mecenat na dworach możnowładców i biskupów. Końcowa faza średniowiecza , a więc II połowa XV wieku ,powoli zaczęła ustępować nowym renesansowym ideom, gdzie kształtowała się łacińska poezja w duchu humanistycznym. Tworzyli ją tacy polscy twórcy jak Mikołaj Hussowski, Jan Dantyszek, Andrzej Krzycki, Klemens Janicki.
PODSTAWOWE KIERUNKI MYŚLOWE EPOKI
Humanizm ( z łac. Humanitas - człowieczeństwo , ludzkość) - jeden z prądów umysłowych i kulturalnych renesansu postawiony w opozycji do kierunku teocentrycznego ( w epoce średniowiecznej, stawiającego Boga w centrum zainteresowań). Humanizm nastawiony był natomiast na zainteresowanie człowiekiem , zgodnie z filozofią antropocentryczną (patrz hasło: antropocentryzm) ,wskazywał na ważna rolę rozumu , nastawiony był na troskę o nieograniczony rozwój osobowy człowieka oraz obronę relacji osobowych, które za wartości najważniejsze uważały akceptację, zaufanie, otwartość oraz oczekiwanie dobra. Humanizm przejawiał się także dążeniem do poznania siebie, swojego życia wewnętrznego a także na opieraniu się w procesie kształcenia własnej osoby na antycznych, klasycznych wzorcach- filozofii, literatury , sztuki.
Antropocentryzm- pojęcie powiązane z humanizmem, które w dosłownym tłumaczeniu oznacza ulokowanie człowieka ( antropos) w centrum świata w przeciwieństwie do średniowiecznego teocentryzmu, który zamiast człowieka w środku stawiał Boga.
Reformacja- ruch o charakterze religijno- społecznym, nakierowany na stworzenie reform doktrynalnych, organizacyjnych oraz obyczajowych w kościele katolickim, który w konsekwencji doprowadził do jego rozłamu. Reformacja potępiała niemoralne zachowania ludzi duchownych- zapominanie o celibacie, handel odpustami oraz skupienie uwagi na dobrach materialnych, nie na duchowych. Prekursorami reformacji byli M. Luter, J. Kalwin oraz U. Zwingli, którzy zapoczątkowali protestantyzm.
