Epos, to "inaczej epopeja, jeden z głównych i najstarszy gatunek epiki. Obejmuje utwory najczęściej poetyckie (np. " Iliada"), rzadziej tworzone prozą, a ukazujące dzieje życia legendarnych, częściowo historycznych lub całkiem historycznych bohaterów, na tle wydarzeń przełomowych dla danego narodu, lub też opowieść o prapoczątkach tego narodu lub grupy etnicznej. Często opowiadają nie tylko o postaciach ludzkich, ale też boskich, magicznych czy demonicznych (np. Ramajana). Najwcześniejsze eposy mają charakter zbioru opowieści mitycznych i wywodzą się często z czasów, w których grupa ich autorów nie znała pisma".
"Iliada", powstała ok. 800 r. p.n.e. Nawiązuje do wydarzeń potwierdzonych historycznie, które miały miejsce 300 lat wcześniej. Tytuł wywodzi się z państwa-miasta, Troi - Ilionu i ukazuje wydarzenia końcowe dziesięcioletniej wojny trojańskiej. Liczy 24 księgi, a jej treść stanowi pięćdziesięciodniowy epizod z dziesięcioletniej wojny trojańskiej. Ukazuje źródło i przyczynę gniewu Achillesa, który obraża się na władcę Myken Agamemnona, który jest naczelnym wodzem wojsk greckich. Następuje konflikt pomiędzy Agamemnonem, a Achillesem o brankę Bryzeidę. Z tego powodu heros wycofuje się z walki przeciwko Trojańczykom i nie chce brać w niej udziału. Przyjaciel Achillesa, Patroklos, ubiera zbroje herosa, która jest rozpoznawana przez wszystkich i prowadzi oddziały wojsk greckich do walki. Patroklos, ginie z ręki Hektora. Hektor, jest synem króla Troi - Priama. Jest uznawany za najlepszego wojownika i bardzo szlachetnego człowieka. Kiedy Achilles, dowiaduje się o śmierci Patroklosa, powraca na pole walki i stacza pojedynek z Hektorem, którego po wyrównanym pojedynku zabija. Heros, nie chce wydać zwłok Trojańczyka i bezcześci je, przywiązując do rydwany. Zmasakrowane ciało, odbiera król Priama, który przedostaje się do obozu Achillesa.
Ton epopei, jest bardzo podniosły. Bohaterowie są wyidealizowani, obok ludzi występują bogowie. Nad nimi ciąży Przeznaczenie - Mojra, która jest symbolem niezmienności świata. Bogowie przypominają ludzi, maja także wady. Ingerują w ludzkie losy i potrafią być bezwzględni. Obecność kobiet, jest epizodyczna. Tłem wydarzeń, są walki mężczyzn. Głównym bohaterem jest wojownik, który posiada sławę, odwagę, stawiający honor i sławę ponad życie. Motywem przewodnim jest motyw ognia.
"Odyseja", powstała ok. 750 r. p.n.e. Jej tematyka zwiana jest z powrotem do domu bohatera wojny trojańskiej. Jest nim władca Itaki - Odyseusz. Liczy 24 księgi, w których uwidaczniają się trzy części: Przygody Odyseusza, Telemacha, jego syna, i Penelopy, jego żony. Druga część, to opowieść o wędrówkach Odyseusza, Telemacha i Penelopy, częściowo opowieść Odyseusza w formie retrospekcji. Powrót głównego bohatera do Itaki. Zemsta króla na zalotnikach żony. W tym eposie, bogowie opiekują się ludźmi, kierują się względami moralnymi. Tłem wydarzeń, są powroty bohaterów spod Troi. Obok mężczyzn, ważną rolę odgrywają kobiety: Penelopa, Kirke, Kalipso. Główny bohater posiada wiele zalet duchowych: inteligencję, zaradność, umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Motywem przewodnim jest wiatr.
Epos homerycki, utrwalił wzorzec kompozycyjny gatunku. Epos rozpoczyna inwokacja, w której pojawia się narrator. W dalszej części utworu, narrator jest zdystansowany wobec świata przedstawionego eposie, jest obiektywny. Wydarzenia, które są opisywane w eposie, maja charakter przełomowy. Bohaterowie reprezentują ważną grupę społeczną. W utworze, występują rozbudowane sceny batalistyczne i bogactwo realistycznych elementów. Styl podniosły podkreślają retardacje, porównania homeryckie i stałe epitety. Przenikają się wzajemnie dwa światy: ludzki i boski.
"Iliada" i "Odyseja", zostały napisane heksametrem daktylicznym, który w późniejszym okresie stał się miarą metryczną poezji greckiej i rzymskiej.
Heksametr daktyliczny, jest to "rytm wiersza oparty na zjawisku iloczasu: występowaniu głosek długich i krótkich. Składał się z 6 stóp: daktyla, albo spondeja".
Porównanie homeryckie to porównanie, "którego człon drugi, porównujący, zostaje rozbudowany do rozmiaru samodzielnego obrazu lub epizodu, przez co, tok opowieści spowalnia się i odchodzi od wątku zasadniczego".
