Chyba każdy człowiek zadaje sobie pytanie: Jak pięknie żyć? Nie wszyscy jednak znajdują na nie właściwą odpowiedź. Myślę, że łatwiej będzie nam jej udzielić obserwując i analizując postępowanie ludzi, którzy należeli do Szarych Szeregów - organizacji z czasów II wojny światowej. Przykład tego, jak żyli i co było dla nich najbardziej istotne, co stanowiło największą wartość znajdujemy m.in. w utworze autorstwa Aleksandra Kamińskiego pt. Kamienie na szaniec. Powieść ta opisuje życie chłopców, których młodość przypadła na lata wojny. Byli oni członkami Szarych Szeregów, walczyli o niepodległość naszej ojczyzny. Poświęcali się oni w imię własnych ideałów, nic nie było dla nich tak ważne, jak wolność, honor oraz jedno z najpiękniejszych uczuć - przyjaźń.
Myślę, że chłopcy powinni być dla każdego z nas przykładem, jak należy postępować i w jaki sposób żyć. Dla mnie są wzorem do naśladowania, dlatego że udowodnili, że mimo młodego wieku można być odpowiedzialnym i odważnym człowiekiem. Świadczy o tym m.in. moment, w którym Alek usuwał niemiecką tablicę, która znajdowała się na pomniku Kopernika. Chłopiec ten wykazał się wtedy ogromną determinacją, konsekwencją oraz poświęceniem. Moim zdaniem to wyjątkowy gest, który świadczy o jego wielkim patriotyzmie. Alek ryzykował przecież wtedy to, co najcenniejsze - własne życie. Mimo wszystko nie okazał strachu i sprawnie wykonał swoje zadanie.
Kolejny argument, który może być potwierdzeniem mojej tezy jest fakt, że młodzi bohaterowie postępowali jak dorośli ludzie. Okazali się bardzo mądrymi chłopcami, którzy wspaniale potrafili zaplanować odpowiedzialne zadania, które zostały im powierzone. W trakcie różnych akcji byli niezwykle opanowani i spokojni. Cały czas wierzyli w to, że uda im się zwyciężyć z wrogiem Polski - Niemcami. Działali z myślą o dobru ojczyzny, nic nie było wstanie powstrzymać ich działania - najważniejsze dla nich było osiągnięcie obranego celu. Potrafili także ukazać siłę przyjaźni - nawet pomimo tortur, żaden z nich nie mógłby zdradzić swoich towarzyszy. Poza tym chłopcy wiedzieli, jak ważne jest wykształcenie, dlatego pomimo tego, że w kraju była wojna nadal się uczyli. Wiedzieli, że nauka powinna być obowiązkiem każdego człowieka. Dlatego każde chwile, których nie poświęcali walce, przeznaczali na naukę. Świadczy to również o ich dojrzałości i odpowiedzialności. Jest także dowodem na to, że chłopcy doskonale potrafili organizować swój czas. Uważam, że dzielenie czasu na walkę i naukę było dla nich naprawdę trudne - mimo wszystko i z tym poradzili sobie doskonale.
Myślę, że wszystkie argumenty, które zostały przytoczone w mojej pracy są wystarczającym dowodem na to, że moja teza: Młodzież z Szarych Szeregów uczy nas pięknie żyć - jest zgodna z prawdą. Chłopcy opisani przez Aleksandra Kamińskiego powinni stać się dla nas nauczycielami życia.
